Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 6 juni 2025
Intusschen hadden de heeren Burbank, Edward Carrol en Walter Stannard een hunner zeer goed kunnen herkennen en die eene was de Spanjaard. Bovendien, eene andere bewijsvoerende omstandigheid sloot zich daarbij aan, namelijk toen die kerel bij een der krommingen van de woudgrens bij Camdless-Bay verdween, liep hij Zermah, die daar voorbijkwam, bijna tegen het lijf aan.
Het meisje heeft onmogelijk gevat, wat Zermah begrepen heeft. Zij kan den prijs van ons losgeld worden, voor het geval wij in handen van kapitein Howick vallen.
Deze evenwel bood aan die poging weerstand; zij was aan den buitenkant gegrendeld. Zermah keerde toen dadelijk met het kind naar hare kamer terug. Er bleef haar toen niets anders te doen over dan het gat te benutten, dat reeds in de omwanding bestond en onder hare vingeren reeds eenigszins verwijd was. Die arbeid was niet moeielijk.
Zermah had inmiddels, terwijl zij door de straten ging, alles trachten waar te nemen wat onder haar bereik kwam, om haren meester, die toch in het bijzonder kon bedreigd worden, dadelijk te kunnen waarschuwen. »Wanneer men toch tot feitelijkheden, tot daden van geweld overging," zoo dacht zij, »zouden de booswichten zich niet tot de stad bepalen.
Verwoed geblaf werd plotseling op het eiland vernomen. Bijna onmiddellijk daarop verscheen een hond op den oever van het kanaal, dien hij in vollen ren volgde. Zermah herkende den speurhond, die door den Spanjaard ter bewaking van de wigwam achtergelaten was.
En gij zoudt mij sedert dat tijdstip toebehoord hebben, wanneer James Burbank niet hooger geboden had. Thans heb ik je en ik zal je houden." »Welnu, het zij zoo, Texar," antwoordde Zermah, »ik zal uwe slavin zijn. Maar geef dat kind aan hare..." »Het kind van James Burbank," hernam de Spanjaard met eene stem, die van den bittersten haat getuigde, »die dochter aan haren vader weergeven?... Nooit!"
»Miss Alice!... Miss Alice!"... riep hij. »Mars!... Mars!..." riep het jonge meisje uit, dat hoogst verwonderd was, zich tegenover den echtgenoot van Zermah te bevinden. Men vermeende toch, dat de mesties in de Sint John verdronken was. »Mijnheer Gilbert?... Waar is mijnheer Gilbert?" vroeg Mars onstuimig.
Aan Zermah en Dy was de kleine kamer aangewezen, waarin slechts weinige meubels tot hare beschikking gesteld waren, terwijl hun bed slechts uit een paar bossen gras bestond. De andere kamer was door Texar betrokken en door den Indiaan Squambo, die zijn meester nimmer verliet.
»Zoo nabij haar en u, niet waar, miss Alice," hernam Zermah. »Behoort gij niet reeds tot de familie Burbank?" »Ja, Zermah, reeds door het hart!" »Neen, vrees niet, Alice," zei master Walter Stannard. »Gilbert is te verstandig om zich zoo bloot te stellen, vooral nu het den Commodore Dupont nog slechts weinige dagen zal kosten om Florida te bezetten.
»Ja, Zermah, en het bewijs daarvan is, dat het aantal blanken over de oppervlakte der aarde verspreid, tienmalen, twintigmalen...; maar wat raaskal ik?... honderdmalen dat der zwarten overtreft!" »En daarom hebben zij hen tot slavernij gedoemd!" antwoordde Zermah. »Juist.... Maar...." »Omdat zij de macht hadden, hebben zij er misbruik van gemaakt!" »Maar luister dan toch, Zermah!"
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek