Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 29 oktober 2025
"Gij meent het zeer goed met mij," zei de jonkvrouw vriendelijk: "Ik dank u recht hartelijk voor uw aangenaam onderwijs," en te gelijk verborg zij den doek, welken zij uit de hand van Alonzo had aangenomen, zonder dat Anne dit bemerkte, weder aan haren boezem, wel overtuigd dat de vurige Alonzo, Maartens lessen evenmin zou behoeven, als zij zelve die van hare kamenier.
"Foei, Anne!" zeide Adelgonde op bestraffenden toon: "moet gij dat onschuldige vlindertje zijn vrijheid benemen? Gij weet niet wat het zegt die te moeten missen. Geef het beestje zijn vrijheid terug!" "Welnu, trek dan in vrede!" zeide Anne, en het diertje loslatende, zag zij het vroolijk en snel henenvliegen. "Geef mij nu uw arm en laat ons huiswaarts keeren!" zeide de freule.
"Hier zijn wij er, en daar komt Effie met allerlei malle bokkesprongen aanhuppelen, Dat kind lijkt wel gek." Den volgenden ochtend het was Vrijdag vertrok Lady Honoria in de beste luim, van Anne vergezeld.
Geen mensch wist van mijn goede daden, en daarom zal men het in mij misprijzen, zoo ik ten uwen koste leef. Laat mij slechts des avonds in het duister komen. Driemaal zal ik kloppen, opdat gij, mijn zuster, weten kunt: "het is de arme Anne, de hongerige Anne, die buiten staat." "Zoolang wij te eten hebben tot de laatste kruimel zullen we het met u deelen." Haar woorden waren haar daden.
Wat de eerste gevallen betreft, verwijs ik U naar wat ik U heb meegedeeld van de beeldhouwster die nu als beeldhouwer in het buitenland vertoeft en naar de historische verhalen van Marin Lemarcis en Anne Grandjean, die wij zoo even hebben besproken.
Anne Grandjean was in 1732 in Grenoble geboren en als meisje opgevoed. Toen zij volwassen was geworden, bemerkte zij dat zij eigenlijk een man was, nam den naam van Jean Baptiste aan en trouwde met een vrouw. Toen dat bemerkt werd, veroordeelde de rechtbank hem als "profanateur du Sacrément du Mariage" tot verlies van eer, een lichamelijke straf en levenslange verbanning.
Hij zag de waterplaskens en de grijze droogten wegsleren onder zijne voeten. Op deze stonde, waar ze beide stille voorttorten, ontstond er een wrevelig ongemak. Goedele voelde dat hare oogen moe werden, lijk die van iemand, die te lang in warme kamers bleef. Ze zei: We loopen buiten onzen weg! Ze keerden zich alletwee naar links en rechts, en begonnen te lachen. Ze waren nabij de St. Anne markt.
"Neen, paatje maar " "Maar wat, lieve?" "Anne heeft me gezegd dat ik het niet mocht vertellen." "Stoor je er maar niet aan wat Anne gezegd heeft, ik zeg je dat je het wel vertellen moet." "Anne heeft nog een heelen tijd staan praten met den man, die de kaartjes aannam." "O, zoo!" zeide hij.
"Waar blijven nu de honden van priesters," steunde de lijder, "die hunne geestelijke vertooningen op zulk een hoogen prijs stellen? Waar zijn al die Karmeliter-monniken, voor wie de oude Front-de-Boeuf het klooster van St. Anne stichtte, terwijl hij zijn erfgenaam van menige schoone weide en menigen vetten akker beroofde; waar zijn die gierige honden nu?
"O heden, neen; getrouwde lui zijn nooit galante cavaliers meer; die hebben wel wat anders te doen." "Hè, Anne," riep haar zuster; "jij praat ook over niets anders dan heeren; Juffrouw Dashwood zal gaan meenen dat je nergens anders aan denkt." En om het gesprek een andere wending te geven, begon zij haar bewondering te uiten van het huis en meubels.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek