Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 28 juni 2025
De voorzitter Uncle Prudent en zijn secretaris konden in weerwil van hunne vijandelijke gezindheid jegens Robur, niet anders doen dan den ingenieur bij zijn menschlievend streven ter zijde staan. "Ja, laten wij de gevangenen bevrijden!" riep Uncle Prudent uit. "Juist, laten wij de gevangenen bevrijden!" juichte Phil Evans. "Dat is mijn plan!" antwoordde de ingenieur.
Maar gelukkig, den 28sten September verbreidde zich bliksemsnel de tijding door de geheele stad, dat Uncle Prudent en zijn lotgenoot Phil Evans in den namiddag in de woning van den voorzitter van Weldon-Institute teruggekeerd waren. En wat het meest merkwaardige van dat bericht genoemd kon worden, was dat het waar was; hoewel sommige verstandige lieden er niet aan gelooven wilden.
Die vermeerderde snelheid was zeer merkbaar, daar zij grooter was dan die van den heerschenden wind. "Waarachtig," zei Phil Evans, "ik geloof...." "Welnu, ga voort," vroeg Uncle Prudent. "Waarom aarzelt gij? Wat gelooft gij?" "Wel, dat wij San Francisco nog vóór het invallen van den nacht zullen zien!" "Welnu, wat zou dat?" antwoordde de voorzitter van Weldon-Institute onverschillig.
In één woord, de schrik was bij hem ten top gestegen. Toch had hij, terwijl zijne knieën knikten, de geestkracht nog om met bezwijmende stem te roepen: "Master Uncle!.... Master Uncle!" Hij verkreeg evenwel geen gehoor. Uncle Prudent en Phil Evans twistten maar voort. "Master Uncle!.... Master Uncle!...." kreet de rampzalige Frycollin voor de laatste maal.
De uitslag van dat twistgeschrijf was, dat de politie bleef hetgeen zij was en hetgeen zij steeds zijn zal op onze aarde, die, in weerwil dat zij niet volmaakt is en ook niet zijn kan, de beste aller werelden genoemd moet worden. Het was een rare toestand, waarin Uncle Prudent, Phil Evans en de knecht Frycollin zich bevonden. Zij hadden een band voor de oogen, en een prop in den mond.
Binnen weinige minuten bevond het luchtschip zich boven de Groote Stille Zuidzee. Het was toen twintig minuten na middernacht. Vijf of zes geweerschoten waren nog van het luchtschip gelost geworden. Uncle Prudent en Frycollin hadden Phil Evans onder den arm genomen en een beschermende toevlucht achter groote rotsblokken gezocht.
"Eervolle en hooggeachte ballonisten," zeide hij met ernstige stem, "gij zijt thans vrij, geheel vrij om te gaan en te komen, zooals gij zulks zult verlangen...." "Vrij en frank?" vroeg Uncle Prudent. "Ja, zeker,.... althans binnen de grenzen van den Albatros!" Uncle Prudent en zijn secretaris Phil Evans stormden de cel uit.
De ankertros bleef loodrecht strak staan en verbond de Albatros met het eiland. Uncle Prudent en zijn lotgenoot Phil Evans, bij elkander in hunne hut opgesloten, wisselden slechts weinige woorden. Zij vernamen slechts de trillingen van de opstuwingsschroeven, die alle overige geluiden aan boord overheerschten. De beide mannen wachtten tot het oogenblik van handelen zoude gekomen zijn.
Die lont zal met het innerlijke van het slaghoedje in verbinding staan." "Goed zoo!" sprak Phil Evans. "Mijn voornemen is, om die lont tegen middernacht te ontsteken, zoodat de ontploffing tusschen drie en vier uren in den morgen zal plaats hebben." "Goed beraamd!" betuigde Phil Evans andermaal.
Waarin de verschillende ongelukken verhaald worden, die men op een spoorweg der Vereenigde Staten ontmoeten kan. Denzelfden avond vervolgde de trein zonder eenigen hinderpaal zijn weg, reed het fort Sanders voorbij, trok door den bergpas van Cheyenne en kwam aan dien van Evans aan.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek