United States or Cabo Verde ? Vote for the TOP Country of the Week !
In een native-school, een school voor inboorlingen, die wij hier bezochten, waar de leerlingen intern zijn, troffen wij onder de 160 leerlingen slechts één kleurlinge aan, een dochtertje van een Basuto-moeder en een Hollandschen vader, een kind dat zoo weinig zwart bloed vertoonde, dat zij in het geheel niet zou zijn opgevallen, als zij zich in een Europeesche omgeving bevond.
De arme kleurlinge begreep ze niet. In ieder geval, in den mond van den man, die aan het hoofd der regeering van Jacksonville stond, behelsden zij eene schrikwekkende bedreiging. Dat viel inderdaad niet te ontkennen. »En nu Squambo," zoo ging de Spanjaard voort, »heb ik uwe diensten noodig." »Tot uwe bevelen, meester," sprak de Indiaan. »Slechts gedurende een uur."
Daar zal eene sloep tusschen de hooge biezen van den oever verborgen liggen, waarin zich twee vertrouwde mannen zullen bevinden. En... hoort gij naar mij, Zermah?..." »Ja, master Burbank," antwoordde de kleurlinge. »En in dat geval, Zermah, moet gij de rivier opstevenen, om eene schuilplaats in het paviljoen van de Ceder-Rots te zoeken. Hebt gij dat begrepen?" »Ja, master Burbank!
»Ja... lieve!" antwoordde de kleurlinge. »Wij gaan naar mama terug!... Wees niet ongerust..." »O, ik ben zoo bang!..." »Neen, niet bang zijn!... Ik ben bij je!..." In ditzelfde oogenblik liep mevrouw Burbank, schier waanzinnig van schrik en angst, langs den rechter oever der rivier en poogde het vaartuig te volgen, dat haar kind naar de overzijde voerde. De duisternis was toen groot.
»Nieuwsgierig of niet, antwoordt mij," bad de kleurlinge. »Wat ik te zeggen had, heb ik gezegd," antwoordde Squambo. »Wat ik kan mededeelen, heb ik u medegedeeld. Het is verder onnoodig mij te vragen, want ik zal niet meer antwoorden." »Gij vertrouwt u zelven niet, naar ik vermeen." »Wel mogelijk."
Zij sloot zich vast tegen de borst van de kleurlinge aan en poogde zich tusschen de plooien van het manteltje van de wakkere vrouw te verbergen. Slechts eens of twee malen hadden hare lippen eenige woorden gepreveld: »Mama!... Mama!... O, goede Zermah!... Ik ben zoo bang!..." En een oogenblik later herhaalde zij: »O, Zermah!... Ik ben zoo bang... Waar is mama?... Ik wil naar mama terug!"
Ik heb er met mijn echtgenoot tevreden geleefd en wij wenschen er ons leven te eindigen!" »Wij ook!... Wij ook!..." riep de overgroote meerderheid. »Ik verzoek master Burbank dus," vervolgde de kleurlinge, »om ons bij zich te houden nu wij vrij zijn, zooals hij ons bij zich hield, toen wij zijne slaven waren.... Dat zij dus, wiens wensch dat ook is...."
»Gij behoeft mij daarvoor niet te bedanken, Zermah," zei James Burbank. »Zeker, master Burbank, zijn wij u dank schuldig, voor de groote gave, die gij ons verleent," antwoordde de mestische. »Gij beschouwt dus de vrijheid als eene groote gave, Zermah?" »Wat mij betreft, master Burbank," vervolgde de kleurlinge, »ik heb nimmer den druk, van slavin te zijn, bij u gevoeld.
Of zou hij niet eerder voornemens zijn in het fortje te blijven totdat de dag zou zijn aangebroken, en van de gelegenheid gebruik maken om de kleurlinge voor zich te doen verschijnen en omtrent zijne gevangenen de een of andere nieuwe beslissing te nemen? Hieromtrent werd Zermah spoedig genoeg gerustgesteld. De Spanjaard stond van zijn zetel op en naderde de deur, om het reduit te verlaten.
Daar zij ook zoo blank was, dat men haar niet zonder haar opmerkzaam aan te zien voor eene kleurlinge kon herkennen, en haar kind insgelijks, was het des te gemakkelijker voor haar om onopgemerkt te blijven.
Woord Van De Dag