Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 5 juli 2025
Het zachte, zwakke wezen, dat noch van God, noch van de wereld iets begreep, werd gestadig gestraft, beknord, gestooten, geslagen, terwijl zij nevens zich twee kleine schepseltjes als zij zag, die in een straal van 't morgenrood leefden. Dewijl vrouw Thénardier ondeugend voor Cosette was, waren Eponine en Azelma het ook. Kinderen van dien leeftijd zijn slechts afdrukken der moeder.
Ze miste wat, maar ze had geen oogenblik tijd meer: 't was toch al zoo laat. Ja, Ida was te laat. Ze werd beknord door de juffrouw, ze moest schoolblijven, om 't verzuimde weer in te halen. Wil je weten, hoe het ging onder de lessen? "Ida," vraagt de juffrouw, "waarom begin je niet te schrijven?" Juffrouw, mijn pennenhouder is weg! En gisteren lag hij er nog, toen lag hij hier in mijn vak."
Toen vrouw Bütow kwam, werd zij natuurlijk om onderscheidene redenen beknord, en toen ik haar behoorlijk had terecht gewezen, ging ik naar de club, en speelde omber en zeide steeds tot mij zelven: "Dat kunt ge zoo toch maar niet laten gaan," en speelde solo's, die hoegenaamd niet op de wereld bestonden, en verloor ze, en zeide dan weder: "Gij zult u dien harten toch niet laten ontnemen!" en nam de schoppen en werd codille.
Maar daar bedacht ze, dat de fee gezegd had: alleen zichtbare dingen dat ging dus niet; en nu moest Nellie, de lieveling van de feeën, die voor haar eigen gebruik een' tooverstaf had, die dus veel machtiger was, dan alle groote menschen nu moest diezelfde Nellie verdragen, dat ze voor de heele klasse beknord werd, omdat ze hare les niet kende!
Het was zoo stil in het rond; alleen het bruisen van het water klonk met eentonige melodieën uit de verte. "Drie leliën, drie leliën, die plantten ze op mijn graf!" zong een frissche meisjesstem, beneden in den tuin. "Daar kwam een vreemde ruiter aan, en brak ze allen af." Tante schudde het hoofd. "Dat is Doortje; hoe kan zij zoo zingen, zij is van daag nog beknord!
Ik verwachtte u, mijn beste Rémi, zeide hij, en ik heb Katherina beknord, dat zij u niet met de kinderen medegebracht had. Dien geheelen morgen was ik zeer neerslachtig geweest; zijn woorden beurden mij eenigszins op. Tante Katherina wilde mij niet medenemen. Dat was ook onmogelijk, beste jongen; men doet in deze wereld niet alles wat men wil.
"'t Zou je niet eens zooveel verwonderen, als er op eens eene toovergodin uit den grond kwam zetten," dacht Nellie wel eens. Eens op een' dag, of liever op een' zomeravond zat Nellie ook weer onder den tooverboom, zooals ze hem noemde, natuurlijk met een boek. Ze was uit huis gevlucht voor het brommen van Moeder, die haar weer beknord had over hare leeswoede.
Met de jaren werd zij eer slechter dan beter; maar mooi was zij, en dat was haar ongeluk, anders was zij wel duchtiger beknord; geworden, dan nu het geval was. «Ik denk, dat ik nog eens verdriet van je zal hebben,» zei haar eigen moeder. «Als kind heb je mij dikwijls op mijn japon getrapt, ik vrees, dat je mij later op het hart zult trappen.» En dat deed zij ook.
Daar het hem leek, dat het genies vandaar kwam, opende hij dadelijk een klein deurtje en hieruit kwam de vreeselijkste zwavellucht van de wereld, veel sterker dan wij eerst geroken hadden en de donna sprak na hierover beknord te zijn: Dat is het; ik heb mijn zeilen met zwavel gewit en daarop heb ik den ketel onder de trap gezet, waarover ik ze had uitgespannen om den stoom op te vangen zóó, dat die reuk er nog vandaan komt.
Nooit had ze recht rust, nooit kon ze met iets vooruitkomen. Altijd was er iets te zoek, altijd moest ze rommelen, scharrelen, alles onderstboven halen, in alle hoeken kijken. Wat een tijd met al dat gezoek en heen-en-weer-geloop verloren ging, hoe dikwijls Ida er te laat door was of haar werk niet afkreeg, hoe dikwijls ze daarvoor weer beknord en gestraft werd, dat is heel niet te zeggen.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek