Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 4 juli 2025
Zonder op dat zotte gekakel van den zwartkop te antwoorden, greep Phil Evans de gelegenheid aan en spoedde zich naar het achterschip, om den voorzitter van Weldon-Institute op te zoeken. Daar maakte hij, na alle voorzorgsmaatregelen genomen te hebben, ten einde niet gehoord te worden, dezen bekend met de woordenwisseling tusschen den eersten officier Tom Turner en den kok François Tapage.
"Mag ik u vragen, wat overheerlijk is, master Tapage?" vroeg Tom Turner deftig. "Wel, dat wij zoolang boven die zee blijven." "En waarom is dat overheerlijk? Ik begrijp niet...." "Wel, dan zal ons wel verlof gegeven worden om te visschen," zei de kok. "Zou het niet, master Turner?" Deze knikte bevestigend. "Daar zegt ge zoo iets," hernam hij. "Ik zal alles in gereedheid doen brengen."
Dien ochtend stond de eerste officier van de Albatros, Tom Turner, met François Tapage, den kok van boord, te praten en antwoordde op eene vraag van dezen het navolgende: "Ja, zeker; wij zullen gedurende ongeveer acht en veertig uren boven de Kaspische zee blijven stevenen." "Dat is overheerlijk," antwoordde de kok, zich vergenoegd in de handen wrijvende.
Frycollin van zijn kant trachtte, op nadrukkelijk aandringen van zijn baas Uncle Prudent, den kok François Tapage met betrekking tot den ingenieur Robur te polsen. Maar, hoe kon aan het gekakel en gezwets van dien Gasconjer eenig gewicht gehecht worden? Hoe kon het iemand in het hoofd komen, daarop staat te maken?
Op de vraag van Frycollin of Robur ergens halt hield, ergens ten anker kwam, had François Tapage een beslist "neen" geantwoord; maar daarbij medegedeeld, dat de ingenieur van plan was naar de maan te gaan, niet in figuurlijken, maar in daadwerkelijken zin, en dat wanneer hij daar eene plek vond, die hem beviel, hij zich daar wilde vestigen.
Je zoudt dadelijk genezen worden." "Mij dunkt, dat bij die snelheid alles uit zijne voegen gerukt wordt," jammerde Frycollin. "Dat is best mogelijk, mijn goede Fry. Maar weet je wat nogal geruststellend is?" "Wat dan, master Tapage?" "Dat is, dat wij zoo snel vliegen, dat, al ging de boel uit elkaar, wij toch niet vallen kunnen." "Meent gij?" "Op mijn woord van Gasconjer!"
De Casconjer, François Tapage, brulde als het ware van plezier en deed zijn naam wel eer aan. Die vischvangst, welke slechts een uur geduurd had, was voldoende om de wannen van het luchtschip behoorlijk te vullen. Daarna werd koers naar het noorden gezet.
En de neger deed dat gaarne, want als François Tapage in een goede luim was, dan was er steeds een oorlam in 't uitzicht, en Frycollin hield veel van een oorlam. Dien dag bespeurde men, op het oogenblik dat de zon onder zou gaan, dat wil zeggen tegen drie uren in den namiddag, een uitgestrekt meer, hetwelk door een zoom van prachtige bosschen op de meest schilderachtige wijze omlijst was.
Hoe kwam die François Tapage in dienst van den ingenieur Robur? Door welke opeenvolging van toevallen was hij onder de equipage van de Albatros geraakt? Dat wist niemand. In ieder geval sprak die oolijkerd de Engelsche taal als een Yankee. "Nou, rechtop! zeg ik je!" riep hij, terwijl hij den neger met zijn knie een duw in de lendenen gaf.
Toen dan ook de Albatros hare electrische verlichtingstoestellen in werking bracht, vlogen eenden, ganzen en duikerhoenders, verblind door dat scherpe licht, in zulk eene menigte aan boord, dat er gelegenheid was om de provisie-hutten van François Tapage meer dan overvloedig aan te vullen.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek