United States or Algeria ? Vote for the TOP Country of the Week !
Zij wisten welk lot hem wachtte, die slechts een weinig deernis met de arme verlaten vrouwen zoude betoond hebben. Dus ook van dien kant was niets te hopen. Zermah was dus aan zich zelve overgelaten. Haar besluit was weldra genomen. Zij zou pogen te ontvluchten en dat reeds den volgenden nacht inderdaad. Maar hoe?
De Spanjaard deed langzaam nog eenige trekken aan zijne sigarette, wierp daarna bedaard het overgebleven eindje weg en vergenoegde zich met te antwoorden: »Bah! het meisje zal na eenige dagen rust herstellen. En ik reken op uwe goede zorgen, Zermah, om dat kostbare bestaan als onderpand te behouden." »Neen, ik herhaal het, Texar.
Dat merk was onuitwischbaar op den arm gegrift, waarop Squambo het zoo nauwkeurig mogelijk getatoueerd had. Zermah had dat alles gezien, maar, zooals reeds gezegd werd, zonder er iets van te begrijpen. Welk belang had de Spanjaard Texar er bij, met dat tatoueerwerk versierd te worden? Waartoe dat »merkbare teeken", om de taal der signalementen op de paspoorten getrouw te blijven?
»Maar wat te doen, wanneer hij weigert, pertinent weigert mededeeling te doen van de plaats, waarheen de kleine Dy en Zermah op zijn bevel gevoerd zijn?" vroeg master Stannard. »Dat zou schrikkelijk zijn!" kreet Gilbert. »Waar moeten wij hen zoeken?" ging de vader van miss Alice voort. »Ja, waar?"
Daar zal eene sloep tusschen de hooge biezen van den oever verborgen liggen, waarin zich twee vertrouwde mannen zullen bevinden. En... hoort gij naar mij, Zermah?..." »Ja, master Burbank," antwoordde de kleurlinge. »En in dat geval, Zermah, moet gij de rivier opstevenen, om eene schuilplaats in het paviljoen van de Ceder-Rots te zoeken. Hebt gij dat begrepen?" »Ja, master Burbank!
Misschien waren zij wel gedood! O, als dat het geval was, dan zou master James Burbank niet bekend worden met de afschuwelijke misdaad, dat zijn dochtertje met Zermah ontvoerd was.
Hij moest dus wachten, totdat de geregelde rechtspleging te Jacksonville weer uitgeoefend kon worden. »James," sprak master Walter Stannard, »al zijn ook de gevaren, die uw kind bedreigen, groot en verschrikkelijk te noemen, toch is het een troost voor u, te weten, dat Zermah bij het lieve meisje is. En niet waar? de toewijding van die goede vrouw is zoo onbegrensd, dat..."
»En mochten zij ons daar te nabij op de hielen zitten, alvorens wij onze mannen bijeengebracht hebben, dan vinden wij een veilig toevluchtsoord op die Engelsche eilanden." De verschillende onderwerpen, welke bij dat gesprek behandeld werden, waren uiterst belangrijk voor Zermah.
Die arme Zermah kon dus zelfs geen zweem van hoop overhouden. Bovendien zou ieder uitzicht op redding weldra in die landstreek verdwijnen, waarvan zij de ijzingwekkende woestheid van hooren zeggen kende. Zij wist en begreep het maar al te goed; daar behoorde eene ontvluchting tot de onmogelijkheden. Het kleine meisje verkeerde bij aankomst in een toestand van volslagen uitputting.
»Waarom moest ik juist bevelen van Texar ontvangen?" was de wedervraag van den Indiaan. »Och, die drijft hier te lande alles. Dat weet iedereen." »Toch zoudt ge u kunnen vergissen." »Om het even van wien ge uwe bevelen hebt," antwoordde Zermah, »zeg mij wat zij betreffen?" »Juist, die zal ik u mededeelen, in de verwachting dat gij ze stipt zult opvolgen." »Ik luister."
Woord Van De Dag