United States or Nigeria ? Vote for the TOP Country of the Week !


In dit oogenblik werd de stem van den secretaris Phil Evans duidelijk vernomen: "Ingenieur Robur," riep hij, "verbindt gij u op uw eerewoord, dat gij ons in vrijheid wilt laten?...." "In vrijheid?" "Ja, op dit eiland in vrijheid?" "Nooit!" schreeuwde Robur. En dat antwoord werd gevolgd door een geweerschot, waarvan de kogel den schouder van Phil Evans lichtelijk schampte. "O, wee!" riep deze.

Heel ver, bij den horizon, begon men, evenwel nog zeer onduidelijk, eene opeenvolging van bergtoppen te ontwaren, die door de opkomende zon als met een vurig boord omzoomd werden. Dat was het Rotsgebergte. Al dadelijk ondervonden Uncle Prudent en Phil Evans dien ochtend een scherpe koude.

"Ja, zal ze lang duren?" herhaalde Phil Evans. "Net zoo lang als noodig zal zijn," was het antwoord van den gezagvoerder van de Albatros. "Als noodig zal zijn?...." "Zijt ge dan op reis, om de aarde rond te stevenen?" vroeg Phil Evans spotachtig. "O, meer dan dat," antwoordde Robur. "En als die reis ons niet aanstaat?...." vroeg de president Uncle Prudent.

"Vijf duizend dollars!... Vijf duizend dollars!... Voor ieder ingezetene, die..." Het mocht niets baten! De thesaurier van Weldon-Institute kwam niet in de gelegenheid, om die vijf duizend dollars uit te geven. Onnaspoorlijk! Onnaspoorlijk!! Onnaspoorlijk!!! Uncle Prudent en Phil Evans, beiden van Philadelphia, waren niet weer te vinden!

"Wij ook!.... Wij ook!.... Wij houden dat ook staande!" schreeuwden een vijftigtal stemmen zoo valsch mogelijk, waarbij zij evenwel een volmaakt akkoord vormden. "Neen!.... De schroef moet aan den voorkant zijn!" riep Phil Evans uit. "Ja, aan den voorkant," riepen vijftig anderen met even valsch stemgeluid, maar met niet minder krachtige overeenstemming. "Ja, zeker, aan den voorkant!"

Uncle Prudent en Phil Evans klemden zich krampachtig aan de verschansing vast en vroegen zich af: of de cycloon niet in hunne kaart speelde, door het schip en met het schip den uitvinder en met den uitvinder het geheim zijner uitvinding te vernietigen?

Teruggekeerd in zijne hut, had hij die patroon zorgvuldig onder zijn beddegoed verborgen en was hij vast besloten de Albatros gedurende den nacht, wanneer zij de reis hervat zoude hebben, te midden van den dampkring uit elkander te laten springen. Phil Evans onderzocht met groote nieuwsgierigheid de door zijn lotgenoot ontvreemde patroon.

Toen dan ook zijn secretaris Phil Evans eene lichte toespeling dienaangaande waagde, belette hij hem om voort te gaan en bulderde als het ware: "Weg met het 'zwaarder dan de lucht! Aan den Go a head behoort de toekomst!" Helaas, de val van den reusachtigen luchtballon was nabij.

"Wat moet ik gelooven, Phil Evans?" "Tracht u te bedwingen." "Mij te bedwingen!.... Duivels!...." "Bewaar uwen toorn, tot het oogenblik, dat hij nuttig zal te voorschijn kunnen treden, dan zal zijne losbarsting effect sorteeren."

Ja, als men goed luisterde, was het alsof dat onverklaarbare "frrr, frrr" langs den buitenkant van dien vloer scheerde. Dat alles was voor ons drietal niets geruststellend. "Uncle Prudent?" zei Phil Evans. "Phil Evans?" antwoordde Uncle Prudent. "Denkt gij, dat onze cel van plaats veranderd heeft?" "Hoegenaamd niet!" "Denkt ge?" "Daar ben ik zeker van."