Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Ενημερώθηκε: 17 Σεπτεμβρίου 2025
Μετά πολλάς συγκρούσεις και υπερδιασκελίζοντες οδοφράγματα εκ κιβωτίων, βαρελλίων, πολυτίμων σκευών, μαγειρικών τοιούτων, φορείων, αμαξών, ο Βινίκιος και οι πραιτωριανοί του κατώρθωσαν να εκφύγουν της οχλοβοής.
Επιστρέφω εις τον εαυτόν μου και ευρίσκω όλόκληρον κόσμον. Και πάλιν είμαι μάλλον εν προαισθήσει και αμυδρά επιθυμία παρά εις τωρινήν και ζωντανήν δύναμιν. Και τότε πλέει το παν προ των αισθήσεών μου και μειδιώ προχωρών διά τοιούτων ονείρων περαιτέρω εις τον κόσμον.
Και μη είπητε, Άγιοί μου Πατέρες, ότι παρενοήσατε τον σκοπόν του συγγραφέως, σκώπτοντος τους γελοίους ιερείς και ουχί την θρησκείαν. Τα χωρία δι' ων εξηγεί τον σκοπόν αυτού είναι πολλά και σαφή, αι δε παραπομπαί αυτού ακριβείς και ευεξέλεγκτοι, ώστε δύσκολος ή μάλλον αδύνατος ήτο πάσα παρανόησις. Ειπέτε μάλλον ότι ωργίσθητε κατ' αυτού, διότι είπεν εν τω προοιμίω του ότι μεταξύ πάντων των σήμερον χριστιανικών εθνών μόνοι ημείς στερούμεθα θρησκευτικής διδασκαλίας· ότι ενώ πανταχού και εν αυτή ακόμη τη ορθοδόξω Ρωσσία η εξωτερική λατρεία ρυθμίζεται αναλόγως των απαιτήσεων του προοδεύοντος πολιτισμού, μόνοι ημείς μένομεν προσκολλημένοι, εις τους τύπους του μεσαιώνος ως τα οστρείδια εις τον βράχον, εκλέγοντες τους λειτουργούς του Υψίστου μεταξύ των αναλφαβήτων, ασπαζόμενοι βυζαντινάς μαυρογραφίας και ακροώμενοι διώρους ρινοφωνίας, τας οποίας απεδοκίμαζε και αυτός ο Άγιος Βασίλειος . Πιθανόν να δυσηρεστήθητε και δι' όσα εν σελ. 108 είπεν ο συγγραφεύς περί του ημετέρου κλήρου, ότι δηλ. ενώ οι ε ν τ η Δ ύ σ ε ι ι ε ρ ε ί ς α π έ κ τ η σ α ν ο ξ ε ί ς ό ν υ χ α ς κ α ι ι ο β ό λ ο υ ς ο δ ό ν τ α ς, π α ρ' η μ ί ν α π' ε ν α ν τ ί α ς κ α τ ή ν τ η σ α ν β α θ μ η δ ό ν α β λ α β ε ί ς κ α ι χ ε ι ρ ο ή θ ε ι ς ω ς οι ε γ χ έ λ ε ι ς τ η ς Κ ω π α ΐ δ ο ς, και ίνα διαψεύσητε αυτόν, νομίζοντα υμάς καλούς ανθρώπους εσπεύσατε να δείξετε ότι έχετε και υμείς οδόντας. Συγχωρήσατέ με όμως να παρατηρήσω, Άγιοί μου Πατέρες, ότι πάντα τα ανωτέρω ουδέν έχουσι κοινόν μετά της θρησκείας, εν ονόματι της οποίας υβρίζετε, καταμηνύετε και διαβάλλετε τον συγγραφέα. Ίσως προφασισθήτε ότι η σήμερον διανοητική κατάστασις του ελληνικού λαού, μη όντος εισέτι εις θέσιν να διακρίνη τα αληθή όρια της θρησκείας καθιστά αναγκαία προφυλακτικά μέτρα κατά της «Ι ω ά ν ν α ς» δυναμένης να κλονίση τας πεποιθήσεις των συγχεόντων ακόμη την θρησκείαν μετά των λειτουργών αυτής. Αλλά και τούτου δοθέντος, τίνα λογικόν σκοπόν είχον αι υμέτεραι απαγορεύσεις και τίνας ηλπίζετε δι' αυτών να προφυλάξετε; Ουχί βεβαίως τους μη γνωρίζοντας ν’ αναγινώσκωσιν, οίτινες ουδόλως εκινδύνευον, και έτι ολιγώτερον τους γραμματισμένους, των οποίων ο αριθμός και η περιέργεια δεκαπλασιάζεται διά των τοιούτων απαγορεύσεων. Ταύτα κάλλιον παντός άλλου εγινώσκετε, σεβασμιώτατοι Ιεράρχαι μου· αλλά συγχρόνως