Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 27 mei 2025
Zijn geschiedenis begon, voor zoover ons betrof, met den dag dat hij monsterde op de Duchess. Waar hij had leeren schieten weet de hemel alleen. Hij was een Yankee zooveel wisten we wel door zijn neuzig praten. En dat was alles wat we ooit te weten zijn gekomen. "En nu komen we tot het eigenlijke verhaal.
Toch was Passepartout genoodzaakt om hem alles mede te deelen, en met gebogen hoofd begaf hij zich naar den waggon, toen de machinist van den trein een echte Yankee, Forster genaamd zijne stem verhief en zeide: "Heeren, er is misschien een middel om verder te gaan." "Over de brug?" "Ja, over de brug." "Met onzen trein?" vroeg de kolonel. "Met onzen trein."
Haar grootvader noemde haar meermalen "Bets" en haar grootmoeder waakte over haar met een onvermoeide zorg, alsof zij eenig vroeger verzuim had goed te maken, dat geen ander oog dan het hare kon ontdekken. