Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 26 juni 2025
Deze voeten heeft hij in eenen korf gelegd en ze, in de proostdij te Brugge, mijnen neef Burchard als een geschenk toegestuurd, den bode de gruwelijke woorden in den mond leggende: 'Rambold Tancmar zendt Burchard Knap deze vruchten van eenen nieuwen grond; hij hoopt dat het gezicht daarvan hem zal verblijden. In dezen korf vond mijn neef insgelijks den voet van den zoon zijner zuster zaliger, een kind van veertien jaar, dat hij beminde als het licht zijner oogen.
"'t Is al één rommelzoo, net zooals ik wel vermoedde," zeide Geert: "lieve Hemel! wat zou Mevrouw zaliger...." hier werd het geluid van haar stem onverstaanbaar, doch zij bleef in haar zelve voortpraten.
Liever duld ik onvrede met den keizer, mijn leven lang, voor ik dat deed." De broederen Ritsaert en Writsaert spraken in denzelfden klank. Reinout zag hen aan en hij sprak: "Ten goeden tijd, ter zaliger uur is het geweest, dat ik won het Beyaert ros; door Beyaert zal ik lossen onze schuld en ontgaan het groot gevaar. Ik zal Beyaert geven." Hij ging naar zijn moeder, en niemand zag zijn leed.
Zaliger voor u goede lieden, ware het van te zondigen met uwe moeder, uwe zuster, uwe dochter, dan een oogenblik te twijfelen aan 't bestaan van het vagevier! "Ja, en zij lachten met den inquisiteur, den heiligen man, ja. Ze zijn hieromtrent, te Bellem, geweest met vier duizend Calvinisten, gewapende mannen, met trommels en vaandels. Ja. En van hier riekt gij den stank hunner keuken.
Heerlijk, zoo half Omkuifd door den dommel, Droomend te drijven op 't dobberend vlot, Te zwemmen, waar 't zonlicht Zuiltjes van licht maakt; Te spartelen onder de spar. Maar boven dat blauw, Wie boodschapt mij Van 't heerlijke, hooge Walhal? Zou het er zaliger zijn? J. B. Schepers.
"Als ik het vergeten was, zou jij het mij wel herinneren," viel Bouke haar in de rede. "Neen, maar hoor!" vervolgde zij, "of ik spreek geen woord meer: toen Mevrouw zaliger nog leefde, en te Amsterdam was, en toen jij met Mijnheer van 't leger kwaamt met den kleinen Joan?"
Ja! ik wilde wel eens zien, dat iemand kousen maasde zonder bril. Daar was onze lieve Mevrouw zaliger, die droeg immers ook wel een bril." "Alleen wanneer jij gebroddeld hadt, Geert! en zij de verloren steken moest opnemen." "Wel heb je van je leven," riep Geertrui toornig uit: "Wat weet jij van verloren steken en van broddelen af?"
Dominee Manders! Laat u mij maar begaan.... ENGSTRAND. Met Regine! Jesses, wat doet u mij daar schrikken! Er is toch niets met Regine gebeurd? DOM. MANDERS. Dat willen wij hopen. Maar ik bedoel, hoe zit dat met jou en Regine? Je gaat immers door voor haar vader. Niet? Ja ... hm ... dominee weet toch wel van mij en van Johanne zaliger.... DOM. MANDERS. Geen verdraaien van de waarheid nu meer.
Het licht der vlam speelde op het gelaat van het meesterke, en duidelijk was zijn ontroering waar te nemen. »Ik zag Hem," ging hij voort, »met mijn geestelijke oogen even gewis, als ik u op dit oogenblik zie met mijn lichamelijke oogen. En ik wierp me tegen den grond, strekte mijn handen omhoog en riep: »Mijn Heer en mijn God!" Een zaliger oogenblik heb ik nooit beleefd."
Kijk!" vervolgde zij, terwijl zij opstond en zich langzaam naar de deur begaf: "als ik in den tijd van Mevrouw zaliger zoo lang.... maar wacht, daar vergeet ik nog iets: onze Freule, dat lieve kind! heeft mij dit kleine briefje medegegeven, om u ter hand te stellen: ei zie! daar had ik haast niet om gedacht!" "Ulrica!" riep Joan verrast, de hand uitstekende. "Geef toch Geert! geef toch!"
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek