Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 17 juni 2025
Hoorde eenmaal de genezing der pest tot het ambtsgebied van Sint Rochus, dan werd bijna onvermijdelijk de actie van den heilige in dezen te direct opgevat, en liep de gansche, door de Kerk gevorderde, gedachtenschakel, dat de heilige door zijn voorbidding bij God de genezing wrocht, gevaar om uit te vallen. Sint Barbara en Sint Christophorus, de meest afgebeelde van allen, hooren ertoe.
"Hoe zou hij er nu uitzien, grootpapa?" "Dokter Abels zei laatst, dat hij veel knapper is geworden; hij is wat gegroeid, en daardoor schijnt hij niet zoo erg krom als vroeger...." "Je moet hem eens vragen, als je schrijft, of hij daar gewend is op een bed of op een matras te slapen...." "'k Zal er om denken, Barbara." "Wat schrijft hij gemakkelijk, grootpapa!
"O ik zie het," ging zij voort: "gij zijt vergevensgezind, en ik durf dus hopen, goedgunstig door u te worden aangehoord wanneer ik u nog een geheim meedeel, 't welk mijn geweten sinds vele jaren bezwaarde." Van Bergen hield zijne oogen doordringend op Barbara gevestigd.
Neen mijnheer!" hoorde Aaij de vrouw zeggen: "ik dankte voor dertien jaren de Heilige Maagd dat ik dat postje kon overdoen, ik heb toen zes jaren achtereen reeds angst genoeg uitgestaan, en het heeft mij in dien tijd menigen droppel zweet gekost, maar nu... Ik heb er het mijne van!" "Gij zijt een zot wijf, Barbara!" antwoordde Rosio zeer zacht: "Wie is er beter voor berekend dan gij?
"Joan!" zeide Reede op een gestrengen toon: "wilt gij op staanden voet de Juffrouw om vergeving vragen?" "Neen, vader! want ik heb gelijk en zij ongelijk." "Niet," riep de Baron, hem in drift aangrijpende en voor Barbara op de knieën werpende: "vraag terstond om verschooning of ik zal er op ranselen, dat...." Joan wentelde zich op den grond om en om, al roepende, dat hij het niet deed.
Ik kan het hierbij laten. Alleen nog eere wien eere toekomt! Baedeker had ons niets te veel beloofd. Bij den kapelaan van Bristen hebben wij, dorstigen, ons ververscht: met den wijn uit zijn vat maar veel meer nog met den humor van zijn gul gemoed, met de kloekheid van zijn naïef geloof, en met het hartelijke roode aanschijn van zijne ronde zuster Barbara.
"Niets, nicht Barbara! maar ik word boos, als ik zoo iets hoor, en dan kan ik niet zwijgen." "Artistenbloed!" zegt Dorus, op haar toe gaande en haar de hand toestekend. "Mijn bloed!" roept Tournel verheugd. Barbara trekt de wenkbrauwen omhoog, en zich omdraaiend bij de deur, tikt ze even met den voorvinger tegen het voorhoofd, terwijl ze onder 't heengaan mompelt: "Alle drie."
Ik ben Barbara Leendertz, de vrouw die baker bij uwe gemalin was, toen hare genade voor de eerste maal moeder werd. De man die thans zieltogend in mijne woning ligt, was de vreemde arts, die bij hare moederwording tegenwoordig was. Gij waart in den strijd, genadige graaf, en toen gij terugkwaamt...."
Bewonderend volgt hij haar bewegingen; er ligt een natuurlijke gratie in alles wat zij doet, en haar buigzame, maar toch gevulde en sierlijke gestalte steekt zoo voordeelig af bij de stokkerige vormen en hoekige bewegingen van juffrouw Barbara, dat hij onwillekeurig medelijden met de matrone krijgt.
"Niet!" hervatte de Baron: "nu, dan weet ik het: gij zijt een Arminiaan, Joan!" "Goede hemel!" riep Barbara, de handen boven 't hoofd ineenslaande; "een Arminiaan!" "En wat nog erger is, een Sociniaan!" vervolgde Reede. "Een Sociniaan! Dat verhoede de Heer!" zeide Mejuffrouw Raesfelt, met dezelfde gebaarden. "En wat het ergst van alles is, een huichelaar."
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek