Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 25 mei 2025
Ja, en ik zeg je dat je probeere mag om door dat hemd heen te zien tot je oogen d'r pijn van doen, maar je zult er geen gaatje in vinde, evenmin als een kale steê. 't Is het beste hemd dat ie had en 't is fijn, hoor. Ze zouen 't eenvoudig weggegooid hebbe als ik d'r niet tussche gekomme was." "Wat bedoel je met "weggooien?"" vroeg de oude Jan.
Snel z'n jas uittrekkend, schoot-ie z'n overhemd over 't hoofd, bond een der mouwen aan de stang der vliegmachine. 'n Noodvlag die ze zouen begrijpen, als,
Hij voert geen steek uit, en als die Fransche mesjeu dat nakende vrouwtje en die rug van Roosje niet van 'm had gekocht, zoüen we d'r nou heel akelig voór zitten; dat's ten minste nog een meevallertje geweest.
"Ho wat, Pietje!" riep de gehate stuurman nu weder, terwijl Koosje lachte, Christien proestte, Amelie een klein gilletje gaf. "Ho wat, Pietje! je moet er den gek niet mee gaan steken, man; we zouen zoo wel reis naar den grond kunnen tollen." Pieter wenschte van harte, dat Dolf onmiddellijk in 't water gevallen en naar den grond getold ware.
"Dat weet 'k niet," zei Kobus onnoozel. "En waar is de familie?" drong de burgemeester aan: "'r is beneden uitslaande brand geweest!" "De Familie," hakkelde Kobus, zich in z'n slaapdronkenheid verpratend de afspraak was dat ze tegen 't dakraam zouen klòppen "de familie is gevlogen..." "Gevlogen! ," schrikte de burgemeester, "waarom gevlogen?" "Dat weet 'k niet," zei Kobus nog eens.
Ze kon 'm niet laten gaan; ze moest toch zeggen, dat ze 't zoo akelig vond... "Waar ga-je heen?" Hij moest naar de kroeg, afgesproken met vrienden... "Waaróm nou? Ik heb je al zoo lang niet gezien." Ja, maar ze zouën spelen, kaarten... "Hè nee, Eddy, doe 't niet." Er had in z'n oogen dat ongeduld gebrand, dat haar altijd even bang maakte: "Natuurlijk zal ik gaan."
"Alles slaapt nog," zei Teun de Jager tot zichzelven, "en Sijtje is zeker ook weer ingesluimerd. Zouën ze allegaar droomen?" "Gekheid!" vervolgde hij; en haalde zijn veldflesch te voorschijn; en, zich houdende alsof hij den hond toedronk: Komaan, Veldin! den eerste zen dood!" Daarop spande hij de beide hanen van zijn dubbelloop, en begon het jachtveld af te treden.
"Pa," zei ze, 'n nieuwe ontdekking doend, "'r is niks meer veilig. We zouen overal kunnen insluipen. Kijk is wat 'n ramen anstaan!...." "Binnen de zes maanden zijn
"Hoe komt ze aan jene..." vroeg-ie nijdig. "Hou je mond." Ze keken elkaar aan, hielden d'r mond voor de kinderen. "Ze komt al bij, pa!" "Zouen we d'r op bed leggen?" "Laat ze eerst heelemaal bijkomen." "Gaat 't wat beter, moeder?" Flauwtjes opende ze de oogen, keek nòg-bewustelooos om zich heen, sloot de oogen en bleef stil liggen. "Kom nou, moeder!" "Hoe gaat 't grootmoe?"
Hij was blijven staan, turend of hij wat zag boven zee, de oogleên in peinskringen om de oogen gekrompen, met een schuine vouw hing 't vel uit de kas, drukkend het bovenlid neêr; wat waren zijn pupillen zwart, verdonkerd nog in de staring, als een inkijk in zijn duister binnenste; het blauw er om heen brak onder de dichtrimpeling vanonder de oogharen.... zouen die oogen niet zoo zijn als hij gestorven was?.... Neen, dat was geen man die om meêlij bedelde.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek