Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 7 juni 2025
Ik kan het hierbij laten. Alleen nog eere wien eere toekomt! Baedeker had ons niets te veel beloofd. Bij den kapelaan van Bristen hebben wij, dorstigen, ons ververscht: met den wijn uit zijn vat maar veel meer nog met den humor van zijn gul gemoed, met de kloekheid van zijn naïef geloof, en met het hartelijke roode aanschijn van zijne ronde zuster Barbara.
»Zijn wij", zoo vroegen we, »zijn wij, o weleerwaarde, van Bristen nog ver? van den kapelaan?" Wij stieten elkander in de ribben: want dit was eene strikvraag. Maar de vetzak liep er zoo gauw niet in!
Wat echter den kapelaan zelven betrof, het was ons stellige voornemen niet heen te gaan van voor 's mans aangezicht, dan na zijne woning te zijn binnengetreden. Wij hadden namelijk, in ons reisboek de noodige aanwijzingen garende voor dezen onzen uitstap in het Maderaner-dal, den wenk gelezen gelezen en onuitwischbaar in onze heugenis gegrift: »Dorf Bristen, Erfrischungen beim Kaplan."
Van hier tot den heer kapelaan van Bristen op den kop af, drie voet negen!" Tegelijk werd er in het diepste van zijnen breeden buik eene schudding merkbaar, die, een geweldig aardbeven gelijk, zich allengs verspreidde over zijn geheele lichaam. Hij lachte, dat de tranen twee stortbeekjes vormden langs zijne koonen.
Want zie! zonder dézen, die u zoo lief zijn, zoudt ge =mij= niet hebben maar zonder mij ook niet dézen!" De Paraplu van den Kapelaan. Sancta, sancta simplicitas! »En mocht het gaan regenen" zei de hupsche juffrouw in de Stern und Post te Amsteg, aan wier disch wij ons verzadigd hadden met gebakkene forellen »mocht het regenen gaan, dan zal de kapelaan van Bristen u wel eene paraplu leenen."
De wrijvende roode zakdoek hield rust op de tonsuur; een guitig licht vonkte in de kleine bruine oogen, over welke de borstelige wenkbrauwen zich samentrokken; de machtige onderkin zwol tot eenen krop, en de breede, vleezige lippen snoerden zich bijeen alsof zij een staatsgeheim te bewaren hadden. »Wel", riep hij: »van hier tot Bristen is nog eene minuut of tien. En van hier tot den kapelaan "
Denkt er om misschien brengt hij u nog geluk aan!" Het baatte niet of wij al afsloegen; de man drong aan: het scheen of hij zou meenen zijne roeping op aarde gemist te hebben, wanneer hij niet al zijne parapluen voortdurend in actieven dienst hield tusschen Bristen en het hotel Zum Alpenklub.
Toch, aan de duurgekochte beschutting van dit monster was het te danken, dat wij althans ons bovenlijf nog droog voelden toen wij te Bristen aanklopten bij den kapelaan juist terwijl een felle bliksemstraal ons de oogen verbijsterde. »Alle heiligen!" gilde Barbara, die ons de deur opende.
»Valete!" schreeuwde hij ons na: »Auf Wiedersehen!" Of die laatste uitroep het meest óns gold, dan wel zijn regenscherm ik durf het niet beslissen. Voorbij het kerkje van Bristen opent zich opwaarts het dal. Hoe meer gij de met sparrewoud bewassene steilte nadert, op welke het vriendelijke berghotel al heel van verre u toewenkt, des te heerlijker ontvouwt het Alpenlandschap u zijne pracht.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek