Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Ενημερώθηκε: 18 Ιουνίου 2025
Του ρουπακιού τα φύλλα Να πέσουν όλα καταγής, να μεταμορφωθούνε Να γένουν σάρκαις ζωνταναίς, και τάψυχο το ξύλο Να λάβη ανθρώπινη μορφή.
Τούτο δε πράξαντες, επανέλαβον την καταδίωξιν μέχρις ου διήλθον την χωράν των Βουδίνων και έφθασαν εις την έρημον όπου ουδεμία φυλή ανθρωπίνη κατοικεί και ήτις εκτείνεται επί επτά ημερών οδόν.
Και αφού έφυγαν από τον διδαχτήν, είπε του βεζύρη και του Σεήφ· ας υπάγωμεν να απεράσωμεν το επίλοιπον της ημέρας εις ένα μεγάλον καφενέ, και εκάθησαν εις μέρος που ήτον δύο ευγενείς άνδρες, που εσυνωμιλούσαν κατά τύχην διά τες δυστυχίες, που είνε υποκειμένη η ανθρωπίνη φύσις· και άλλος δεν χαίρεται την σήμερον μίαν ζωήν ευχαριστημένην, παρά ο βασιλεύς του Αστραχάν, που βεβαίως καμμία πικρότης δεν του συγχίζει την γλυκύτητα των ευτυχισμένων ημερών του· και κοντολογής, πως εκείνος ήτον ένας άνθρωπος πολλά ευτυχής· και με δίκαιον τρόπον τον ωνόμαζαν κατ' εξοχήν, ο βασιλεύς χωρίς θλίψιν.
Και ο στίχος ούτος δεν εμπεριέχει τι ικανοποιούν την περιέργειάν μας· δεν μας χορηγεί πληροφορίαν τινά περί της ζωής του, δεν αποκαλύπτει περιπετειώδες τι ανέκδοτον· μας λέγει μόνον πως εις την γλυκείαν και ιεράν παιδικότητά του «ηύξανε το παιδίον, και εκραταιούτο πνεύματι, πληρούμενον σοφίας· και χάρις Θεού ην επ' αυτό». Εις την περίοδον ταύτην του βίου του δυνάμεθα να εφαρμόσωμεν και το επόμενον εδάφιον: «Και Ιησούς προέκοπτε σοφία και ηλικία, και χάριτι παρά Θεώ και ανθρώποις». Η ανάπτυξίς του ήτο καθαρώς ανθρωπίνη ανάπτυξις.
Διότι ούτε οι ιατροί εξήρκουν προς θεραπείαν καθό αγνοούντες την αρχήν του κακού και αποθνήσκοντες μάλιστα και εξ αυτών όσοι ήρχοντο εις περισσοτέραν συνάφειαν μετά των ασθενών, ούτε ουδεμία άλλη ανθρωπίνη τέχνη· εις μάτην προσηύχοντο εις τους ναούς ή ηρώτων τα μαντεία ή κατέφευγον εις άλλα παρόμοια μέσα· τα πάντα ήσαν ανωφελή, και επί τέλους παρητήθησαν αυτών καταβαλλόμενοι υπό του κακού.
Και αυτή η τύψις του συνειδότος είχεν εξαντληθή, ούτως ώστε η ανθρωπίνη φύσις «είχε διεξέλθει παν είδος κακίας». Ήτο μία πώρωσις καρδιών, μία απολίθωσις του ηθικού συναισθήματος, καταθλιπτική και πανίσχυρος, ως την εύρισκον και εκείνοι ακόμη όσοι έπασχον εξ αυτής. Και αυτός δε ο εθνικός κόσμος είχε τώρα την αμυδράν συναίσθησιν, ότι επέστη πλέον το πλήρωμα του χρόνου.
Αύται είνε τόσον γνωσταί και αναμφισβήτητοι και τοσάκις περιεγράφησαν και εθρηνήθησαν από του Εκκλησιαστού και του Ιερεμίου μέχρι του Σοπεγχάουερ και Λεοπάρδη, ώστε κατήντησαν κοινοί τύποι. Κατ' ουδέν όμως συνετέλεσεν η πείρα εις συνετισμόν των λεγομένων λογικών όντων και ουδεμία παρ' αυτών κατεβλήθη προσπάθεια, όπως περιορισθή η εγκειμένη τη ανθρωπίνη φύσει αθλιότης εις τον ελάχιστον αυτής όρον.
Ολόκληρος η φύσις είνε έρως· και ο δημιουργός θεός είνε έρως και η ζωή εξ έρωτος πηγάζει, αλλά και ο θάνατος θα κατενικάτο άνευ του έρωτος. Πάσα ανθρωπίνη πράξις, όσον μεγάλη και αν ήνε, δεν θέλει τίποτε άλλο διά να εξευτελισθή, παρά μίαν επανάληψιν. Εάν εύρης τινάς εκ των σκέψεών μου, ή και όλας ταύτας ανοήτους, μη τας απορρίψης ασυζητητεί. Διά του ψεύδους ερευνάται ασφαλέστερον η αλήθεια.
Από τότε που η λεύκα με την ανθρώπινη ψυχή εφύτρωσε μονάχη και ξεχωριστή σ' ένα ψήλωμα της ρεματιάς, από τότε — λέει το παλαιό παραμύθι — η χαρά χάθηκε από τις όχθες του ποταμού. Τα δένδρα μαράζωσαν γύρω της, από ένα πόνον που δεν τον είχανε γνωρίσει ποτέ τους.
Ελαμπύριζαν οι αιώνιοι φανοί, σαν να περιγελούσαν την άρρωστη, τη θαμπερή ανθρώπινη φωτίτσα, οπού, για μια στιγμή, έρριχνε με ορμή τη φλόγα της πολύγλωσση, για να γενή, σε λίγη ώρα, στάχτη και καπνός.
Λέξη Της Ημέρας
Άλλοι Ψάχνουν