Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 26 juli 2025
Hier hield de god op en het scheen Thothmes toe, of de god zich inspande, zich uit het hem overstelpende zand te bevrijden, want alleen zijn hoofd was zichtbaar. "Het is, zooals ge ziet", aldus hernam Harmachis, "het woestijnzand bedekt mij. Volbreng snel, wat ik U opdraag, mijn zoon Thothmes". Voordat Thothmes nog kon antwoorden, verdween het visioen en ontwaakte hij.
De Voortocht, middlerwijl, den Vorst vooruit getogen, Trok Zuidwaart; doch, welhaast door 't heuvlig zand bedrogen, Verdoolt ze en raakt verward in 't dichte Palmenbosch, Waar zich de Reus onthoudt, op Beth-urs plondring trotsch. Hier vindt zy zich, op eens, met overmacht van krachten Bestookt, eer ze iets vermoedt of vijand kan verwachten.
Maar de opzieners begrepen, dat wij beiden, hoewel betooverd, een jonkman en een maagd van aanzien waren en zij geleidden ons steeds met zorg; zij deden ons telkens rusten; zij boden Charis honigkoek, melk, brood, ooft; zij gaven mij klaver en haver: zij zagen nu wel, overtuigd, dat ik geen gewone ezel was, maar een betooverde koopmanszoon, want ik beantwoordde enkele hunner vragen schriftelijk en bekende hun, met mijn hoef schrijvende in het zand, dat ik aan roovers was ontsnapt.
Hoog, hoog boven de aarde, om de lenden der bergen worstelt, woelt, en geeselt hij; door rotsspleten en spelonken waart hij rond met snerpend geloei; in den diepen afgrond gromt hij; in de eenzame woestijn, waarin geen geluid gehoord wordt dan het zijne, drijft hij het zand te hoop; door de wildernis wandelt hij om, met luidruchtig geweld; en de onmetelijke zee, is hij niet grooter dan zij? haar broeder, haar ontzaglijke speelgenoot, haar woedende bestrijder!
De heerschende kleur is een aan zand herinnerend geel, dat echter op den rug en op de pooten allengs in een meer of minder donker roodbruin overgaat. Een nog donkerder streep loopt aan iedere zijde van den romp, en scheidt de schitterend wit gekleurde onderdeelen van de donkere bovendeelen. De hoornen zijn bij mannetje en wijfje ongelijk.
Terwijl ik de kusten van het onbekende zoek, Terwijl ik luister naar het lijklied, de stemmen van mannen en vrouwen, die schipbreuk leden, Terwijl ik de invloeden adem, die als windstroomen op mij instormen, Terwijl de geheimzinnige Oceaan dichter en dichter op mij aanvloeit, Komt de gedachte in mij, dat ook ik ten hoogste een nietig aanspoelsel ben van d'Oceaan, Een handvol zand en doode zeegrassen, die men kan oprapen, Die wòrden opgeraapt, of misschien wel straks weêr worden weggespoeld.
Het was omstreeks twee uren in den namiddag, toen de hemel eensklaps bewolkt werd. De wind joeg geweldige zand- en stofwolken op, die ons geheel omhulden; de donder rommelde; bliksemstralen schoten door het donkere zwerk boven de oude hoofdstad van Chaldea; eindelijk begon de regen in dikke, loodrechte stralen neer te vallen. Dit was de eerste bui sedert de maand Maart.
En de ruiter, die, nog altijd verstijfd van schrik, in het zand had gezeten, kwam weer, hij wist niet hoe, op zijn paard, dat hij met de toomen verward vond in de struiken.
Zooals de geul, die het regenwater in het zand sappelt, met kronkels en onverwachte ellebooghoeken daalt naar een plas, zoo daalde het naamlooze straatje naar het kleine Zocco toe. Wat verder weêr ging hij een steegje langs.... daalde het naar de haven? Veel licht scheen achter in.... 't ging hem voorbij als een poortje naar 't licht.
Op een dag, toen ze over zulk een eindeloos zandveld trokken, zei Jan: "Hier was vroeger bosch. Dat heb ik mijn vader hooren vertellen. 't Is toch vreemd, dat alles zoo verwoest kon worden." "De menschen, die tegen het zand hadden moeten strijden, zijn zeker weggegaan, en hebben 't land aan zijn lot overgelaten," antwoordde Sigurd bitter. "Denk je dat?" zei Jan heftig.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek