Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 6 juni 2025
Ik stel voor, dat wij 't Oude Hoen tot onzen aanvoerder benoemen en onder zijne leiding tochten te water ondernemen, om den vijand te bestoken!" »Goed gesproken," viel Jan Walichs in. »'t Oude Hoen zal ons aanvoeren en onze leidsman zijn. Een beteren konden wij niet wenschen." »Volkomen waar," beaamde Jan Dieuwers. »Maar wat kunnen wij eigenlijk doen, dat zou ik wel willen vragen.
Ik droomde u, dat gij kwaamt, in mijne kemenade en ik omhelsde u.... Zoo zoete, zoo zoete droomde ik ook, dat ik u omhelsde! zeide Gwinebant verbaasd. Droomden wij malkanderen eenderlijk? vroeg Ysabele. Ik omhelsde u in deze maniere... Zij sloeg om zijn blond, krispe hoofd hare armen en kuste hem lang op den mond. Eenderlijk, beäamde Gwinebant ontroerd om haar kus.
Wat overbleef, zou in de Staatsspaarkas de vijftienduizend "vaderlanders" van mijnheer du Bessy gaan aanvullen. Och ja, beaamde Jetteke, het is best dat we alles in de Staatspaarkas neerleggen. Florjan had tusschen twee zoenen uitgeroepen: Ah! ma chère! Nu hield hij zijne wraak.
Laat ons geduld oefenen. Zoo zij het, beaamde Balthasar. Ik heb nog meer te vertellen, vervolgde Ben-Hur, nog grootere dingen. Wij waren op weg naar Naïn. Vlak bij de poort kwamen wij een begrafenisstoet tegen. De Nazarener bleef staan om de treurenden te laten voorbijgaan. Eene vrouw volgde bitter schreiende. Ik zag dat hij door medelijden bewogen werd. Hij trad op haar toe, en sprak haar aan.
"Waarachtig niet," antwoordde Nab. "Het verwondert mij juist dat hij nog niet spreekt, want er ontbreekt hem anders niets!" "Ik zou het toch drommels aardig vinden," hernam de zeeman, "als hij op een mooien dag tot mij zeide: "Als we eens van pijp verwisselden, Pencroff?" "Ja," beaamde Nab. "Wat een ongeluk dat hij stom geboren is."
»Mij dunkt, dat zoo iets moet geschieden," beaamde master Walter Stannard. »Vooral zouden wij hem moeten aanbevelen, dat iedere onvoorzichtige daad zijnerzijds de meest noodlottige gevolgen voor zijne familie-betrekkingen en ook voor hem zelven zoude hebben." »Maar hoe in verbinding met hem te komen?" vroeg James Burbank bezorgd. »Ja, hoe? Die vraag heb ik mij al gedaan," zei Edward Carrol.
Vielleicht... wellicht, verbeterde hij haastig; wellicht nog enkele maanden. De beide dames sloegen wanhopig de armen in de hoogte; de generaal foeterde: Konden we ze maar uit ons land krijgen, die ellendelingen! Ja... ja... ja... beaamde de dikkerd met nadruk: de Duitschers en ook de Franschen, en ook de Engelschen, allemaal weg, allemaal weg! dat we weer de baas zijn in ons eigen huis.
't Wás toch zoo.... Ze was nadenkend, voorzichtig.... Ze had hem dan ook een week bedenktijd gevraagd!... Nu, hij was er geen oogenblik bang voor geweest.... "Maar typisch, hè? net iets voor haar!... Enfin, om mee te trouwen is zoo'n meisje juist je ware!..." Paul liet zijn broer zooveel mogelijk aan het woord blijven. Hij knikte maar, en beaamde nu en dan met een enkel woord.
"Wat?" "Hoordet gij dien zucht niet?" "Och loop.... dat's Frycollin, die droomt." "Meent ge?" "Ik ben er zeker van," antwoordde Uncle Prudent. Daarna hernam hij: "Tusschen het oogenblik, waarin wij op weinige passen van de open plek in het park gegrepen zijn geworden, en dat, waarin wij in dit hok gesmeten zijn, zijn hoogstens twee minuten verloopen...." "Ja, hoogstens!" beaamde Phil Evans.
Hij heeft een goed huwelijk gedaan, met de dochter van den ouden Garsington, weet gij, een knappe vrouw." "Dat hij het ver zal brengen, is hem wel aan te zien," beaamde de ander, en van nu af aan was dat het algemeen gevoelen. Want, zooals Beatrice gezegd had, Geoffrey was een man, wien het op zijn voorhoofd te lezen stond, dat hij naam zou maken.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek