Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 28 juni 2025
"Kom, op! En vlug ter been!" De neger stond met loome bewegingen op. "Steun je rug tegen dien wand daar," beval hem Uncle Prudent. Frycollin voldeed aan die lastgeving. "En gij, Phil Evans," ging de voorzitter van Weldon-Institute voort, "en gij, Phil Evans, klim thans op de schouders van dien lummel...." "Zal Frycollin sterk genoeg wezen, om mijn last te dragen?" vroeg de secretaris Phil Evans.
Maar wat er ook van aan zij, zooveel is zeker, dat hij en Phil Evans tot de overtuiging kwamen dat het moeielijk zou zijn, om den volgenden avond op de vergadering van de club tegenwoordig te zijn. Wat Frycollin betrof, die lag daar met gesloten oogen en met gesloten mond. Het was hem onmogelijk zijne bovendien reeds zoo schrale gedachten op iets te vestigen. Hij was eer dood dan levend.
De secretaris Phil Evans voerde zijn verbolgen lotgenoot heen, die op het punt stond zich aan betreurenswaardige daden van geweld over te geven. Toen beiden in de roef teruggekeerd waren, vormden zij het onwrikbare besluit om te vluchten, om het even waar, om het even of de poging hun het leven zou kosten. De Albatros had haren tocht in westwaartsche richting hervat.
"Ja zeker, nu het nacht is!... En eene daling van honderdvijftig voeten langs een gespannen touw is kinderwerk!" "Dat is het inderdaad, Phil Evans! En wij zouden wel dwaas zijn de aangeboden gelegenheid niet te benuttigen!" "Zoo is mijne meening ook," zei de secretaris van Weldon-Institute.
En ziedaar, hoe het mogelijk was, dat de voorzitter Uncle Prudent en zijn secretaris Phil Evans dienzelfden avond zitting konden nemen in de vergadering van Weldon-Institute, die toen eene buitengewoon talrijke opkomst harer clubleden telde. Intusschen, nimmer was noch de een noch de ander zoo kalm geweest.
Tevergeefs wilden de gevangenen van de gelegenheid gebruik maken, om te doen weten, wat van hen geworden was. Tevergeefs brulde de voorzitter van Weldon-Institute, met vervaarlijke stem: "Ik ben Uncle Prudent van Philadelphia!" En gilde zijn secretaris Phil Evans, met akelig fausset: "Ik ben Phil Evans, zijn collega!"
Hier kwam voorwaar de volksspreuk: een passer in het oog hebben, tot haar volle recht. Uncle Prudent plantte zijne naald in hetzelfde oogenblik, dat Phil Evans de zijne in het schoolbord stak. Daarna ging men aan het meten, om tot de ervaring te komen, wie der twee mededingers het middelpunt het meest nabij gekomen was. Die meting werd met de meest mogelijke nauwkeurigheid verricht.
Maar.... zouden de voorzitter Uncle Prudent en zijn secretaris Phil Evans onwillig de hulp van Robur van de hand wijzen, zouden zij weigeren door hem gered te worden? Die koppige kerels waren daartoe wel in staat! Zij hadden er evenwel niet veel genoegdoening van.
"Och, kom! Waar dan toch?" "Daar! daar! In westelijke richting!" En, inderdaad, de secretaris Phil Evans vergiste zich niet. Dat was daar wel de stad, waarheen zeventien spoorwegen voeren, als zoovele stralen naar een centrum.
Uncle Prudent en Phil Evans gromden iets binnensmonds, zonder zich evenwel begrijpelijk uit te drukken. "Aan de mogelijkheid der luchtvaart door middel van toestellen zwaarder dan de lucht?" ging Robur onverstoorbaar voort. Het zou moeielijk geweest zijn de feiten te loochenen, die zij onder de oogen hadden. Toch bleven Uncle Prudent en Phil Evans grommen en zwijgen.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek