Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 6 juni 2025
Zoodra Texar onthullingen omtrent de verblijfplaats van de kleine Dy en van Zermah zou doen, zou men dadelijk een begin maken met het nemen van maatregelen tot hare bevrijding. Daartoe zouden, zoo hoopte men, weinige uren, hoogstens een dag voldoende zijn. Toen James en Gilbert Burbank op het punt waren om te vertrekken, riep miss Alice den jeugdigen officier ter zijde: »Gilbert," riep zij.
Het vereischte evenwel eenigen tijd alvorens dien te bereiken, daar de pont, welke hen overvoeren moest, slechts vijf of zes man te gelijk kon overzetten. Zermah zag hen met kleine groepen in het vaartuig afdalen en tegen den anderen oever opklimmen.
»Wat mij betreft," ging Zermah steeds voort, zonder zich van haar stuk te laten afbrengen, »ik zal slechts den aandrang van mijn hart volgen en ik houd mij overtuigd, dat het meerendeel uwer niet anders zal handelen dan ik zal doen...." »Laat hooren!... Laat hooren!..." riepen vele stemmen. »Het is ruim zes jaren geleden, toen ik op Camdless-Bay aangebracht werd.
Zermah, die eindelijk ingezien had, dat hare kreten en haar gegil niet meer op de beide oevers der Sint John gehoord konden worden, was er toe overgegaan te zwijgen. Zij zat in het achtergedeelte der sloep en hield de kleine Dy in hare armen gesloten. Het verschrikte kleine meisje had geen enkelen kreet, geen enkele klacht laten ontsnappen.
»En ik ook, papa?" vroeg de kleine Dy vleiend aan haren vader. »Ja, gij ook, lieveling!" »Goede Zermah," vervolgde het bekoorlijke kind, »zult gij ons thans gaan verlaten?" »Neen, mijn kind!" antwoordde Zermah. »Wees gerust, ik zal u nimmer verlaten!" »En nu, goeden nacht, allen!" sprak James Burbank, terwijl hij een kus met de eenen en een handdruk met de anderen wisselde. »Goeden nacht!"
»Neen, Zermah, neen, geloof mij," hernam hij. »Al hadden de zwarten ook al de getal-meerderheid gehad, dan nog zou dat niets aan den staat van zaken veranderd hebben".... »Hetgeen te bezien zou staan," mompelde de mestiesche vrouw. »En ik ga verder," vervolgde Perry, »en beweer dat, welke ook de uitkomsten van den oorlog mogen zijn, men steeds tot de slavernij zal terugkeeren...."
Zermah stapte dus voort met haren dierbaren last op hare armen, waarvan zij de zwaarte niet scheen te achten. Soms stond zij stil niet zoozeer om weer bij adem te komen, dan wel om het oor te spitsen, ten einde al de geluiden van het woud waar te kunnen nemen.
Hoe zou het mogelijk zijn, hem in deze omstandigheden voor de rechtbank te dagen voor feiten, die hij ditmaal wel is waar niet zoude kunnen loochenen, maar waaromtrent toch geen recht zoude gesproken worden? Hoe zou men hem kunnen nopen de plaats te openbaren, waar hij de kleine Dy en Zermah gevangen hield?
Het goedige schepsel was gewoon geraakt aan het geleuter van den administrateur van Camdless-Bay. »Zoo, deel je mijne meening niet?" »Neen, master Perry!" »Nu, om het even, Zermah!
Zoo werd gedurende ruim een half uur voortgestevend en volgde het vaartuig de veelvuldige kronkelingen van de kreek, totdat het eindelijk het eilandje bereikte, waarop zich het blokhuis verhief. Zermah moest toen aan wal stappen. Het kleine meisje, door vermoeienis uitgeput, was in de armen van de kleurlinge in slaap gevallen.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek