Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Ενημερώθηκε: 19 Ιουνίου 2025
Ο Αστρονόμος είχεν είπη περί αυτού, ότι αν ήξερε το βώδι την δύναμίν του θα χαλούσε τον κόσμον. Λοιπόν τώρα το βώδι είχε γνωρίση την δύναμίν του· και ναι μεν δεν εχαλούσε τον κόσμον, αλλά και δεν τον εφοβείτο. Εφαίνετο φρόνιμος, διότι η δυστυχής Ζερβουδοπούλα, μανθάνουσα τας απειλάς του, είχε παύση να εξέρχεται. Εάν όμως δεν έβλεπε την κόρην, έβλεπε καθ' εκάστην την μητέρα.
Ολίγοι εγνώρισαν πληρέστερον τον κόσμον και τον βίον ή ο Ροΐδης κατά την εποχήν εκείνην. Η επί της οδού Φιλελλήνων οικία του ήτο το εντευκτήριον των λογίων και της χρυσής νεολαίας.
Μετά το κωμικόν τούτο πάθημα, διέκοψεν επί μακρόν πάλιν τας προς τους ανθρώπους σχέσεις του. Οσάκις δε κατέβαινε διά να μεταλάβη, δεν εχρονοτρίβει πλέον εις την αυλήν, αλλ' αμέσως ανεχώρει. Εις την ερημίαν η φαντασία του είχε προσωποποιήσει τα πάντα και σχηματίσει κόσμον χιμαιρικόν, εις τον οποίον δεν ησθάνετο την μόνωσιν. Εις τον κόσμον εκείνον μάλιστα ευρίσκοντο καί τινες των χωριανών του.
Και αυτοί ακόμα οι κοινοί θνητοί ρέπουν εις το να νομίζουν ότι είνε σπουδαίοι· απ' εναντίας, ούτε αυτός ο μεγαλείτερος άνθρωπος είνε απολύτως αναγκαίος εις τον κόσμον, και μετά τινα χρόνον ο τάφος και τούτον θα καλύψη.
Διά την Φραγκογιαννού θα ήτο ευτύχημα, αν είχεν ειλικρινή απόφασιν να εξομολογηθή, να ευρίσκετο είς πνευματικός, όστις να την απήλλαττεν από τον κόπον και από το φοβερόν βάσανον του δισταγμού, λέγων «Αυτό κι' αυτό έκαμες!». Ήρκει να μη την απήλπιζεν, αλλά να ήτο ικανός να την βοηθήση και να την σώση — ακόμη και εις τον πρόσκαιρον κόσμον, ει δυνατόν!
Αλλά πώς συνέβη τούτο; Ο Πρωτόγυφτος είχε λάβει από τινος χρόνου την έξιν του να παρέχη υπηρεσίας, όπως μη είνε παντελώς άχρηστος εις τον πρόσκαιρον κόσμον. Γινώσκων λοιπόν πού ευρίσκετο η Αϊμά, ενόμισεν ότι ώφειλε να περιφοιτά τακτικώς εις τα μέρη εκείνα, και τούτο όπως μανθάνη εγκαίρως παν καινόν δυνάμενον να συμβή.
Και τώρα σας παρακαλώ να μου πήτε εν συνειδήσει· δεν είνε φρονιμώτερον να έλθουν εις την θέσιν των παίδων οι γέροντες, αφού μάλιστα ούτως ή άλλως γίνονται παλίμπαιδες; Μακράν από τον κόσμον, όστις τον ελησμόνησε, και πλησίον του πελάγους, όπερ είδε τα γενναία του τολμήματα, εις την νήσον Μύκονον, απέθανεν ο Σουρμελής.
ΧΑΡΜΙΟΝ. Ω άστρον της ανατολής! ΚΛΕΟΠΑΤΡΑ. Σιωπή, σιωπή! Δεν βλέπεις ότι το βρέφος μου, το οποίον έχω εις το στήθος, θηλάζει την τροφόν διά να την αποκοιμήση; ΧΑΡΜΙΟΝ. Ας δοθή τέλος, ας δοθή! ΚΛΕΟΠΑΤΡΑ. Ηδύ ως βάλσαμσν, γλυκύ ως αύρα, τερπνόν ως... Ω Αντώνιε! — Έλα και συ, έλα. ΧΑΡΜΙΟΝ. Εις τον άθλιον τούτον κόσμον; Χαίρε λοιπόν! — Καυχήσου τώρα θάνατε!
«Και εώρακας Αυτόν, και ο λαλόν μετά σου εστι». Πρέπει να ήτο μικρόν μετά τον χρόνον τούτον ότι ο Κύριος ημών υπέδειξε την αντίθεσιν μεταξύ των διαφόρων αποτελεσμάτων της διδασκαλίας Του· τους μη ιδόντας ποτέ, τους έκαμνε να βλέπουν· και τους βλέποντες, τους έκαμνε τυφλούς. «Εις κρίμα εγώ εις τον κόσμον ελήλυθα ίνα μη βλέψαντες βλέπωσι, και οι βλέποντες τυφλοί γένωνται». Οι Φαρισαίοι έτοιμοι πάντοτε να προκαλέσωσι λογομαχίας, ζηλότυποι και καχύποπτοι, ηρώτησαν: «Μήπως και ημείς είμεθα τυφλοί;» Η απάντησις του Ιησού υπήρξεν ότι εν τη φυσική τυφλότητι δεν δύναται να υπάρχη ενοχή, αλλ' εις εκείνους οίτινες μόνον προσκόπτουσιν εν τη τυφλώσει της εκουσίας πλάνης, η αξίωσις ότι βλέπουσι ποιεί αυτούς αυτοκατακρίτους.
Αληθές είνε ότι οι πεζοί και οι ημιμαθείς αποκαλούσι περιφρονητικώς όνειρον την ανύψωσιν εις τοιούτον κόσμον, οι μέγιστοι όμως των φιλοσόφων πάσης εποχής και χώρας, κηρύττουσιν ενί στόματι τον τέλειον τούτον νοητόν κόσμον πολύ πραγματικώτερον του υποπίπτοντος εις τας αισθήσεις ημών και την εις αυτόν ανύψωσιν επί των πτερύγων της διαλεκτικής ή της τέχνης, ως τον μόνον τρόπον, δι' ου δύνανται να προγευθώσι της μελλούσης μακαριότητος οι πατούντες τον βόρβορον του τρισαθλίου ημών πλανήτου.
Λέξη Της Ημέρας
Άλλοι Ψάχνουν