Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 31 mei 2025
De weduwe van don Antonio bloosde een weinig en zei: "Welnu, mijn vriend, ik zal je dan maar eerlijk bekennen, dat Lucretia de dochter is van den markies de Marialva en mij." "Het publiek," merkte ik op, "mag u wel dankbaar zijn, dat ge het zulk een cadeau hebt gegeven."
Hij komt misschien terug!" "Jawel, wanneer wij al dood zijn!" Capitana Finay schreide en riep haar zoon Antonio. De dappere Capitana Maria keek naar 't kleine traliewerk, waar achter haar beide tweelingen, haar eenige kinderen waren. Daar was ook de schoonmoeder van de klapperpooter.
"Wij zijn er dit jaar heel vroeg heengegaan," zegt hij, "het weer was zoo mooi. Gelukkig was ik gisteravond in Antwerpen, anders zou ik nu ook dood zijn, evenals die arme Antonio en de anderen, vermoord door de bloeddorstige Watergeuzen." Het gesprek met dezen man doet den tijd omsnellen en daar zij den wind in hun voordeel hebben, zijn zij binnen drie uur bij Fort Lillo.
Door de vlakte van Rincon spoorden wij verder langs San Antonio, een plaatsje van 8178 inwoners, dat een kerk met twee torens, een grot, en een badinrichting rijk was, Ceiba, een middelpunt voor verschillende culturen, en Guanajay, een schilderachtig stadje met oude huizen, waarvan echter ook vele in den vrijheidsoorlog waren verwoest.
Don Antonio begon uit te varen tegen donna Emilia, omdat zij hem kwelde met dergelijke dwaasheden. Hij streed tegen haar als tegen een demon, die zich van hem meester wilde maken. Zij wekte slechts ijdele hoop in hem, die niets dan teleurstelling zou baren, zei hij. Hoe kon zij met zoo iets bij hem aankomen? Maar donna Emilia liet hem kalm uitrazen.
Zie dat gebergte daar ginds, Mona als wij nog hooger klommen, zouden wij nog verder kunnen zien ik wilde daar overheen kunnen zien; daarachter, Mona, ver daarachter ligt mijn land. Land van koude en nevel, van sombere levensvormen; daar achter die bergen gaat de zon onder, Antonio!
Don Antonio's poppen moesten voor leege banken optreden. En de jonge knapen, die anders liever afstand deden van hun avondbrood dan van hun theater, lieten avond op avond voorbijgaan, zonder er heen te gaan. Ze waren overtuigd, dat zij don Antonio ten slotte konden dwingen, alles weer zooals vroeger in te richten. Maar don Antonio stamde van een kunstenaarsgeslacht.
Giovanni. De spreeuwen zijn plotseling weg... De zwarte demonenhorde is plotseling vervlogen. Op een middag, als ik uit wil gaan tegen zonsondergang, om de rozige en blauwe tinten te genieten, die smelten door het opaal heen van mist, dat op wemelt uit de Arno, zegt Antonio, de portier, tegen mij: Heeft u wel gezien, meneertje, dat de spreeuwen niet zijn terug gekeerd.
Ik ken U allen als zeer devoot jegens den baron, messer Antonio, en zal U door bijzondere genade een zeer heilig en zeer schoon reliek toonen, dat ik zelf uit het Heilige Land van over zee hebt meegebracht, een der veeren van den engel Gabriel, die in de kamer van de Maagd Maria achterbleef, toen hij haar de Boodschap bracht in Nazareth.
Den volgenden morgen had Kolb zijn reisbundel gepakt en stond hij bereid tot den verderen tocht. Mona, zeide hij, zich met moeite bedwingende, wat moet ik doen? Wat het haar kostte, het vreeselijk woord "ga", uit te spreken! Alleen? Zij knikte toestemmend. Gij verlaat mij dus, sprak hij somber en met een bitter ironischen trek om de lippen. Antonio! maak het mij niet te zwaar!
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek