Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Ενημερώθηκε: 1 Μαΐου 2025
Εάν αληθώς οι Φοίνικες ήρπασαν τας ιερείας εκείνας και τας επώλησαν, την μεν εις την Λιβύαν, την δε εις την Ελλάδα, νομίζω ότι η γυνή αύτη η μεταφερθείσα εις την σημερινήν Ελλάδα, ήτις άλλοτε εκαλείτο Πελασγία, θα επωλήθη εις την Θεσπρωτίαν, και ότι γενομένη δούλη θα ίδρυσε ναόν του Διός υπό την ευρισκομένην εκεί φηγόν, νομίζουσα πρέπον, αφού υπηρέτησεν εις τον εν Θήβαις ναόν του Διός εξ ου ήλθε, να διαιωνίση την ανάμνησιν αυτού εν τω τόπω όπου είχε μεταφερθή.
Δεν αρκεί, έλεγε, να παρευρίσκησθε εις την θείαν λειτουργίαν, ή εξ απλής συνήθειας, ή διότι οι γονείς και οι διδάσκαλοι σας παρήγγειλαν να εκκλησιάζησθε· αλλ' απαιτείται να εισέρχησθε εις τον ναόν με την επιθυμίαν του να εξέλθητε ηθικώτεροι και χριστιανικώτεροι· προς τον σκοπόν δε τούτον απαιτείται να προσέχητε εις τους θείους λόγους, τους οποίους εκεί ακροάζεσθε, και κατά τους θείους αυτούς λόγους να κανονίζητε την καθημερινήν διαγωγήν σας, τας καθημερινάς πράξεις σας.
Ο παπά-Φραγκούλης και η συνοδεία του φθάσαντες εισήλθον τέλος εις τον ναόν του Χριστού και η καρδία των ησθάνθη θάλπος και γλυκύτητα άφατον.
Ακολούθως μετά το λιτόν σαρακοστιανόν, το οποίον έφαγον καθ' ομάδας καθίσαντες οι διάφοροι προσκυνηταί εδώ κ' εκεί επί των χόρτων και των ερειπίων, ο Φραγκούλης ητοίμασεν ιδιοχείρως ξύλινον σήμαντρον πρόχειρον κατά μίμησιν εκείνων τα οποία συνηθίζονται εις τα μοναστήρια, και φέρων τρεις γύρους περί τον ναόν, το έκρουσε μόνος του, πρώτον εις τροχαϊκόν ρυθμόν: «τον Αδάμ, Αδάμ, Αδάμ!», είτα εις ιαμβικόν: «το τάλαντον, το τάλαντον!»
Όταν δε την εσπέραν της εορτής επήγαν εις τον Ναόν και έψαλαν παράκλησιν και ευχαριστίαν, ενώπιον της εικόνος του Αγίου και τα τρία πρόσωπα του ιστορήματος, ο γέρων ιερεύς εις το τέλος ως γραμματισμένος οπού ήτο και μουσικός, επήρε το βιβλίον της Ψαλτικής και έψαλε με ιδιαιτέραν χάριν το Δαβιτικόν άσμα, πολύ κατάλληλον εις την περίστασιν εκείνην: «Το εσπέρας αυλισθήσεται κλαυθμός, και εις το πρωί αγαλλίασις».
Τα βαρύτιμα σκεύη, κοσμήσαντα τον ναόν της Ιερουσαλήμ περί το 1000 π.Χ., εκομίσθησαν εις Βαβυλώνα τω 588 π.Χ. υπό του Ναβουχοδονόσορος, του βασιλέως των Βαβυλωνίων, του καταστρέψαντος τον ναόν.
Ούτω και οι Δωριείς της σήμερον καλουμένης Πενταπόλεως, ήτις προηγουμένως εκαλείτο Εξάπολις, επρόσεχον να μη δέχωνται εις τον Τριοπικόν ναόν άλλους πλησιοχώρους Δωριείς.
Επίστευσαν λοιπόν ότι ο Αλκιβιάδης δεν ήτο αμέτοχος εις το κίνημα εκείνο, ότι επρόκειτο ουχί περί της Βοιωτίας αλλά περί συνωμοσίας, της οποίας αυτός ήτο ο κύριος μοχλός, και ότι, αν δεν τον επρολάμβανον συλλαμβάνοντες τους συνωμότας, η πόλις ήθελε κυριευθή διά προδοσίας. Νύκτα τινά μάλιστα κατεκλίθησαν μετά των όπλων των εις τον ναόν του Θησέως, ο οποίος είναι εντός της πόλεως.
Εβημάτιζε, αριστερά, εμπρός, οπίσω, ασκόπως όλως. Μετά πολλάς περιστροφάς, επελθούσης σχετικής ηρεμίας, ηκολούθησε το πλήθος, διευθυνόμενον προς τον ναόν και εισήλθεν εις το περίβολόν του.
Παρηκολούθει δε τακτικά την εργασίαν ο γέρων εφημέριος, διά να διασκεδάζη ο λυπημένος του νους, προ πάντων δε διά να λαμβάνη αφορμήν, κατά την επιστροφήν του, να διέρχεται από τον Άγι-Αντώνην το βράδυ — το πρωί διά το συντομώτερον επήγαινεν από άλλον δρόμον, από τον Αηλιά — και να παρηγορήται μέσα εις τον ναΐσκον, τον οποίον ιδιαιτέρως επεριποιείτο ζώσα η Κουκκίτσα, αυτή ράψασα την αγίαν Πύλην με ένα χρυσοκέντητον σταυρόν μεγάλον εις το μέσον, αυτή κρεμάσασα της ποδιαίς εις όλους τους αγίους από ωραίον τσίτι, και αυτή κάθε σαββατόβραδον μεταβαίνουσα και καθαρίζουσα τον ναόν και ανάπτουσα τα κανδηλάκια του.
Λέξη Της Ημέρας
Άλλοι Ψάχνουν