Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Ενημερώθηκε: 4 Ιουνίου 2025
Ενεπιστεύθη λοιπόν ανεπιφυλάκτως εις τον Αλκιβιάδην, ο οποίος του έδιδε τοσούτον καλάς συμβουλάς ως προς τούτο· έδιδεν ατάκτως τον μισθόν εις τους Πελοποννησίους και δεν τοις επέτρεπε να ναυμαχήσουν.
— Δεν έχει καλά και καλά, είπε σοβαρά ο Αντωνέλλος· αυτή τη διαφορά θα σου τηνε ζητώ όλη μου τη ζωή! Πάντοτε ο Αντωνέλλος έδιδε τα χρήματά του εις την αδελφήν του, εκρατούσε όμως και διά τον εαυτόν του ένα ποσόν. Από την ημέραν εκείνην ουδέ οβολόν εκρατούσε πλέον και διά τας μικράς του ανάγκας εζήτει από την αδελφήν.
Αλλ' ουδείς έδιδε προσοχήν εις αυτόν· αι γυναίκες ήσαν τόσον απησχολημέναι εις τας ετοιμασίας των, ώστε ούτε ήκουον τα οχληρά εκείνα γρυλίσματα, εις τα οποία άλλως ήσαν συνειθισμέναι.
Ας μου έδιδε κανένα χαστούκι να θυμώσω, κ' έβλεπε τι θα τούκανα! Το χαστούκι εδόθη, αλλ' αντί να θυμώση, ο Εβραίος προσεπάθησε να μειδιάση και είπε προς τον υβριστήν: — Αι, δεν παύεις τα χωρατά; Τοιούτους, φαίνεται, φαντάζονται τους Έλληνας οι προτείνοντες τα διεγερτικά του φανατισμού. Θέλουν χαστούκι διά να θυμώσουν και έχουν ανάγκην να θυμώσουν διά να κάμουν τ' άχυρα κομμάτια.
Λάμψις διαρκώς εντονωτέρα έδιδε νέαν ζωήν εις τα μάτια των τεράτων, τα οποία παρηκολούθουν την αγωνίαν μου. Ερυθρός χρωματισμός ολοέν εντονώτερος περιεχύνετο επί των εικόνων αυτών της φρίκης και του αίματος. Ήσθμαινα. Μόλις μπορούσα ν' αναπνεύσω. Καμμία αμφιβολία δεν μου απέμενε πλέον ως προς τα σχέδια των διωκτών μου, των φανατικωτάτων τούτων ανθρώπων.
Εχρειάσθηκα εξ ανάγκης διά να υπακούσω τούτο το φοβερώτατον τελώνιον, με όλον που η θεωρία του δεν μου έδιδε καλήν ελπίδα, και επήγα και εκάθησα κοντά του.
Τοιαύτη έτυχε την εσπέραν εκείνην και οικία τις, όπου κατώκει άλλοτε γνώριμον εις τους φίλους μας πρόσωπον. Οι εύθυμοι νυκτοπλάνητες είδον φως εις τα παράθυρα, υπέθεσαν φυσικώς ότι ο φίλος των έδιδε συναναστροφήν, και χωρίς τινος δισταγμού εζήτησαν διά του αμαξηλάτου των την άδειαν να αναβώσιν.
Μίαν οκάν ελαίας έδιδε την μεγάλην τεσσαρακοστήν εις πτωχήν χήραν, μίαν οκάν έλαιον ελάμβανε το φθινόπωρον εις την αποθήκην, όπου είχε αραδιασμένας περί τας δύο δωδεκάδας μεγάλους πίθους κτιστούς, ασβεστωμένους και χωμένους εις την γην.
Και όσον διά τον Θεαίτητον εγώ ο ίδιος και χθες συνεζήτησα μαζί του, και σήμερον τον ήκουα που έδιδε απαντήσεις, ως προς τον Σωκράτη όμως ούτε το έν ούτε το άλλο. Πρέπει όμως να παρατηρήσωμεν και αυτόν. Και όσον μεν δι' εμέ άλλοτε θα εύρωμεν καιρόν, τόρα όμως ας αποκρίνεται εις εσέ. Ξένος. Αυτό θα γίνη. Φίλε Σωκράτη, ακούεις λοιπόν τι λέγει ο Σωκράτης; Νέος Σωκράτης. Μάλιστα. Ξένος.
Λαμβάνεις τον μεταμεσημβρινόν ύπνον σου ευθύς μετά το πρόγευμα, ενώ έπρεπε να εργάζεσαι αδιακόπως. Εις Σε, όστις δύνασαι να παραγάγης έργον προ του οποίου όλα να αμαυρωθώσιν, απαντώ λοιπόν κατά πρόσωπον: «Κάμε καλλίτερους στίχους». Ωμίλει χωρίς να φαίνεται ότι έδιδε σπουδαιότητα εις τους λόγους του, ειρωνευόμενος και επιπλήττων συγχρόνως, αλλ' οι οφθαλμοί του Καίσαρος ήσαν υγροί εκ χαράς.
Λέξη Της Ημέρας
Άλλοι Ψάχνουν