Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 11 november 2025
De honden hadden eene schuilplaats onder den een of anderen dichten struik gezocht, zoodat zij niet rondom de woning zwierven. Het oogenblik was dus uitermate gunstig. Zermah begon nu, terwijl Dy sliep, zachtkens het stroo en de biezen uit te trekken, welke door elkander gevlochten de zijomwanding van de wigwam uitmaakten.
En zij begon zachtkens te fluiten. Zijt gij niet langs dien weg gekomen? vervolgde zij, toen ik haar geen antwoord gaf, maar zonder, naar het scheen, mijn verbazing op te merken; dat spijt mij. Hij is dus zeker nog ver. Is hij rechts of links? Wees zoo vriendelijk het mij te zeggen, mijn jongen, want ik zoek hem en kan hem niet vinden.
O, dokter! dáár zegt u iets, dat.....” Snikkend buigt zij zich over het lijk, drukt zachtkens haar lippen op Waltens ijskoud voorhoofd, en terwijl zij den tip van het laken voorzichtig weer over het gelaat van den doode legt, zegt ze weêmoedig zacht: „Hij is op ’t veld van eer in ’t harrenas gestorven.” Vondel, Gijsbrecht.
Zij nam den tuin nauwkeurig op, of ook iemand haar bespieden kon, en toen zij niemand gewaarwerd dan den ouden hovenier, sprong zij, bevende als eene achtervolgde ree, het venster uit, brak eenige rozeknoppen en cypressetakjes af, en naderde daarmede den grijzen tuinman, die hare bewegingen had gadegeslagen, terwijl hij zachtkens het hoofd schudde.
Zoo spoedig mogelijk stoomden wij nu naar de Wallis-eilanden, die wij des morgens vroeg in het gezicht kregen. Het weer is overheerlijk; wij naderen al meer en meer; daar is het gat van Honikulu: een smalle blauwe streep, ter wederzijde omzoomd door een breeden band van wit schuim, waar de golven zachtkens breken op de riffen.
De een lijkt nog jong, ik kan zijn gelaat niet herkennen. De ander is oud. Wie is hij?" »Ha!" schreeuwde hij plotseling, »ik herken hem. Geest van Majolo. Ik herken hem duidelik. Het is Manondo, de induna e'nkolu van het Omobapankoe regiment." Hij zakte ineen en werd door zijn ambtgenoten zachtkens op de grond neergelaten. Zwijgend staarden de induna's voor zich.
Zachtkens zweefde het projectiel boven de scheidingslijn tusschen het licht en het donker en werd het plotseling in een diepen nacht gedompeld. De overgang was zoo plotseling geweest, als ware de Maan in éen punt des tijds vernietigd. »De Maan is naar de Maan!" riep Michel Ardan uit. 't Was ook zoo. En zij zelven zaten in het stikdonker.
Ik weet niet wat de' avond zoo stil doet zijn.... Komt het van 't zwijgen der wilde merels, Of van de peinzende sterreperels, Of doet het de stervende zonneschijn Die zachtkens zachtkens de kim toespreidt Zijn vlinderteêre doorzichtigheid? Ik weet niet wat de' avond zoo stil doet zijn.... Liggen de luide dingen versloten Achter verzegelde zilveren sloten Die over de verten genageld zijn?
De pinken liggen in eene lange rij voor anker; de slanke masten teekenen zich geestig tegen het azuur, terwijl nauwlijks zichtbaar een rood of blauw wimpeltje de windrichting aanstreept. De schommeling der baren doet de vaartuigen zachtkens bewegen, als het witte schuim der branding tegen de kiel spat.
Toen stond de moeder op, legde hem een kussen onder het hoofd, spreidde een deken over hem uit, en verliet zachtkens het vertrek. Toen Juda ontwaakte was de zon reeds boven de bergen verrezen; de duiven fladderden over het platte dak, of zaten kirrend op den rand der borstwering.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek