United States or Switzerland ? Vote for the TOP Country of the Week !


Απόδειξις δε τούτου είναι το εξής. Δηλαδή λέγονται επίσης και μαλθακοί ως προς αυτά, όχι όμως και ως προς κανέν από εκείνα. Και διά τούτο εις την ιδίαν κατηγορίαν κατατάσσομεν τον ακρατή και τον ακόλαστον, καθώς πάλιν τον εγκρατή και τον σώφρονα, όχι όμως κανένα από εκείνους, διότι περιστρέφονται κάπως εις τας ιδίας ηδονάς και λύπας.

Τινές των πλευρών έφερον ίχνη εμπρησμού και καταστροφής, διερχόμενος δέ τις διά νυκτός υπό τους παλαιοκτίστους εκείνους ορόφους, ησθάνετο διπλούν ρίγος, το ρίγος της υγρασίας και του ευρώτος, και το ρίγος του φόβου. Ευτυχής δε θα ήτο αν ο φόβος δεν προέβαινε μέχρι δεισιδαιμονίας.

Δεν ήταν ο δρόμος εύθυμος· ευτυχώς για μένα, ο αγωγιάτης μου ήταν απ' εκείνους που δεν αφίνουν τον άλλο να στενοχωρηθή. Αγαπούσε να λέγη, να διηγάται και με της ιστορίες του σχεδόν δεν μου αποφάνηκε ο δρόμος. Τον εζήλευα και για το εξωτερικό του.

Να μην αγαπήσουμε εκείνους μονάχα που είναι πονεμένη η καρδιά τους· ας αγαπήσουμε τους εφτυχισμένους, τους καλότυχους, τους μεγάλους· ας αγαπήσουμε όσους έχουν και δόξα και πλούτο και νου.

Αυτά 'πε και άμ' εκάθισε• και ο Μέντοραςεκείνους σηκώθη, 'που 'χε σύντροφον ο άψεγος Οδυσσέας, 225 και φεύγονταςτα χέρια του το σπίτι του είχε αφήσει, να πείθενταιτον γέροντα, και να τηρή τα πάντα• εκείνος τους αγόρευσε καλόγνωμα και είπε•

Εγώ από την λύπην που έχασα το μάτι μου δεν επήγα να χαιρετήσω εκείνους τους νέους και μάλιστα διά την εντροπήν που δεν ήκουσα την συμβουλήν τους· και ύστερα εξουράφησα τα γένεια και τα φρύδια και ενδυθείς τότε το φόρεμα των Δερβίσιδων αφού επέρασα αγνώριστος διαφόρους πόλεις, κατέληξα εδώ εις την Βαβυλώνα και σήμερον εις την πόρτα του κάστρου συναπάντησα τούτους τους άλλους δύο συναδέλφους μου και ελάβαμε την τιμήν να έλθωμεν εδώ εις το σπήτι σου και να λάβωμεν τόσες περιποιήσεις.

Είμαστε θυμούμαι στη Νοβοροσίσκη μ' ένα Γαλαξειδιώτικο μπαρκομπέστια. Εγώ εκείνο το ταξείδι ναυτολογήθηκα στην Πόλη. Εκείνους τους δυο τους ηύρα μέσα. Ήσαν από πριν. Είχαν πολλά ταξείδια μαζί και ήσαν θαρρεμένοι. Αλλά με όλα τα θάρρη που είχαν, με όλες τις συντροφιές που έκαναν, άμα άκουε κανένα λόγο για τους πατριώτες του ο Γεράσιμος ανατρίχιαζε σαν το λυσσασμένο σκυλί στον καθρέφτη.

Και όμως έπρεπε κατ' εκείνους να αισθάνωνται τα όμοια.

Πάλι τα εσήκωσα επάνω. Τελώνιο ήταν εκεί, λαμπυρίδα ωχροκίτρινη, συχαμερή μύξα, ελάχιστο στον όγκο του, τρίσμεγα στη δύναμι και τη σημασία του. Αλλά ο σύντροφος με το χασκογέλαστο πρόσωπο του, μάτια του τα πύρινα, με τα σκελετωμένα χέρια μου εφάνηκε φοβερώτερο Τελώνιο, ψυχωμένος Σατανάς από εκείνους που τελωνίζουν τις ψυχές ψηλά στο άπειρο.

Οι φορεσιές όχι μονάχα της βασίλισσας, παρά όλης της συνοδιάς, λαμπρές κι ανάλογες με τους μεγαλόπρεπους εκείνους χρόνους. Σ' άλλη εκκλησιά της Ραβέννας, στον Άγιο Απολλινάριο, σώζουνται ψηφιδώματα του έχτου αιώνα που παρασταίνουνε μακρινή σειρά γυναίκες πλουσιοφορεμένες και με «μίτρα» στο κεφάλι, φέρνοντας ανθοστέφανα στην Παρθένο.