Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Ενημερώθηκε: 6 Μαΐου 2025
Ένας ευλογιοκομμένος και αυστηρός εφημέριος, με το πρόσωπον φοβερόν. Όστις, ένεκα ουλής τινος περί τα δεξιά του χείλους, εφαίνετο ως γελών πάντοτε. Μόλις ήρχιζε να ειπή «Μετά πνευμάτων δικαίων» και η ουλή του χείλους του ήρχιζε τα γέλοια, ακράτητος. Ήτο να γελά άνθρωπος όταν έψαλλεν ο παππά-Γιάννης. Τι είνε και τα σωματικά ελαττώματα. Γελοιογραφούν και την μάλλον συμπαθή ψυχήν.
Μόνον όσα του είπε διά το μουστάκι αφήκαν μίαν επίμονον κηλίδα. Οι λόγοι της επανήρχοντο επιμόνως εις το πνεύμα του· και, ψηλαφών τον μόλις φυόμενον μύστακά του, εσκέπτετο ότι ίσως τωόντι ήτο αταίριαστον εις μίαν γυναίκα να έχη τοιούτον τρίχωμα, έστω και τόσον αδιόρατον, επί του χείλους της. Αλλ' η σκέψις αύτη διήγειρεν εις την ψυχήν του μάλλον αγανάκτησιν κατά της χήρας.
Οι οφθαλμοί της τέλος είχον καταστή δι' εμέ οι δίδυμοι αστέρες της Λήδας, και εγώ ο ενθερμότερος αυτών αστρολόγος. Μεταξύ των πολλών ανωμάλων παθημάτων της ψυχής είναι και έν, εις άκρον καταπληκτικόν: Πολλάκις, προσπαθούντες ν' αναπολήσωμεν κάτι από πολλού λησμονηθέν, ευρισκόμεθα επ' αυτού του χείλους της μνήμης, χωρίς εν τούτοις να δυνάμεθα να το ενθυμηθώμεν.
Αλλ' εις την καρδίαν ενός μεθυσμένου, όπως ήτο ο Μανώλης, τοιαύτα αισθήματα δεν ηδύναντο να παραμείνουν επί πολύ. Μετ' ολίγον δε τούτο μόνον έμενεν εκ της εντυπώσεώς του, ότι από την ισχνότητα ο επί του χείλους της Πηγής χνους ήτο καταφανέστερος τώρα, αληθινό μουστάκι. Και απεδίωξε την ανάμνησιν της βρύσης με κίνημα οργής. — Ας στο διάολο, μουστακάτη!
Τα ψυχρά ταύτα μάρμαρα είχον τοσαύτην ημερότητα, οίαν δεν απήντησεν η δύστηνος κόρη επί της μορφής ζώντος πλάσματος. Ουδέποτε τοιούτον μειδίαμα ανέτειλεν επί ανθρωπίνου χείλους, ουδέποτε τοιούτον βλέμμα εξεπέμφθη εκ των θνητών οφθαλμών. Παράδοξον δε, ότι και αυτή η γυμνότης του σώματος δεν προσέβαλλε την παρθενικήν αυτής αιδώ, ουδ' εσκανδάλιζε τας αισθήσεις αυτής.
Καίτοι ποιητής, παρατρέχει τον Τάνταλον και τον Ιξίονα και τον Τιτυόν και τους άλλους• εάν δε έγραφε περί αυτών ο Παρθένιος ή ο Ευφορίων ή ο Καλλίμαχος, πόσους νομίζεις στίχους θα εχρειάζοντο, διά να φέρουν το νερόν μέχρι του χείλους του Ταντάλου; και πόσους, διά να μας περιγράψουν τον Ιξίονα περιστρεφόμενον; Ο δε Θουκυδίδης έτι ολιγώτερον μετεχειρίσθη το είδος τούτο των περιγραφών και δύνασαι να παρατηρήσης με ποίαν βραχυλογίαν διέρχεται, όταν περιγράφει μηχάνημα ή όταν δίδη το σχέδιον πολιορκίας, το οποίον είνε αναγκαίον και χρήσιμον εις την διήγησιν, ή περιγράφη το σχήμα των Επιπολών ή τον λιμένα των Συρακουσών.
Βλέπεις, εμείς, πώς αναρριχώμεθα, πόσον υψηλά φθάνομεν, πώς κρατούμεθα στερεά, ακόμη και εις την άκρη-άκρη του στενού χείλους του βράχου!»
Καθ' όσον διήρχοντο έμενον επί του χείλους της τάφρου και απ' εκεί ετόξευαν και ηκόντιζαν εναντίον καθενός, που προχωρών εις βοήθειαν προς το τείχος παρεκώλυε την διάβασιν των. Αφού όλοι διεπεραιώθησαν, οι εις τους πύργους ευρισκόμενοι, καταβαίνοντες τελευταίοι, έφθασαν μετά δυσκολίας εις την τάφρον, και τότε οι τριακόσιοι Πελοποννήσιοι τους εκυνήγησαν με δάδας εις τας χείρας.
Είχε μερικά παραδάκια· του τάφαγαν οι κομματάρχαι, και τώρα δεν έχει να κάμη τα ασπρόρρουχα της κόρης του. — Και όμως κάθε βράδυ, παρατηρεί η κυρία Πηνελόπη, ενώ μειδίαμα οξύγλυκυ κυμαίνει τον επί του αδρού της χείλους επανθούντα μύστακα, κάθε βράδυ η κυρία του με ταις κόραις του είνε η πρώτη και καλλίτερη εις το Φάληρον. Πώς τα καταφέρνουν; — Ό,τι να σου πω σε γελώ.
Λεπτότατοι θρόμβοι εφιδρώσεως έστιλβον, ως αδαμαντίνη κόνις, εις τον ελαφρότατον χνουν, όστις μόλις διεκρίνετο, ως σκιά διαφανής, επί του άνω χείλους αυτής και όστις, αντί να την ασχημίζη, της έδιδε τουναντίον ιδιαίτερον θέλγητρον.
Λέξη Της Ημέρας
Άλλοι Ψάχνουν