Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 7 mei 2025
Wilde Abraham zich tot de directie wenden, dan stond hem dat natuurlijk vrij; maar de professor zou 't hem om verschillende redenen afraden. Abraham zou zich bedenken. En daarbij bleef het. De onversaagde Juffrouw Kruse begon te tobben, iets, wat ze nooit te voren had gedaan.
Maar Abraham en Marius wandelden arm in arm en zagen van uit de hoogte op dat alles neer; nu en dan hief Abraham zijn gebalde vuist op tegen de vreedzame woning van Proost Sparre, waar hij wist, dat de telegrafist zijn vroeger geliefde een bezoek bracht. 's Avonds was Marius bij Abraham gevraagd, de professor en zijn vrouw hadden gasten.
In welke van die verhoudingen, die haar het sterkste bonden, was zij op dit oogenblik volkomen waar? Zij ging ze één voor één na, en begon met Abraham. Waar was haar zoon gebleven? Zij had hem zoo dicht bij zich gehad, dat zij iedere kleine beweging in zijn ziel had kunnen zien, iedere, ook de kleinste gedachte of twijfel, die in zijn jong hoofd opkwam, had kunnen volgen en verstaan.
"Hoe kon je me toch zoo'n groot verdriet doen, Abraham!" begon de professor ernstig, bijna bedroefd. "Ik had zoo stellig gehoopt een braaf en nuttig burger van je te maken, een zoon waar ik blij mee en trotsch op zijn kon. En in plaats daarvan begin je al nu, in je jeugd, neigingen te toonen, die je zoo zeker als iets in 't verderf zullen storten.
In 't vrije kwartier had kleine Marius gezegd: "Je hadt me niet moeten overhalen om te gaan visschen, Abraham! Nu ken ik geen woord van mijn lessen en ik krijg zeker bij alles een beurt. Dan krijg ik zessen en ga niet over met de vacantie." Abraham begon te begrijpen, wat dat zeggen wou voor kleine Marius; hij had daar eigenlijk nooit ernstig over nagedacht.
Je moet sterk zijn Abraham! en God bidden je kracht te geven; want we hebben van nacht allebei een groot verlies geleden. Je Moeder is plotseling ziek geworden " "Is Moeder dood?" riep Abraham wanhopend en greep zich aan zijn vader vast. "Kalm nu, mijn jongen! je ziet, dat ik ook kalm ben; je moet het dragen als een man, hoe jong je ook bent. Och Ja!
En wat zou 't leven die stumper brengen, die zich aan hem vastklemde? Ze voelde zijn stemming dadelijk. Dat deed ze altijd. "Vandaag ben je gedrukt, Abraham! en weet je waarom?" "Weet jij het, Grete?" "Je zoudt mij liever tot vrouw hebben dan haar, die je nu hebt." "Ja, weet je; dat was misschien beter," barstte hij bitter uit.
De strijd eindigde, toen Mevrouw Lövdahl haar mooie blonde haar over de ooren en oogen had hangen, haar broche op den grond lag en haar manchetten gekreukeld waren. Abraham triomfeerde openlijk, Marius in stilte. "Kom," zei Mevrouw Lövdahl, toen ze zich weer opgeknapt had, "nu zul jelui eens een echt bad in de oude Noorsche sagen hebben." "Och neen, Moeder, spaar ons!"
Ik weet nu, dat het toeval mij samen heeft gebracht met den heer Pierre Aronnax, hoogleeraar in de natuurlijke geschiedenis aan het Museum te Parijs, Koenraad zijn bediende en Ned Land uit Canada, harpoenier aan boord van de Abraham Lincoln, een stoomschip van de nationale marine der Vereenigde Staten."
In haar hart vond ze, dat 't flink geweest was van Abraham, en dat ze daarom nog meer van hem hield; maar ze kon toch niet vierkant tegen zijn vader en de heele school in hem prijzen, omdat hij Aalbom voor een duivel had uitgescholden.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek