United States or Colombia ? Vote for the TOP Country of the Week !
ΧΑΡΜΙΟΝ. Ω, ησύχασε, κυρία! ΕΙΡΑΣ. Απέθανε και αυτή, απέθανεν η βασίλισά μας. ΧΑΡΜΙΟΝ. Κυρία. ΕΙΡΑΣ. Κυρία. ΧΑΡΜΙΟΝ. Ω κυρία, κυρία, κυρία! ΕΙΡΑΣ. Βασίλισσα της Αιγύπτου, αυτοκράτειρα. ΧΑΡΜΙΟΝ. Σιωπή, σιωπή, Ειράς. ΚΛΕΟΠΑΤΡΑ. Δεν είμαι πλέον η απλή γυνή, έχουσα τα αυτά πάθη με την χωρικήν, η οποία αμέλγει και εκτελεί τας βαναυσοτάτας εργασίας.
ΧΑΡΜΙΟΝ. Πήγαινε εις τον τάφον, κλείσου εκεί και μήνυσέ του ότι απέθανες. Δεν δοκιμάζει μεγαλειτέραν αγωνίαν το σώμα όταν χωρίζεται από την ψυχήν από εκείνην την οποίαν δοκιμάζει όταν χάνη το μεγαλείον. ΚΛΕΟΠΑΤΡΑ. Υπάγωμεν εις το μνημείον.
Σε αφήνω, ως αρμόζει εις χαλύβδινον άνδρα· ακολουθήσατέ με σεις οι μέλλοντες να πολεμήσετε· θα σας οδηγήσω εις το πεδίον της μάχης. Χαίρετε. ΧΑΡΜΙΟΝ. Θέλεις ν' αποσυρθής εις το δωμάτιόν σου; ΚΛΕΟΠΑΤΡΑ. Οδήγησέ με εκεί. Αναχωρεί ως ήρως. Είθε αυτός και ο Καίσαρ ν' απεφάσιζον διά μονομαχίας την τύχην του μεγάλου τούτου πολέμου. Στρατόπεδον του Αντωνίου πλησίον της Αλεξανδρείας. Σάλπιγγες ηχούσι.
ΚΛΕΟΠΑΤΡΑ. Δύνασαι να υποκριθής έτι καλύτερον, αλλά και τούτο είνε αρκετόν. ΑΝΤΩΝΙΟΣ. Μα το ξίφος μου! ΚΛΕΟΠΑΤΡΑ. Και μα την ασπίδα σου! — Ε κάτι καλύτερα, αλλ' όχι τέλειον. Κύτταξε, σε παρακαλώ, Χάρμιον, πόσον αρμόζει ο θυμός εις τον Ηρακλείδην αυτόν Ρωμαίον . ΑΝΤΩΝΙΟΣ. Σε αφήνω, βασίλισσα. ΚΛΕΟΠΑΤΡΑ. Μίαν λέξιν, φιλόφρων στρατηγέ.
ΧΑΡΜΙΟΝ. Εννοεί βέβαια εις το δέρμα. ΕΙΡΑΣ. Όχι, θα φκιασιδώνεσαι όταν γεράσης. ΧΑΡΜΙΟΝ. Α, θεός φυλάξοι από ζαρωματιές! ΑΛΕΞΑΣ. Μη ταράττης την μαντείαν του· πρόσεχε. ΧΑΡΜΙΟΝ. Σιωπή. ΜΑΝΤΙΣ. Περισσότερον θα αγαπήσης παρά θ' αγαπηθής. ΧΑΡΜΙΟΝ. Καλλίτερα είχα να ζεστάνω το σηκότι μου με πιοτό. ΑΛΕΞΑΣ. Ε, άκουσέ τον λοιπόν. ΧΑΡΜΙΟΝ. Έλα καλέ μου, πες μου μια μεγάλη τύχη!
ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ. Λυπούμαι βλέπων αυτόν επικυρούντα διά της διαγωγής του τα εν Ρώμη εναντίον του διαδιδόμενα ψεύδη. Αλλ' ελπίζω να ίδω καλλιτέρας του πράξεις αύριον. Χαίρε. Άλλο δωμάτιον των Ανακτόρων. ΧΑΡΜΙΟΝ, ΕΙΡΑΣ, ΑΛΕΞΑΣ και ΜΑΝΤΙΣ, είτα ΑΙΝΟΒΑΡΒOΣ, ΚΛΕΟΠΑΤΡΑ, ΑΝΤΩΝΊΟΣ.
Πώς! μένεις ακίνητος; Αν ούτω πως εξαφανίζεσαι, λέγεις εις τον κόσμον ότι δεν αξίζει τον κόπον ούτε να τον αποχαιρετήση τις. ΧΑΡΜΙΟΝ. Ξέσπασε, σύννεφο πυκνό, και βρέξε, διά να ημπορέσω να ειπώ ότι κλαίουν και οι θεοί αυτοί! ΚΛΕΟΠΑΤΡΑ. Τούτο με καταισχύνει.
ΧΑΡΜΙΟΝ. Ε, καλά, αν η τύχη σου ήτον ένα δάκτυλο καλλίτερη από την ιδική μου, σε ποιο μέρος θα ήθελες να είνε; ΕΙΡΑΣ. Όχι βέβαια 'στή μύτη του ανδρός μου. ΧΑΡΜΙΟΝ. Ο θεός να διορθώση τους κακούς μας στοχασμούς! Έλα, Αλεξά, — πες του κι' αυτού την τύχη του. Σε παρακαλώ, ω γλυκεία μου Ίσις, δος του μια γυναίκα που να μη μπορή να περιπατήση, να του αποθάνη και να πάρη μια χειρότερη!
ΧΑΡΜΙΟΝ. Έλα πες και στην Ειρά την ιδική της. ΑΛΕΞΑΣ. Όλοι θα μάθωμεν την τύχην μας. ΑΙΝΟΒΑΡΒΟΣ. Η ιδική μου και πολλών άλλων θα είνε ότι απόψε θα πλαγιάσωμεν μεθυσμένοι. ΕΙΡΑΣ. Να μια παλάμη η οποία προμηνύει εγκράτειαν αν όχι τίποτε άλλο. ΧΑΡΜΙΟΝ. Απαράλλακτα όπως η πλήμμυρα του Νείλου προμηνύει σιτοδείαν. ΕΙΡΑΣ. Σώπα, τρελλή συντρόφισσα του κρεββατιού, δεν μπορείς συ να μαντεύσης.
Έχει μεγαλοπρέπειαν το βάδισμά της; Ενθυμήσου αν ποτέ παρετήρησες μεγαλοπρεπές παράστημα. ΑΓΓΕΛΙΑΦΟΡΟΣ. Έρπει, κυρία. Και η στάσις και το βάδισμά της είναι ένα και το αυτό. Φαίνεται, σώμα άψυχον, άγαλμα μάλλον ή άνθρωπος. ΚΛΕΟΠΑΤΡΑ. Είναι βέβαιον; ΑΓΓΕΛΙΑΦΟΡΟΣ. Εκτός αν δεν έχω παρατηρητικόν. ΧΑΡΜΙΟΝ. Παρατηρητάς 'σαν αυτόν δεν έχομεν ούτε τρεις εις την Αίγυπτον.
Λέξη Της Ημέρας