εγνωρίζετε ότι χάρις εις παντελή έλλειψιν χριστιανικής διδασκαλίας υπάρχουσιν ακόμη παρ' ημίν αναγνώσται της Α μ α ρ τ ω- λ ώ ν Σ ω τ η ρ ί α ς, γραΐδια λιβανίζοντα την Αγ. Παρασκευήν και ευσεβείς προσκυνηταί νομίζοντες ότι η εν Τήνω Παναγία είναι ευσπλαγχνικωτέρα των αλλαχού, ως οι παρά Πλουτάρχω εκείνοι Μεγαρείς, οι ισχυριζόμενοι ότι η εν Μεγάροις σελήνη είναι μεγαλυτέρα της των Αθηνών. Τούτους ηλπίσατε διά των κραυγών υμών να εξεγείρετε κατά του συγγραφέως, την μάμμην, την τροφόν και τους υπηρέτας του! Υμείς τ ο φ ω ς τ ο υ κ ό σ μ ο υ εβασίσθητε επί του σκότους της αμαθείας, ίνα εκδικηθήτε διαβάλλοντες ως εχθρόν της θρησκείας, τον μόνας τας καταχρήσεις των ιερέων αποστραφέντα, τα δε ευαγγελικά παραγγέλματα του Σωτήρος ημών μετά τοσαύτης ευλαβείας ακολουθούντα, ώστε επί πέντε κατά συνέχειαν μήνας, απειλούμενος, καταδιωκόμενος, ονομαζόμενος έ χ ι δ ν α, κ α κ ο ύ- ρ γ ο ς, ό ρ γ α ν ο ν τ ο υ Σ α τ α ν ά, μ υ σ α ρ ό ς, α ν α τ ρ ο π ε ύ ς τ ω ν κ α θ ε σ τ ώ τ ω ν κ.τ.λ., ουδέ γρυ απεκρίθη εις πάντα ταύτα, ενώ τόσον εύκολος ήτο η απάντησις. Δεν ενοώ βεβαίως διά τούτου ότι ηδύνατο να διαγωνισθή προς τον Αγ. Καρυστίας κατά την εύροιαν των υβριστικών επιθέτων, διότι ουδείς ο δυνάμενος ν' αμφισβητήση εις τους ρασοφόρους την δάφνην του είδους τούτου της φιλολογίας, αλλ' εις τας ύβρεις ταύτας ηδύνατο απολογούμενος ν’ αντιτάξη πράγματα. Ότι π.χ. δεν ανήκει εις υμάς, Σεβασμιώτατοι Ιεράρχαι μου, να κατηγορήτε τους άλλους ως ανατροπείς των καθεστώτων, ενώ από τριών ήδη ετών ανατρέπετε και καταπατείτε τους τε θείους κανόνας και τους νόμους του Κράτους ζητούντες μεταθέσεις• ότι πολύ ολιγώτερον αρμόζει εις υμάς να κατηγορήτε τους άλλους ως ασεβείς, ενώ τόσον ολίγον σέβεσθε το όνομα του Κυρίου, ώστε τελείτε αντικανονικά μνημόσυνα τας Κυριακάς, τους δε Αγίους τόσον ολίγον τιμάτε, ώστε αλλάσσετε τα ονόματα αυτών κατά τας πολιτικάς περιστάσεις, καθιστώντες αυτούς οτέ μεν Οθωνιστάς ότε δε Επαναστάτας και αυτό δε το αρχιερατικόν υμών ένδυμα τόσον ολίγον σέβεσθε, ώστε γράφετε εις τους ιδιώτας υβριστικάς επιστολάς, οσάκις ευρίσκετε ότι ούτοι, δεν επλήρωσαν αρκούντως υπηρεσίας τας οποίας αμισθί χρεωστείτε να προσφέρετε . Ταύτα και μυρία άλλα ηδύνατο να είπη, λαμβάνων την ύλην εκ των εφημερίδων, δι' ων υβρίζετε καθ' ημέραν αλλήλους, ως σιμωνιακούς και παραβάτας των κανόνων. Αλλά περί τούτων πάντων ολίγον φροντίζει ο συγγραφεύς. Αν κατά το παράγγελμα και το παράδειγμα του Ιησού και των Αγίων Πατέρων μισεί τους θρησκοκαπήλους, τοσούτον όμως αποστρέφεται, το σκάνδαλον, ώστε επιχειρήσας να καταδείξη την εκ τούτων βλάβην, αντί να στρέψη γύρω του το βλέμμα, ανέτρεξεν εις απέχουσαν και άγνωστον σχεδόν του μεσαιώνος εποχήν, ίνα αποφύγη πάσαν προσωπικότητα. Εις ουδέν ανήκουν των παρ' ημίν εκκλησιαστικών κομμάτων, ούτε εις την ορθόδοξον ρωσσικήν ούτε εις την βιβλικήν προπαγάνδαν ουδένα προυτίΘετο διά του βιβλίου του