Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 23 juli 2025
"Vooruit, niet zeuren!" riep Dik. "Er over!" Wip! Jan Vos was aan den overkant. Wip! Wip! Dik en Piet van Dril waren er ook. Jan van Bakel sprong niet. Hij scheen verbouwereerd te zijn. "Spring dan toch!" riep Dik. Daar sprong hij; maar in zijn angst keek hij eerst nog even om, of Geurs al dicht achter hem was, en dat was zijn ongeluk.
"Hij heeft de eetkoorts!" riep Jan van Bakel. "Neen, jongens," zei Dik, "ziek ben ik gelukkig niet, nooit geweest zelfs, maar toch heb ik een gevoel, of ik...." "Nu, of je...." "Of ik wel een appeltje zou lusten." "Ha-ha-ha!" lachten de anderen. "Die is goed! Zoo 'n gevoel heb ik ook wel. Ik geloof, dat ik er zelfs wel twee zou lusten." "Hé, dat is vreemd," lachte Dik.
Ze hadden allen een tak van den eikeboom in de hand, en stapten er moedig en zelfs tamelijk luidruchtig op los. "Jongens, we zullen aan de ramen tikken!" riep Piet van Dril. "Ja, en tegen de deur schoppen, zoo hard, dat zelfs eene heks er bang van wordt!" schreeuwde Jan van Bakel.
Dik wachtte de anderen op, tot ze weer in het gras stonden, want hij liet nooit een kameraad in den steek, al kon hij ook nog zoo gemakkelijk ontkomen, en als de wind repte het viertal zich naar het elzenboschje. Maar nog voor zij de sloot overgesprongen waren, hoorden zij Geurs al razend en tierend aankomen. "O, hij zal schieten," steende Jan van Bakel, die de bangste was van de vier.
"St, stil, wat vloog daar?" riep Jan van Bakel, terwijl hij doodsbleek werd. "Hoor je dat geschreeuw wel?" Allen stonden stil en luisterden vol spanning. Weer suisde er wat door de lucht. "Oe-hoe! Oe-hoe!" klonk het boven hun hoofd. "Dat is ze!" fluisterde Jan Vos. "Ze heeft zich in een uil veranderd. St, houdt je stil!" "Komt jongens, vooruit!" riep Dik. "Of durf je niet? Ik wel!"
"En was Geurs vriendelijk?" vroeg Jan van Bakel. "Dat weet ik niet, Jan, ik heb Geurs zelf niet gezien, maar het beviel me er toch zeer goed." "Er was zeker niemand van de familie thuis, is 't wel?" "Asjeblieft, ze waren allemaal thuis, maar dat hinderde niet." "Zoo. Ben je nog binnen geweest?" "Neen, man, ik ben alleen maar in den boomgaard geweest. Eene andere boodschap had ik er niet."
"Neen, geraakt niet, maar de kogels vlogen me toch om de ooren." "Zoo," zei Dik. "Weet je wat, ga maar naar huis; dat is in elk geval het beste voor je." Jan van Bakel droop in een dubbelen zin af, en de andere jongens wandelden het dorp weer in. Plotseling zei Dik: "Ik begin te gelooven, dat we ons leelijk bang hebben laten maken door niemendal." "Hoe dan?" vroegen zijne makkers.
Zy grondden dit op het volgende: »Uit verschillende oude brieven bleek het, dat Gemert by het kwartier van Peelland ingesloten was, zijnde het in 1572 onder het Bisdom 's Hertogenbosch, en wel onder het Landdekenschap van Helmond, de hoofdplaats van 't kwartier Peelland, gesteld. Gemert was weleer een gehucht van het dorp Bakel, en de kerk een dochterkerk van die der laatste plaats geweest.
Hier heb ik ze; er zijn er acht. Dat is voor ieder twee." "Dan schieten er twee over, Dik," zei Piet, "wie moet die dan hebben? We zijn immers met ons drieën." "En Jan van Bakel dan?" vroeg Dik. "O, die is er niet, en bovendien zal zijn vader nu wel een ander appeltje met hem schillen. Ik wed, dat hij er geen eens trek meer in heeft." "Ja, dat geloof ik ook wel, maar toch, eerlijk is eerlijk.
"Jongens, dat weet ik niet," zei Jan van Bakel met een bedenkelijk gezicht. "Geurs is lang niet pluis, dat beloof ik je, en ik weet zeker, dat hij tegenwoordig op de loer staat. Ik heb zelfs gehoord, dat hij bij den burgemeester geweest is, om over ons te klagen." "Och kom, Jan, laat je niet bang maken. Geurs zal ons gerust niet opeten; wij zijn geen appelen. Nu, ga je meê, of durf je niet?"
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek