Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 16 oktober 2025
"Ziezoo, nu moeten wij zoo hard mogelijk met haar naar huis loopen; pak haar goed in met onze dingen, terwijl ik die verwenschte schaatsen losmaak," riep Laurie, zijn jas om Amy heenslaande en aan de riemen rukkende, die nooit te voren zoo ingewikkeld hadden geschenen.
Ten zeerste voldaan, dat hij nu weer geld had, zei hij op vroolijken toon tot don Antonio: "Wat zullen wij vandaag doen, laten we daar nu eens over spreken." "Ziezoo, nu spreek je nog eens als een verstandig mensch," antwoordde Centellès, "welja laten we het daar eens over hebben." Terwijl zij hierover aan het praten en overleggen waren kwamen twee andere heeren binnen.
Ik heb er tegen geschreven toen zij met den aanleg zouden beginnen. Maar toen was er niemand die naar mij luisteren wou. Kijk eens hier! Vier heele dichtbeschreven vellen vol! En den brief zal ik er bij voegen. Een courant, Katrine! Geef mij eens iets om dit in te pakken. Goed. Ziezoo. Hoe duivel heet ze nu ook weer?
Mijn vader leerde mij al heel vroeg scheren en toen ik vijftien jaar was, belastte hij mijn schouders met dezen zak, gordde mij een langen degen aan en zeide: "Ziezoo, je bent nu in staat je brood te verdienen, ga het land nu maar afloopen.
«Ziezoo, nu ben ik een doekspeld!» zei de stopnaald. «Ik wist wel, dat ik in eere zou komen; is men wat, dan wordt men wat!» En daarbij lachte zij in zich zelf; want men kan het een stopnaald nooit aanzien, als zij lacht. Daar zat zij nu zoo trotsch, alsof zij in een staatsiekoets reed, en keek naar alle kanten.
Want iedereen wou zien, hoe vroolijk de kinderen terugkeerden. Voor elke woning bijna werd »hoera« geroepen. En de dorpelingen riepen even luid terug: »hoera, hoera!« »Ziezoo, we zijn er«, zei Harms. Alle wagens bleven stil staan en de kinderen stapten op den grond. »Allemaal op de speelplaats«, riep meester. »We willen nog één liedje zingen.«
Max barstte bij het zien van zijn vriend's onthutst gezicht in zoo'n dollen schaterlach uit, dat hij niet tot bedaren kon komen, totdat hij zich bijna verslikte; toen kalmeerde hij. Ja, nou begrijp ik d'r niks meer van. Hoeft ook niet. Wacht maar, je zal 't nou gauw hooren. Hij liet het laatste restje tomatensaus op zijn broodje druppelen, at het op, en zei: Ziezoo.
"Ziezoo," zeide hij tot zichzelf; "nu ben ik zeker van mijn zaak; trouwens als ik onderweg blijf steken, zal de liefde mij vleugels geven." En met zijn touwladder en zijn duivenkooitje ging hij op weg naar Julia, die dicht in zijn buurt woonde. Haar kamer lag achter in een kleinen tuin en had inderdaad een balcon.
"Och, als ze mij nu eens weer naar mijne ouders bracht," dacht hij, en een traan rolde hem over de wangen. Nu voelde Gustaaf toch, hoe lief hij zijne ouders had. 't Was donker, toen de koe eindelijk staan bleef. "Ziezoo, we zijn er," zei ze. De schrik sloeg Gustaaf om 't hart. Bij 't licht van de sterren zag hij eene vervallen hut.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek