Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Ενημερώθηκε: 22 Ιουνίου 2025
Το σκλαβόπουλο, που αυτός είχε χαρίσει του Καλίφη, ευρίσκονταν τότε έξω από την πόρταν του σαραγιού και γνωρίζοντάς τον έτρεξεν εις τον Καλίφη και του το ανήγγειλε· Ο Καλίφης δεν έδωσε πίστιν εις τούτο· εσύ είσαι γελασμένος, του απεκρίθη· ο Αμπτούλ πλέον δεν ζη· και πώς λέγεις πως τον είδες; Βασιλέα μου, του απεκρίθη το σκλαβόπουλον είμαι βέβαιος πώς είναι αυτός, ότι τον εστοχάσθηκα και τον εγνώρισα, και αν δεν εγνώριζα, δεν ελάβαινα την τόλμην να έλθω να σου ειπώ ψεύμα.
Όταν ο Διόνυσος εξεστράτευσε κατά των Ινδών — δεν πιστεύω να εμποδίζη τίποτε διά να σας διηγηθώ και ένα μύθον βακχικόν—λέγεται ότι τόσον τον κατεφρόνησαν κατ' αρχάς οι εκεί άνθρωποι, ώστε εγέλων ενώ τον έβλεπον επερχόμενον, μάλλον δε τον ελυπούντο διά την τόλμην του, υποθέτοντες ότι θα τον εποδοπάτουν μετ'ολίγον οι ελέφαντες, εάν έφερεν αντίστασιν.
Νέος Σωκράτης. Πώς; Ξένος. Όπου μεν υπάρχει ανάγκη ενός άρχοντος, να εκλέγη επιστάτην εκείνον όστις προτιμά αυτά και τα δύο. Όπου δε είναι ανάγκη περισσοτέρων, εκεί να λαμβάνη αναμίξ και από τα δύο μέρη. Διότι τα μεν ήθη των αξιοπρεπών αρχόντων είναι πάρα πολύ συντηρητικά και δίκαια και σωτήρια, χρειάζονται όμως κάποιαν σφοδρότητα, και απότομον τόλμην και δραστηριότητα. Νέος Σωκράτης.
Όποιος όμως πεισθή ότι αληθή λέγω, ας μη φοβηθή την τόλμην των και τας δυνάμεις των, διότι ούτε θα δυνηθούν να μας βλάψουν περισσότερον παρ' όσον θα βλαφθούν αυτοί, ούτε θα είναι επικίνδυνοι εις ημάς ερχόμενοι μετά μεγάλου στόλου.
Ως βλέπετε, εις την ακρόπολιν ουδείς υπάρχει πλέον φαύλος, ουδείς διατάσσει, αλλ' είμεθα ελεύθεροι ν' απονέμωμεν τιμάς, να δικάζωμεν και να συζητούμεν κατά τους νόμους, και όλα αυτά τα οφείλετε εις εμέ και εις την τόλμην μου, διά τον ένα εκείνον φόνον, μετά τον οποίον ο πατήρ δεν ηδύνατο να ζήση πλέον.
Αυτός δεν είχε την τόλμην να της ενθυμίση το μέγα εκείνο γεγονός. Επί τέλους απελπισθείς ήρχισε να σχεδιάζη μίαν φράσιν· αλλ' άμα ήνοιγε τα χείλη του, η γλώσσα του παρέλυεν. Ευκολώτερα θα εξέφραζε με τα χέρια και με τα χείλη του ό,τι ήθελε να είπη.
Εξ άλλου πάλιν η ψυχή η οποία είναι πολύ εντροπαλή και δεν ανεμίχθη με την τόλμην της ανδρείας και εξακολουθεί να διαιωνίζεται κατ' αυτόν τον τρόπον εις πολλάς γενεάς, γίνεται νωθρά περισσότερον από ό,τι πρέπει, και εις το τέλος πλέον γίνεται εντελώς παραλυτική. Νέος Σωκράτης. Και αυτό είναι φυσικόν να γίνεται κατ' αυτόν τον τρόπον. Ξένος.
— Γιάννη! η γυναίκα σου έχει τους πόνους! Είναι άσκημα. — Έχει τους πόνους! . . . ανέκραξεν εν άκρα απορία ο άνθρωπος. Τι λες, χριστιανή μου; — Έχει κι' άλλο παιδί στην κοιλιά της! εσχυρίσθη με τόλμην η Φραγκογιαννού. — Άλλο παιδί στην κοιλιά της! — Ναι, αυτό που σου λέω. Μόνο τρέχα στο χωριό, να φωνάξης τη μαμμή! . . . να πης και του γιατρού ναρθή! Ο Λυρίγκος εστάθη.
Ακούς, τι άκουσα να λένε, πως η γρηά η Γκότσαινα, πούνε μάγισσα... — Ξωρκισμένη νάνε, παιδί μου, υπέλαβεν η Αρχόντω! — Μα ακούς, μάνα ... επανέλαβεν η κόρη, επειδή, αφού άπαξ ήρχισεν, ησθάνετο την τόλμην να εξακολουθήση. — Δεν ακούω τίποτα, είπεν αυστηρώς η Αρχόντω. Η κόρη «εποδαιώθη», κ' εσιώπησε.
Οι κόλακες εγελούσαν με αρκετήν διάθεσιν. Η Τριπέττα, ωχρά ωσάν μια αποθαμένη, επροχώρησε προς την έδραν του βασιλέως, και γονατισμένη στα πόδια του τον παρεκάλεσε να λυπηθή τον φίλον της. Ο τύραννος την παρετήρησε καλά επί τινας στιγμάς, προφανώς κατάπληκτος από μίαν τέτοιαν τόλμην. Εφαίνετο ότι δεν ήξευρε τι να είπη, ούτε τι να κάμη ούτε πώς να εύρη μίαν έκφρασιν ισοδύναμον με την οργήν του.
Λέξη Της Ημέρας
Άλλοι Ψάχνουν