Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 31 mei 2025
Don Antonio de Mendoza, onderkoning van Peru, ook zijn aandeel in de winst begeerende, had eene kolonie Spanjaarden, soldaten en commissarissen, ingenieurs en metselaars, daarheen gezonden, en in de nieuw ontdekte streek de dorpen Ollachea, San-Gaban, Aporoma, Sandia, San-Juan-del-Oro, Inambari en Pari, doen bouwen.
Zij zeide slechts, dan hetgeen zij gehoord had, Gods wil was. Don Antonio begon spoedig te twijfelen. De grootsche gedachte maakte zich langzamerhand van hem meester. Er was niets ter wereld dat op gansch Sicilië zoo geliefd was als het oude passiespel. En woonde er niet nog steeds hetzelfde volk op het edele eiland? Beminden zij niet denzelfden hemel dien hun voorvaderen bemind hadden?
LUCETTA. Ja goed, mejonkvrouw, zeg maar, wat gij ziet; Maar ik zie ook, al denkt ge, dat ik dommel. JULIA. Kom, vlug wat! wilt gij gaan? Aldaar. Een vertrek in Antonio's huis. Antonio en Panthino komen op. ANTONIO. Panthino, zeg mij, welk een diep gesprek Hadt gij daar straks in 't klooster met mijn broeder? PANTHINO. Hij sprak van Proteus, van zijn neef, uw zoon. ANTONIO. En wat?
GUIDO: Regel dat morgen met mijn rentmeester Antonio Costi. 'k Zal hem bij u sturen. En honderd duizend kronen zult gij hebben Als dat u dienen kan. SIMONE: Wat! Honderd duizend! Versta 'k goed? Honderd duizend? Op mijn woord, Dat maakt voor eeuwig en in ieder opzicht Me uw schuldenaar. Voorwaar, van nu af is Mijn huis en alles wat mijn huis bevat, Van u en niemand anders. Honderd duizend?
Midden in zijn verhaal bleef de onbekende plotseling steken, als verbaasd en geërgerd dat hij zich had verpraat. Ziet u, ik had veel haast te Cordova te komen, hernam hij een beetje verlegen. Ik moest de rechters voor een proces bewerken.... Onder het spreken keek hij naar mijn gids Antonio, die de oogen neersloeg.
't Was niet zoozeer de nood, die hen drukte, maar don Antonio was een trotsche man, en hij kon de gedachte niet verdragen, dat zijn kunst geen toeschouwers meer vermocht te trekken. Toen ging donna Emilia naar de kerk van San Pasquale ten einde den heilige te smeeken om een goeden raad. Zij wilde negen gebeden doen voor het groote steenen beeld, dat in het portaal der kerk stond.
Antonio vindt mijn vraag heel bedenkelijk en moeilijk op te lossen. Ik weet het heusch niet, meneer, zegt hij verlegen. Maar heusch, nù gaan ze per stoomboot naar Sicilië om nesten te bouwen en eieren te leggen...
En het beeld straalde zoo schoon met zijn kroon en zijn ringen, dat donna Emilia zich tot hem aangetrokken gevoelde. Maar toen zij hem in de oogen zag, vond zij hem zoo liefelijk en schoon, dat zij op haar knieën zonk om te bidden. En zij beloofde, dat indien hij haar en don Antonio wilde helpen uit hun nood, zij de opbrengst van een geheelen avond zou leggen in de groote bus, die naast hem hing.
Dan zijn er beeldhouwwerken en schilderijen, het portret van kardinaal Borgia, geschilderd door Velasquez, alleen bekend bij enkele ingewijden, en de H. Antonio d'Alonso Cano, een beroemd beeldje, dat in werkelijkheid van Pedro de Mena is, een der leerlingen van den meester uit Granada. En wat te zeggen van den schat der bibliotheek en der archieven, die nog zoo goed als ondoorzocht is?
Wel worden groote sommen jaarlijks door dezen tak van dienst verslonden; doch thans kan Cuba dan ook met voldoening het feit constateeren, dat het van een der ongezondste verblijfplaatsen ter wereld juist het tegenovergestelde is geworden, en dat het meerendeel der hospitalen op Cuba zoo goed als leeg staat, zoodat het niet lang meer zal duren, of de kliniek van San Antonio voor geheime ziekten, en die van Animas voor de gele koorts, zullen kunnen worden opgeheven.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek