United States or Panama ? Vote for the TOP Country of the Week !
ΜΑΡΚΕΛΛΟΣ Ελάλησεν ο πετεινός κ' εκείνο εχάθη. Εις ταις παραμοναίς, ως λέγουν, της ημέρας οπού δοξολογούν τα γέννα του Χριστού μας, λαλεί τ' ορνίθι της αυγής όλην την νύκτα· και τότε πνεύμα, ως λέγουν, δεν τολμά να βγαίνη· αγαθαίς είναι η νύκταις, άστρο δεν πληγόνει, Νύμφη καμμιά δεν βλάπτει, στρίγλα δεν μαγεύει, τόσ' ο καιρός εκείνος είν' ευλογημένος.
Ήκουον μόνον οι κύκλοι Των ουρανών, την σύμφωνον Θεόπνευστον ωδήν, Και τον αέρα ακίνητον Είχε η γαλήνη. Αλλ' ότε το μειδίασμα Του θεού των ερώτων, Τον Κιθαιρώνα εσκέπασε Με θύμον και με κλήματα Σταφυλοφόρα. Εκεί ο ρυθμός επέραστος Καταβαίνων, το βλέμμα Των γηγενέων δρακόντων Εχάθη, ως τα χαράγματα Χάνεται ο ύπνος.
Κατακόκκινο, με τρίχα ορθή, φριγμένη, με μάτια κάρβουνα αναμένα. Σταβροκοπιώνται με τρομάρα πολλή, αρχινάει τα ξόρκια ο παπάς, και το σκυλί, γένεται άνεμος κ' έσβυσε, γένεται μπουχός κ' εχάθη...
Και τωόντι η προκειμένη καταστροφή υπήρξε τελεία· στρατός, στόλος, το παν εχάθη, και εκ τόσου πολυαρίθμου στρατιάς ολίγιστοι άνδρες επέστρεψαν εις τα ίδια. Ταύτα είναι τα κατά την Σικελίαν γενόμενα.
Αλλ’ αφού εχάθη ο βασιλεύς δεν βρέθηκε κανείς βοηθός μας. ΟΙΔΙΠΟΥΣ Τι σας εμπόδισε να μάθετε ποιος ήταν του βασιλέως που εχάθηκεν ο δολοφόνος; ΚΡΕΩΝ Η Σφιγξ με τα τραγούδια της τα αινιγματώδη. ΟΙΔΙΠΟΥΣ Όμως εγώ στο φως τούτα θα βγάλω.
Στενόν, στενόν το πέλαγος Ο τρόμος κάμνει· πέφτει Ένα καράβι επάνω Εις τ' άλλο και συντρίβονται· Πνίγονται οι ναύται. Ω! πώς από τα μάτια μου Ταχέως εχάθη ο στόλος· Πλέον δεν ξανοίγω τώρα Παρά καπνούς και φλόγας Ουρανομήκεις. Έξω από την θαλάσσιον Πυρκαϊάν νικήτριαι Ιδού πάλιν εκβαίνουν Σωσμέναι η δύο κατάμαυροι Θαυμάσιαι πρώται.
Ο Θησεύς, φθάσας εις Κρήτην, εφόνευσεν ευτυχώς τον Μινώταυρον, και επανήλθε σώος εις τας Αθήνας μετά των διασωθέντων και ευγνωμονούντων συντρόφων του. Αλλ' εν τω μέσω της χαράς των λησμονούν να υψώσωσι το λευκόν αντί του μαύρου πανίου. Ιδών δε τούτο μακρόθεν ο Αιγεύς, και νομίσας ότι ο υιός του εχάθη, έπεσε και επνίγη εις την θάλασσαν, ήτις έκτοτε ωνομάσθη Αιγαίον Πέλαγος .
Εφοβείτο να έλθη εις επαφήν με τοιούτους φοβερούς την όψιν ανθρώπους. Και πλουσίαν αμοιβήν αν του έταζον, δεν θα τους εδέχετο ποτέ εις την λέμβον. Ηκούσθη μία τουφεκιά. Η βολή συρίξασα εκτύπησεν εις το πηδάλιον της λέμβου. Δευτέρα τουφεκιά βροντώδης αντήχησεν. Το βόλι ηυλάκωσε το κύμα, και βυθισθέν εχάθη εις τον μέλανα πόντον. Ο μπάρμπ’-Αλέξης, εξακολουθών να ελαύνη, ήτο εκτός βολής ήδη.
Εκ των δωρητών δε της μονής διεσώθη η μνήμη του «άρχοντος» Μηλιώτη και της συζύγου αυτού, οίτινες πολλά και μεγάλα κτήματά των, κείμενα εις την περιφέρειαν του Μυλοποτάμου, αφιέρωσαν εις το Αρκάδι. Εκτός δε των ακινήτων, η αρχόντισσα Μηλιώτη εδώρησεν εις την μονήν δακτύλιον με αδάμαντα μεγάλης αξίας, όστις εσώζετο μέχρι του 1866, ότε εις την καταστροφήν της μονής εχάθη.
Μέχρις εκείνης της στιγμής οι Θράκες υπερησπίζοντο επιδεξίως εναντίον του ιππικού των Θηβαίων, το οποίον επετέθη εναντίον τους πρώτα. Τρέχοντες εμπρός και συστρεφόμενοι κατά τον εγχώριον τρόπον των επροφύλατταν εαυτούς· διά τούτο κατά την υποχώρησιν εκείνην ολίγοι εξ αυτών μόνον εφονεύθησαν, μέρος όμως, το οποίον είχε μείνει εντός της πόλεως προς διαρπαγήν, εχάθη.
Λέξη Της Ημέρας