Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Ενημερώθηκε: 19 Ιουνίου 2025
Έβλεπε ο κόσμος και ηγωνία, ότε από το πλήθος αποσπάται ρωμαλέος άνδρας, ορμά επί της πέτρινης κλίμακος, την διασκελίζει, εισέρχεται εις την οικίαν και διά της ξυλίνης κλίμακος, ήτις έφερεν εις το άνω πάτωμα, αναβαίνει ταχύς, μέσα εις τας φλόγας και χωρίς διόλου ν' αναμετρήση τον κίνδυνον, εμβαίνει εις το δωμάτιον, αρπάζει την νέαν έξαλλον εκ φρίκης, εις τους στιβαρούς του βραχίονας και διά της ιδίας κλίμακος, καιομένης ήδη και απειλούσης να καταπέση, κατέρχεται τρέχων με το φορτίον του, το οποίον εναποθέτει ημιλιπόθυμον εις τας αγκάλας ομίλου γυναικών εν τω μέσω θρήνων και κραύγει και φεύγει τρέχων.
Εφ' όσον βλέπεις, ότι το κράτος του πνεύματος δεν κατισχύει των προλήψεων και της ύλης, έκαστος δε δεν είνε υπεύθυνος διά τας ιδίας του μόνον πράξεις, εφ' όσον ο πατήρ ερυθριά διά τον υιόν και ο υιός διά τον πατέρα, η ευτυχία και η δυστυχία θα ήνε αι μάλλον και ακροσφαλείς καταστάσεις του βίου.
Τον Πατέρα εκείνον αυτοί δεν τον εγνώριζον· το φως Του το είχον εγκαταλείψει χάριν του σκότους· τον λόγον Του χάριν της ιδίας των νοθείας και αμαθείας· και απέριπτον Εκείνον τον οποίον απέστειλεν. Αλλ' υπήρχε και τρίτη μαρτυρία. Εάν δεν εγνώριζον τίποτε περί του Πατρός, τουλάχιστον εγνώριζον, ή ενόμιζον ότι γνωρίζουν τας Γραφάς.
Αυτοί δε ας φροντίσουν τιμωρούντες τους αδικούντας, εάν μεν είναι ακόμη νέοι, με ξυλοκόπημα και με δεσμά μέχρι της ηλικίας των τριάντα ετών, αν είναι άνδρες, αι δε γυναίκες, και δέκα έτη αν είναι γεροντότεραι, ας τιμωρούνται με τας ιδίας τιμωρίας.
Η Τέχνη παίρνει τη ζωή σαν ένα μέρος του αρχικού υλικού της, την ξαναπλάττει και τη μεταμορφώνει σε καινούργιες φόρμες κι απολύτως αδιαφορεί στα όσα συμβαίνουν, εφευρίσκει, φαντάζεται, ονειρεύεται, τηρώντας αναμεταξύ της ίδιας και της πραγματικότητος το αδιαπέραστο διάφραγμα του ωραίου ύφους, της χρήσεως της διακοσμητικής ή του ιδεαλισμού.
Εν θανασίμω αμαρτία εναντίον της ιδίας συνειδήσεώς του, ο Ιούδας επέμενε να επισωρεύση δι' εαυτόν οργήν, «εν ημέρα οργής και αποκαλύψεως του δικαίου κρίματος του Θεού». ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΛΑ'. Η λύσσα των εχθρών του Χριστού
Ο αληθής φίλος προσέτι αισθάνεται τας δυστυχίας του φίλου του πολύ ζωηροτέρας παρά τας ιδίας αυτού· και διά τούτο προθύμως θυσιάζεται υπέρ του δυστυχούντος φίλου. Τοιούτοι δε φίλοι ήσαν ο Ανδρέας και ο Φίλιππος.
Τινές τούτων, καθώς αι ώραι προέβαινον, ήρχοντο εγγύτερον προς τον Σταυρόν, και τέλος το θολούμενον όμμα του Σωτήρος έπεσεν επί της ιδίας Μητρός Του, καθώς εκείνη με την ρομφαίαν σπαράσσουσαν την καρδίαν της ίστατο με του Μαθητού ον Εκείνος ηγάπα.
Ο Ulrici ηγνόει ίσως, ότι η μετά ομοιοπαθών συμβίωσις είναι έν των δραστηριωτέρων μέσων προς καθησύχασιν φρενοβλαβούς τίνος. Αλλ' ο Σαικσπείρος εγνώριζε τούτο, ως φαίνεται, είτε εξ ιδίας αντιλήψεως και παρατηρήσεως είτε και εξ εμπνεύσεως ίσως. Η δε προσποιητή του Έδγαρ παραφροσύνη διαφέρει της αληθούς του Ληρ ασθενείας.
Η λυγερή ηκροάζετο άφωνος κ' εκστατική· ενόμιζε τόρα ότι αντελαμβάνετο όχι μόνον τους τόνους του αυλήματος αλλ' αυτό τούτο το τραγούδι, τας ιδίας λέξεις του διέκρινε μάλιστα καθαρά: Δε 'μπορώ, Χάιδω μ', δε μπορώ κ' εσύ θέλεις παιγνίδια. Και παρασυρομένη, ενθουσιώσα, ήρχισε να τραγουδή σιγά σιγά και αυτή, μιμουμένη διά της φωνής τους τρεμουλιαστούς τόνους του αυλήματος.
Λέξη Της Ημέρας
Άλλοι Ψάχνουν