United States or Burkina Faso ? Vote for the TOP Country of the Week !


Ex tunc igitur videns Soltanus, quod post tanta quae acciderant exercitibus nostris, imperium nostrum, sicut oportunum erat, rem huiusmodi dispensauit, vt ipsum rursum inuaderet: mittens supplicauit imperio nostro, et deprecatorijs vsus est sermonibus, et requisiuit pacem illius, promittens omnem imperij nostri adimplere voluntatem, et seruitium suum contra omnem hominem dare, et omnes qui in regno suo tenebantur captiuos absoluere, et esse ex toto voluntatis nostrae.

Of those plays which border on the sentimental the best is the Captivi, which the poet himself recommends to the audience on the score of its good moral lesson, adding with truth "Huiusmodi paucas poetae reperiunt comoedias Ubi boni meliores fiant." We are told that Plautus took the greatest pleasure in his Pseudolus, which was also the work of his old age.

Of a very different type is the piece which comes next the Amphrituo in acknowledged excellence, the Captivi. The development of the plot has won high praise from all critics, and justifies the boast of the epilogue, Huiusmodi paucas poetae reperiunt comoedias. But the praise which the author gives to his own piece

Et festinans ad terras remotiores, Armeniam minorem, non per singulas ciuitates, sed celeriter transiens, vidi a remotis amplum castrum vocatum Dei espoyer de quo mihi sustinui dici, quod sit vastum, et a nemine, habitatum, nisi a fantastica quadam Domina, seruante in medio maioris aulae super perticam, volucrem rapacem, quae dicitur Latine accipiter, vel huiusmodi: quam auem, si aliquis hominum ingrediens se custodire peruigil absque vlla somnolentia per septem continuos dies et noctes posset, ipsa Domina in fine facti apparens concederet illi quantamcunque faceret petitionem terrae, commodi, vel honoris, sed si obdormiret, periret.

Et ad leucam extra ciuitatem, Abbatia magna est, non de religione Christiana sed Pagana: et in ea forrestum, siue hortus magnus vndique circumclusus, consitus arboribus, et arbustis, in cuius etiam medio mons, altus simul et latus, habens hortum vbi solum inhabitant bestiolae mirabiles, sicut Simiae, marmotae, Lanbon, papiones, foreti et huiusmodi ad varia et multa genera, et ad numerum infinitum.

Quin etiam pauperiores manducant canes, lupos, catos, ratos, talpas, ac mures, ac huiusmodi bestiolas omnes: sed nec aliquis Princeps aut praelatus comedit vltra semel in die, et hoc parce, vel parcissime: et sunt homines valde immundi, quia non nisi bene diuites vtuntur mappis, linteaminibus, aut lineis indumentis: sed nec habent copiam lignorum, vnde et fimum boum, ac omnium bestiarum desiccatum ad solem accipiunt pro ignis materia, vbi se calefaciunt, et coquendo coquunt.