πολεμικόν σκοπόν, αλλ' είπε περί πάντων την αλήθειαν, στιγματίσας αδιακρίτως το κακόν και το γελοίον, οπουδήποτε και αν εύρεν αυτό, παρά τοις ορθοδόξοις, τοις Λατίνοις ή τοις Διαμαρτυρομένοις, υπό το ράσον του μοναχού ή τον τρίβωνα του φιλοσόφου· γνωρίζων δε ότι η διόρθωσις των κακώς εν τω κόσμω εχόντων δεν ανήκει εις τους θεωρητικούς λογίους, δαπάνη τας ημέρας του κύπτων επί των βιβλίων του. Αφήσατε αυτόν ήσυχον τέλος πάντων! Τούτο συμβουλεύω υμάς προς όφελος υμών μάλλον ή του συγγραφέως, όστις αν δεν ελυπείτο βλέπων λειτουργούς του Υψίστου παρεκτρεπομένους εις τοιαύτας αντευαγγελικάς φωνασκίας, ήθελε χαίρει διά την δημοτικότητα, ην απέκτησε δι'αυτών το βιβλίον του. Η «
»Και τώκοβαν το αίμα.» σ. 222 Φράσις εμφαίνουσα την νευρικήν κατάπτωσιν ήτις προέρχεται ένεκα φόβου αιφνιδίου. Πιστεύεται δε υπό του λαού ότι επί τοιούτων περιστάσεων το αίμα αποσυντίθεται. Το αυτό ρήμα εν χρήσει επί γάλακτος αποσυντεθειμένου. « Έκοψε το γάλα. » Βλέπει πασπρογαλιάζει. σ. 222
Διότι τα χρήσιμα προς την θεραπείαν ταύτην του σώματος θα εφαίνοντο χρήματα. Ώστε εξ ανάγκης θα εφαίνοντο εις ημάς οι πλουσιώτατοι πολύ πένητες, αφού έχουν έλλειψιν πλείστων τοιούτων. Σωκράτης
Και είπα περί αυτών ό,τι μέγιστον ηδύνατο να λεχθή, διότι πάντα όσα εξύμνησα εν τη ημετέρα δημοκρατία οφείλονται εις τας αρετάς τούτων και των τοιούτων, και ο λόγος ούτος δι' ολίγους Έλληνας όσον διά τους προκειμένους ήθελε φανή ανάλογος των πράξεών των. Νομίζω δε ότι η σήμερον των προκειμένων τελευτή και ως πρώτη απόδειξις της αρετής αυτών και ως τελευταία επιβεβαίωσις δεικνύει την ανδραγαθίαν.
Ένεκα λοιπόν των τοιούτων σκέψεων και της θείας φύσεως, η οποία εξηκολούθει να διατηρήται εις αυτούς όλα τους προώδευσαν, τα οποία προηγουμένως ανεφέραμεν.
Απεδέχθη ο Καραϊσκάκης και επεριποιήθη όσον εδύνατο τους διασωθέντας από το Μεσολόγγιον και τους παρέπεμψεν εις Σάλωνα διαμείνας αυτός μερικάς ημέρας, έως να ιδή τα κινήματα των εχθρών και να αναλάβη. Αφ' ού το αθάνατον Μεσολόγγι έπεσεν εις τας χείρας των εχθρών, όλοι της Στερεάς Ελλάδος οι κάτοικοι εκυριεύθησαν από ηθικήν τινα δειλίαν και ταπείνωσιν, άφευκτον επακολούθημα τοιούτων αποτυχιών.
Πρέπει όμως να ομολογήσωμεν ότι εφάνημεν οπωσούν αχάριστοι προς τους ιδρυτάς των τοιούτων εταιρειών, αφήνοντες αυτούς ν' ανεγείρωσι μέγαρα ιδία δαπάνη εν ω, αν εις παν άλλο μέρος του κόσμου έπραττον ούτοι όσα έπραξαν παρ' ημίν, ήθελον φιλοξενείσθαι και διατρέφεσθαι δαπάνη του δημοσίου». Επίσης εν τω 5ω αριθμώ του αυτού φύλλου έδιδε την εξής ανάλυσιν περιουσίας χρηματιστού.
Από τας πρωταιτίους λοιπόν την πλυντικήν και ραπτικήν και όλην την επιμέλειαν των τοιούτων, από την οποίαν το περισσότερον μέρος είναι η διακοσμητική, είναι ορθόν να συμπεριλάβωμεν προ πάντων το σχετικόν με αυτά μέρος της και το σύνολον να το ονομάσωμεν με το όνομα της βαφικής τέχνης. Νέος Σωκράτης. Πολύ καλά. Ξένος.
Λέξη Της Ημέρας
Άλλοι Ψάχνουν