Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 28 juni 2025
De vloeistof werd opgezogen door eene pomp, die door den stroom der accumulatoren in beweging gebracht werd. Uncle Prudent en Phil Evans hadden een blik met elkander gewisseld. Een zelfde gedachte was hun door het brein gevaren. Zij waren slechts op weinig meters boven de oppervlakte van den Hydaspes verwijderd, en de oevers waren binnen hun bereik. Want beiden waren goede zwemmers.
"Wat?" "Hoordet gij dien zucht niet?" "Och loop.... dat's Frycollin, die droomt." "Meent ge?" "Ik ben er zeker van," antwoordde Uncle Prudent. Daarna hernam hij: "Tusschen het oogenblik, waarin wij op weinige passen van de open plek in het park gegrepen zijn geworden, en dat, waarin wij in dit hok gesmeten zijn, zijn hoogstens twee minuten verloopen...." "Ja, hoogstens!" beaamde Phil Evans.
Wanneer hij zich in de nabijheid van den ingenieur bevond, dan was het alsof hij stikte, alsof de lucht aan zijne longen ontbrak. "Dat gezicht op Jedo," hernam Robur, "is inderdaad belangwekkend." "Hoe belangwekkend ook...." begon Phil Evans. "Haalt het niets bij dat van Peking," viel hem de ingenieur in de rede. "Waarlijk, dat is ook mijn oordeel en gij zult er weldra over kunnen oordeelen."
Het daglicht was daarenboven bij dien uiterst fijnen arbeid van het nauwkeurig passen der machinedeelen, waarbij de verlichtingstoestellen slechts eene onvoldoende helderheid zouden verstrekt hebben, hoogst noodig. Maar die omstandigheid bleef voor Uncle Prudent en Phil Evans onbekend.
"Men heeft daarenboven aangetoond en bewezen, dat de afmeting van de oppervlakte van den vleugel betrekkelijk vermindert, naarmate de omvang en het gewicht van het dier verminderen. Daarop afgaande, heeft men de vervaardiging uitgedacht van meer dan zestig toestellen, die...." "Die nimmer hebben kunnen vliegen!" riep Phil Evans, de secretaris van Weldon-Institute uit.
"Phil Evans," hernam Uncle Prudent, "in stede van bij het verlaten der vergadering zulke zoete bitterheden of bittere zoetigheden te wisselen, zooals wij gedaan hebben en waarop dus niet meer teruggekomen kan worden, hadden wij beter gedaan van minder vertoornd te zijn en beter rondom ons te kijken...." "Dat's waar, Uncle Prudent, zeer waar!" antwoordde de secretaris Phil Evans.
Wanneer de snuifdoos niet op het dek zelf van een van die vaartuigen viel, dan zou zij ongetwijfeld zinken. Uncle Prudent en Phil Evans waren dus verplicht een gunstiger oogenblik af te wachten. Daarenboven zou zich weldra eene voortreffelijke gelegenheid voordoen. Het was ongeveer tien uur in den avond, toen de Albatros de kusten van Frankrijk ter hoogte van Duinkerken bereikte.
Hij heeft voorzien, tot welken toorn en welke woede zijne tartende houding en gesprekken aanleiding zouden geven...." "Zeer waar, Uncle Prudent, zeer waar!" "Waarschijnlijk stonden eenige zijner bandieten bij de deur op post, om hem, als de nood aan den man kwam, te hulp te schieten. Zoo dunkt mij ten minste...." "Mij ook," betuigde Phil Evans goedkeurend knikkend.
Het bleek toen evenwel overtuigend, dat het vaartuig meer oostwaarts aanhield en zich daarbij van de Platte-rivier verwijderde, door welker dal de Pacific-Railway in de Prairie kronkelt. Zoo iets was niet geschikt, om den voorzitter Uncle Prudent en zijn secretaris Phil Evans genoegen te doen. "Het schijnt dus ernstig te zijn," zei de een. "Wat?" vroeg de andere.
François Tapage, die in de nabijheid sliep, snurkte zoo geweldig, dat hij voorwaar zijn naam eer aandeed. Dat was nogal geruststellend. Maar tot zijne groote verwondering behoefde Uncle Prudent slechts zacht tegen de deur van Frycollin met de hand te drukken. Zij stond toch op een kier. Hij trad binnen, maar kwam even snel weer naar buiten. "Er is niemand!" sprak hij. "Niemand?" vroeg Phil Evans.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek