Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 17 juli 2025
"Ja, daarmee zou jij je wel van alles willen afmaken, met dat adieu; ik zeg je, Tournel, dat ik den jongen zoo niet langer in huis wil houden. Ik bedank er voor om voor ziekenoppaster te moeten spelen." "Maar, Barbara! de jongen studeert uit eigen beweging zooveel en...." "Wel zeker, veeg jij je pad maar schoon; nu heeft de stakker 't zelf gedaan, hé?" "Natuurlijk, 't is zijn eigen wil...."
"Denkt gij dan dat ik mij zelve zou komen beliegen?" hernam Barbara: "De man smeekt en kermt om uwe vergiffenis; zonder die is hij verdoemd, en bedreigt hij ook mij met het eeuwige vuur. Doch bewijzen? ja ik heb ze gehad," ging zij voort: "maar ze zijn mij ontstolen.
"Gij kondt ook niet beter doen dan bij vrouw Barbara uw intrek te nemen," hernam de man: "zij heeft goeden brandewijn en geeft volle maat." De vreemdeling antwoordde niet. "Komt gij reeds verder dan 't Sticht?" ging de vrager voort. "Uit het Luiksche!" was het bescheid. "Ha! zoo!" hervatte de man weder: "Dat moet een goed land zijn.
Zij redde mij eens...... Maar kom! dát wil ik u vertellen.... Zuster, zorg dat de bodem niet uit je ketel smelt!" Barbara goot nieuwen wijn bij, nam hare breikous, en zette zich mee tot toehooren enkel aandacht voor eene geschiedenis, die zij stellig zoo vlot van buiten moest kennen als haar Ave. »Gij zijt," zoo begon de pater, »van Andermatt over de nieuwe Duivelsbrug gekomen.
Tournel zelf bracht hem er heen, en toen zij te zamen vertrokken waren, schreide Augusta, en juffrouw Barbara zei: "Huil je, omdat die kromme krates weg is, malle meid? Ja? Mocht je hem zoo graag lijden? En hij plaagde je zoo dikwijls. O, zoo! vond je dat wel aardig? Nu, huil maar niet meer: hij komt terug.
Vrouw Barbara, die weinig vermoedde welk een jammerlijke ontdekking haar te wachten stond, was reeds eenige uren met huiselijken arbeid bezig geweest, en had zich juist verwonderd dat haar beide gasten zoolang sliepen, toen de vreemdeling haar uit zijn slaapvertrek te gemoet trad; zijn rekening met haar vereffende, en steeds met zijn goed gesloten kistje onder den arm al spoedig ook de Roemer verliet.
Ziet u, jongejuffrouw, destijds wist ik het zelf niet, maar nu geloof ik, dat ik toen gebeden heb; en zóó bidden ze in de kerk niet, ook niet op de catechisatie, waar ik naar toe moet." "Moet?" "Nu, waar ik naar toe ga, als u dat liever hoort; juffrouw Barbara heeft 't mij gebakken, dat ik er heen moet, om...." "Ha, ha, Dorus, wat sla je weer door," lachte Augusta.
Juffrouw Barbara, die hem was nageloopen, had hem met het hoofd voorover op de tafel in 't prieel vinden liggen en gezegd: "Ben je gek, Dorus, ga je nu grienen; foei, dat is laf voor zoo'n grooten jongen!" en hij had haar toegevoegd: "Jij hebt geen hart in 't lijf, ouwe heks!"
»Bewahre, ja!" zuchtte Barbara en zij dronk eens voor den schrik. »Sedert", hernam de kapelaan, »ben ik nooit uitgegaan zonder deze groote groene paraplu. Tegen den regen heeft zij mij trouw beschermd tegen de hitte van de zon tegen den brand van de hel.
"Zeker!" In stilte denkt hij, terwijl hij haar bewonderend aanziet: "Wat is zij mooi geworden! Welk een lieve uitdrukking hebben die oogen!" Juffrouw Barbara leest op Dorus' gelaat den indruk, dien Augusta op hem maakt, en zegt vrij scherp: "In mijn tijd werd men eerst een dame, als men meerderjarig was; ik ten minste was op dien leeftijd...."
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek