Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 4 juni 2025
Is ze weg? MEVR. ALVING. Ja. Dat is een gekke geschiedenis. Oswald, mijn jongen, heeft het je erg geschokt? Dat van Papa, bedoel je? MEVR. ALVING. Van je ongelukkigen vader, ja. Ik ben zoo bang dat het je te veel heeft aangedaan. OSWALD. Hoe kom je er bij? Ja, 't kwam mij wel heel onverwacht; maar eigenlijk kan het mij heel weinig schelen.
Ik wou een nieuw groot schilderij beginnen, maar het was of mijn kunst weg was; ik was als lamgeslagen; ik kon mij geen vaste voorstelling van iets meer maken; het duizelde voor mij ... alles draaide. O, dat was een vreeselijke toestand! Eindelijk zond ik om den dokter ... en van hem hoorde ik wat het was. MEVR. ALVING. Hoe bedoel je? OSWALD. Het was een van de eerste doktoren van Parijs.
Zonder gevaar voor mij zelven, bedoel ik, want vergeef mij mijne, misschien naar uwe meening ietwat te romaneske ideeën tot dusverre was ik nog niet genezen van de dwaasheid om te gelooven, dat men, een vrouw namelijk, hetgeen ik achter den rug heb, zou kunnen voorbijzien. De muze is in dat opzicht inschikkelijker, hoewel niet overal evenzeer.
DINA. Ik kan wel werken; ik ben gezond en sterk, en tante Martha heeft mij van alles geleerd. JOHAN. Maar, wat drommel, ga dan met ons mee! DINA. Och, nu maakt u maar gekheid; dat heeft u tegen Olaf ook gezegd. Maar wat ik eigenlijk wilde weten is, of de menschen daarginder erg ... erg braaf zijn? JOHAN. Braaf? DINA. Ja, ik bedoel of ze ook zoo fatsoenlijk en in den vorm zijn, als hier?
Jawel ... later misschien;... over vele jaren als ik niet meer zoo mooi ben als nu.... Daar moet je niet om lachen! Ik bedoel natuurlijk: als Torwald niet meer zooveel met mij op heeft; als hij er geen plezier meer in heeft dat ik voor hem dans, of me verkleed, of wat voordraag. Och malligheid! Die tijd komt nooit.... Maar hoe vindt je nu eigenlijk mijn groot geheim, Kristine?
Er is veel te verhalen. Onderweg heb ik mij voorgenomen alles zorgvuldig achter elkander te vertellen, maar ik zie dat het niet gaat. Neen, neen! Wie een kudde schapen uit den brandenden stal wil halen, trekt eerst den belhamel er uit de hoofdzaak bedoel ik, en daarmede, al behoort die eigenlijk pas bij het einde, wil ik dan nu beginnen. De uitlegging hoe dat alles is gegaan...."
"Maak je niet ongerust! de vijandelijkheden zijn niet hervat. Musette is den laatsten nacht van haar bohème-leven bij mij komen doorbrengen." "Wat bedoel je daarmee?" "Zij gaat trouwen." "Wat!" riep Rodolphe uit. "En met wien, lieve hemel?" "Met een postmeester, den voogd van haar laatsten minnaar, een type, naar het schijnt.
Clara, zei Max, toen de anderen uit het gezicht verdwenen waren. Ik heb iets in je houding gezien, iets, dat me moed geeft, om zoo tegen je te spreken, als ik nu ga doen, Clara. Ik heb je.... Een snelle, sterke blos bekleurde haar heele gezicht. Zou hij toch, o, zou hij toch.... Stil, Max, zeg niets verder, vroeg ze zacht. Je mág niet zoo tegen me spreken. Claartje, wat bedoel je?
Bumble, die spraakzaam was geworden door de jenevergroc. »Dat zou ik moeielijk kunnen zeggen. Maar waar ze ook is, gebakerd wordt daar niet, dus ik denk wel, dat ze buiten dienst is.« »Wat bedoel je?« vroeg de ander op strengen toon. »Dat ze van den winter gestorven is,« antwoordde Mr. Bumble.
Ik zeg "wij" en bedoel hiermede Joli-Coeur en mij zelven, want wat de honden betreft, om hen behoefde ik mij zoo zwaar niet te bekommeren: zij zouden er de koorts niet van krijgen of zij al een nachtje buiten sliepen. Maar voor me zelven moest ik oppassen, want ik besefte al de verantwoordelijkheid, die op mij rustte. Wat zou er van mijn troep terechtkomen, als ik ziek werd?
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek