Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 1 juni 2025
Hij verachtte zichzelven, dat hij die gemeene dingen gedaan had, met die brieven. Maar hij had niet anders gekund. Nu, ik vergeef het hem, dat hij zwak was, want hij kon niet anders, en we zijn allemaal zwak: ik ben het ook. Maar jij zoû nooit zoo iets doen, met die brieven! kreet Eve.
Op zekeren dag kwamen zij met vuurroode gezichten thuis, zwoegend onder den last van eenige potten met planten en bloemen, die ze met moeite in hun armen droegen. »Wat heb ik nu aan de hand?" zei mijnheer Vermaat verbaasd. »Gekregen! Allemaal gekregen!" juichten de knapen, hun vracht behoedzaam neerzettend. Hun vader vertrouwde de zaak echter niet.
Zacht antwoordde Eleazar, niet aanziend den man, stroef-kijkend naar het voetenbeweeg in het opdrabbend water. "...Ja, 't is wel erg, wèl erg... Zoo hebben we allemaal wat, mot je maar denken mot je maar denken al is 't 'n slappe troost. 'k Ben zelf b
"Komen jullie toch eens hier," riep hij. "O Bob, blijf zoo stil zitten, ze moeten je allemaal zoo eens zien." Nel en Leni proestten het uit, toen ze Bob in den grooten kuil zagen zitten met alleen zijn bovenlijf er uit. Hansje klapte in de handen. "O, Bobbie, wat een mooi plaatsje." "Kom er maar gauw uit, kleine vent," zei Dolf en gaf Bob een hand.
Al 't ongeluk dat gekomen was en al 't ongeluk dat nog komen zou, ze droegen hier gedrijen de waarachtige schuld ervan. Gijlie hebt 't bedreven, en ikke, mijn jongen, hebbe 't geduld. Waarom heeft Madeleen u dat allemaal niet uitgelegd? Hoor eens.... Waarom is uw gang dweers tegen den wil van God? God is de sterkste.
Maar zwijg stil, want ik wil nu slapen!» En nu gingen zij allemaal slapen. Reeds vroeg in den morgen werd de prins wakker en was niet weinig verbaasd, toen hij merkte, dat hij zich al hoog boven de wolken bevond. Hij zat op den rug van den oostenwind, die hem stevig vasthield; zij waren zoo hoog in de lucht, dat bosschen en velden, rivieren en zeeën zich als op een landkaart aan hen voordeden.
Ach, ik neem het je niet kwalijk, dat je zoo bent; jullie zijn tegenwoordig allemaal zoo, jullie stellen geen vertrouwen in je ouders.... En wie kan zooveel van je houden als je moeder.... Maar neen, je zwijgt, je bent zoo diplomatisch mogelijk.... Altijd zwijgen, alles verzwijgen, en wanneer je spreekt, niets zeggen.... Zoo zijn jullie allemaal.... Je leeft niet meer met elkaâr.... Ieder denkt om zichzelven, ieder heeft zijn eigen plezier en zijn eigen verdriet.... Ach, het zal wel zoo moeten, het zal wel niet anders kunnen.
"Zoo moet je niet spreken, juffrouw!" "'k Heb sedert van middag zoo'n vreemd gevoel, wat, weet ik niet, maar ik denk, dat ik sterven ga. Ben jij daar nog, Dorus?" "Ja, juffrouw!" "Kom wat dichter bij; ik zie je niet goed, draai de lamp wat op. Zijn ze allemaal wel, en is Betty's knie weer beter?"
Maar dat was nu allemaal uitgetierd en weer bezonken tot een weldadig weeke rust. Hij had zijn rol zoo overwèldigend geleefd, dat ie er nóg slap vermoeid van zat en gansch voldaan. Een edele zelf-voldoening, bewustzijn van eigen grootmenschelijkheid, dat, over alle ijdelheid heen, weer eenvoudig en gelaten is geworden, met een goedertieren glimlach om den mond.
"En was Geurs vriendelijk?" vroeg Jan van Bakel. "Dat weet ik niet, Jan, ik heb Geurs zelf niet gezien, maar het beviel me er toch zeer goed." "Er was zeker niemand van de familie thuis, is 't wel?" "Asjeblieft, ze waren allemaal thuis, maar dat hinderde niet." "Zoo. Ben je nog binnen geweest?" "Neen, man, ik ben alleen maar in den boomgaard geweest. Eene andere boodschap had ik er niet."
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek