Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 11 juli 2025
"Dat gaat niet, jongen!" zei ik; "maar weet je er niets anders op?" "Wel neen!" sprak Pieter. "Ik dan wel!" zei ik uit het bed springende. "Zeg reis, Piet," ging ik hem sterk aanziende voort; "hoe komt het dat je je bril vergeten hebt?
Het knaapje zag zijne moeder aan, of het zijne ooren niet geloofde. "En als ze vragen van wie je komt, dan zeg je van eene oude jufvrouw ..." "Een leugen, Maatje?" "Om best-wil, kind! Van jufvrouw Effen. "Toe jongen, ga dan toch," voer zij voort. Het kind was blijven staan, vader en moeder beurtelings verbaasd aanziende.
"Staat op, vrienden," zei Richard, op vriendelijken toon, hen aanziende met een gelaat, waarop zijne gewone opgeruimdheid reeds alle teekens van toorn overwonnen had, en op welks trekken geen spoor meer van den zoo even geleverden woedenden strijd te zien was, behalve de hoogere kleur, welke de inspanning veroorzaakt had.
Toen Elze, aan de zijde van haar gemaal, langs de diep buigende dames naar het altaar ging, trof een zacht gemompeld woordje haar, als een scherpe pijl, die door haar geluk heendroeg, en haar hart wondde. Een der eeredames had "boschvrouwtje" gefluisterd. Elze werd bleek; toen, haar man, den prins, aanziende, hief ze haar hoofd fier op, denkende: wat kan mij treffen, als hij mij beschermt...?
"O, duizend pijpen! dat is sterk!" riep de matroos uit, Cyrus Smith aanziende. "Al te sterk!" mompelde de ingenieur, die naar de eerste ladder snelde. "Pas op, mijnheer Cyrus!" riep Pencroff; "zoo er nog een van die apen in is...." "Wij zullen zien!" antwoordde de ingenieur, zonder zich hierdoor te laten weerhouden. Zijn makkers volgden hem en een minuut later stonden zij aan de deur.
Ik groet u, Mijneheeren! en u ook, Pater! gij hebt mij waarschijnlijk geen bevelen te geven?" vroeg zij, dezen laatste met een trotschen, eenigszins verachtelijken blik aanziende.
Clare, zijne courant neerleggende en haar aanziende. "Denkt gij dat ik eenige voorteekenen van de gele koorts of de cholera heb, dat gij zoo ijverig voor mijn testament zorgt?" "Te midden van het leven zijn wij in den dood," antwoordde Ophelia. St. Clare stond op en ging naar de deur die op de veranda uitkwam, om zoo een eind te maken aan een gesprek, dat hem onaangenaam was.
Is dat zeker? riep Hallward, hem aanziende vol ontsteltenis. Maar Basil, je dacht toch niet, dat het een gewoon ongeluk was. Natuurlijk deed zij het zelf. Hallward verborg het gelaat in de handen. Hoe verschrikkelijk! mompelde hij, en een rilling liep over hem. Neen, sprak Dorian Gray; daar is niets verschrikkelijks aan. Het is een van de meest romantische tragedies van deze eeuw.
"Het moet kunnen! al zou het veel aardiger zijn zoo het op een stiller dag trof!" repliceerde Francis; "maar de brave jongen zou raar opkijken, als we zeiden, dat hij niet welkom was." Willibald! mij schoot in eens te binnen bij welke aanleiding ik dien naam voor het eerst had gehoord. "Is dat een luitenant Willibald?" vroeg ik, Francis aanziende. "Hij is nu kapitein; is hij u bekend?"
"Wat Velasco dulden zal of niet, is mij volkomen onverschillig. Van mij moet gij genade afsmeeken, en van mij alleen." "Van u?" antwoordde Ulrich, hem met verontwaardiging aanziende: "liever stierf ik duizend dooden." "Juist! septuagies septies ; doch gij zijt niet alleen! of heeft het niets van mij te vreezen, dat zorgelooze knaapje, daar?" "God in den hemel!
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek