United States or Gabon ? Vote for the TOP Country of the Week !


Έδωκε λοιπόν, μολονότι ήτον Αθηναίος, την θυγατέρα του Αρχεδίκην εις άνδρα Λαμψακηνόν, τον Αιαντίδην, υιόν του τυράννου της Λαμψάκου Ιππόκλου, επειδή εγνώριζεν ότι η οικογένεια αύτη μεγάλως ίσχυε πλησίον του βασιλέως Δαρείου. Και ο τάφος της Αρχεδίκης υπάρχει εις την Λάμψακον και φέρει το εξής επίγραμμα·

Ερμογένης. Ναι, αλλά και την Αθηνάν ως Αθηναίος, καλέ Σωκράτη, δεν θα την λησμονήσης βέβαια, ουδέ τον Ήφαιστον και τον Άρην. Σωκράτης. Ούτε και είναι πρέπον. Ερμογένης. Όχι βέβαια. Σωκράτης. Λοιπόν το έν από τα δύο ονόματά της δεν είναι δύσκολον να σου ειπώ διά ποίον λόγον εδόθη. Ερμογένης. Ποίον από αυτά; Σωκράτης. Γνωρίζεις ότι την ονομάζομεν Παλλάδα. Ερμογένης. Και πώς όχι; Σωκράτης.

Βλέπει τα χρήματα ο Πολέμωνας και θεριεύει. Όχι που τάχα το πρόσβαλε ο Ηρώδης, μόνο που δεν τούστειλε πιώτερα! Αναγκάστηκε λοιπόν ο βαθύπλουτος Αθηναίος και τις έκαμε 250 χιλιάδες μα ύστερα έφυγε, λέγουνε, νύχτα από τη Σμύρνη. Τόση δύναμη την είχαν, τόση αχορτασία, τόση αγυρτεία οι περίφημοι αυτοί λύκοι της Ρωμαιοκρατίας.

Όταν έλεγε ο Πλάτωνας ειμί και πατήρ , ο πρόστυχος ο Αθηναίος δεν τόλεγε διαφορετικά· δε γνώριζε τύπους πατέρας ή είμαι . Το ειμί και το πατήρ είταν οι δημοτικές, οι χυδαίες λέξες εκείνης της εποχής. Αφτό το ξέρετε και σεις πολύ καλήτερα από μένα, και δεν είναι ανάγκη να σας λέω πράματα, που θα τα μάθη κάθε παιδί, άμα πατήση στο σκολειό.

Μας διέταξε τότε ν' αποσυρθώμεν και έπειτα επί πολλήν ώραν συνεσκέπτετο με τους συνέδρους του• ήσαν δε ούτοι πολλοί και μεταξύ αυτών ο Αθηναίος Αριστείδης.

Διότι κάπως είμεθα ανόητοι και χαϊδευμένοι οι περισσότεροι, όταν πλέον νομίζωμεν ότι πρόκειται να αποθάνωμεν. Πώς το εννοείς αυτό, καλέ Ξένε; ΑΘΗΝΑΙΟΣ. Είναι δύσκολον πράγμα, φίλε Κλεινία, ο άνθρωπος που πρόκειται να αποθάνη, και επιφορτίζει εις τους νομοθέτας λόγον πάρα πολύ φοβερόν και δύσκολον. Πώς; Επειδή θέλει εις όλα αυτός να έχη κύρος, συνηθίζει να ομιλή με οργήν. Τι δηλαδή;

Έπειτα η μεταμόρφωση της στην τελευταία πράξη σα να μας βρίσκη κάπως απροετοίμαστους. Έπειτα το φως αυτό που μας έρχεται από την Αμερική εγώ ο Αθηναίος κάτοικος της πιο λεπτοφώτιστης γης, όσο κι' αν ξέπεσα, το βρίσκω κάπως βάρβαρο φως και το αντιπαθώ.

Αλλ' αυτός, ακούσας εντός του βύθους του τα παρά των φίλων του λεγόμενα, τοις είπενΑι νίκαι και τα τρόπαια είναι πολλάκις δώρα της τύχης· ουδείς Αθηναίος εφόρεσέ ποτε εξ αιτίας μου μαύρον ιμάτιον. Ιδού το μόνον αληθές προτέρημά μου!

Περπατώντας περήφανα τη λύπη των άσπρων του μαλλιών στην Αθήνα ο παληός Αθηναίος αφίνει να στάξη το λίγο αίμα της καρδιάς του στης παληές συνοικίες όπου έζησε μια φορά. Είνε γελαστές και τώρα σαν και τότε απ' τον ίδιον ήλιο. Του προσώπου του οι χαράδρες διηγούνται τους κεραυνούς του Καιρού που εβρόντηξαν με θυμό απάνω στης τρέλλας του της κορυφές ω Θεέ! και ρήμαξαν το παρεκκλήσι, της στοργής του.

Νόμοι και Επινομίς Το πιο ώριμο από τα έργα του Πλάτωνος, σε δώδεκα βιβλία. Ο διάλογος, στον οποίο δεν παρουσιάζεται πια, διδάσκοντας ή ελέγχοντας, ο Σωκράτης, μα κάποιος ανώνυμος Αθηναίος, δηλαδή ο Πλάτων, διεξάγεται κατά το διάστημα μιας πορείας από την Κνωσσό ως το άντρο του Διός: μιας ημέρας.