Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 20 juli 2025
Vroeger zoo gaat de sage onder dit volk waren de menschen veel grooter, waren het ware reuzen en daarbij verschrikkelijk sterk, en "zij torschten zulke zware lasten, als men nu nauwelijks durft te zeggen". Later echter werden de menschen van jaar tot jaar zwakker en "wij zullen nog zoover komen, dat wij in dwergen veranderen en met ons zevenen aan een stroohalm moeten trekken". Dergelijke sagen treft men, wel is waar, ook wel bij andere volken aan, maar bij de tegenwoordige Letten komen zij recht te pas en schijnen zij reeds half in vervulling gekomen te zijn.
De ballon de Jean Bart steeg des voormiddags, ten kwart over elf uur, omhoog, ten aanschouwe van eene zeer groote menigte. Wij waren met ons zevenen in het schuitje. Weldra doorkliefden wij de wolkenlaag, die zich in den dampkring uitstrekte.
Bij het raam, ijverig bezig een oud vest te verstellen, dat tot de gewone kleeding van den roover behoorde, zat een vrouwelijk wezen, zoo bleek en vervallen door gebrek en oververmoeidheid, dat men er moeielijk dezelfde Nancy van ons verhaal uit zou herkennen, behalve dan door de stem, waarmee zij op Sikes' vraag antwoordde. »Even over zevenen,« zei het meisje. »Hoe voel je je vanavond, Bill?«
Drie dagen later stonden we met ons zevenen op het bovendek van De Vogel. Niemand wist, hoever het met 't werk stond; het liep tegen den avond, alle werklieden en studenten hadden het eiland verlaten; de zon was reeds ondergaan.
Den 4en Augustus, 's morgens om kwart voor zevenen, werd de reis nogmaals ondernomen. 't Was prachtig weer. De ballon steeg tot eene hoogte van ongeveer 200 Meter, en dreef statig over Bazel in de richting van Straatsburg. Duizenden menschen staarden met bewondering omhoog naar het groote luchtschip, dat zich zoo verrassend regelmatig en met groote zekerheid door het luchtruim bewoog.
Integendeel, zij ontwaarde in hare kamer slechts voorwerpen, wier aanschouwing haar weldadig aandeed: een ochtendzonnestraal die van achter het hoofden-eind van haar ledikant op het tapijt viel en hoop gaf op een onbewolkten dag; in een hoek der kamer, aan hare zijde, een console en daarop eene pendule, die het uur van zevenen aanwees; halverwege den muur tegenover haar, een waschtafel en daarboven eene fraaije gravure, Van Dijks =Ecce Homo= voorstellend.
Hoe verpletterend klinken die woorden, en toch op dien zoeten toon. Nu zegt hij: "Eva, straks zullen we verder spreken en alles behandelen, dan zullen we elkander geheel verstaan en zeker in 't einde elkander liever hebben dan ooit.... Nu.... 't is hoog tijd; de telegrammen moeten vóór zevenen bezorgd zijn...." Eva houdt zich oogenschijnlijk kalm.
O ja, meneer, ... vóor zevenen al ... en ze knipte met haar oogen, keek hem even aan en toen weér gauw uit 't venster en trommelde met twee vingers op de voetjes van het kind. Kom, geef hem nou eens hier ... Nu moet vader em eens hebben ... Nu wist Marie met haar armen en met haar heele houding geen weg.
"Kom," beval de weerwolf. "Niemand hoeft je hier te zien. Ga naar de herberg, en blijf daar zitten dan kan niemand je iets bewijzen." Rustig zat Gerard in de kroeg. Hij vond er gezelligen janus, en hij stelde hem voor, een spelletje te domineeren. Zij speelden Russisch. Gerard had steeds de meeste zevenen, en dubbel blank scheen hem niet te verlaten.
In plaats van met ons zevenen, zijn wij nog maar met ons zessen! De Jean Bart, nu van een deel zijner lading bevrijd, maakt een sprong van tweehonderd ellen hoogte: ik breng den ballon weder naar de aarde terug, door de half geopende veiligheidsklep geheel te openen; en gelukkig zie ik nu op den grond onzen uit de wolken gevallen vriend, die weder opstaat en wandelt. Hij is dus gered!
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek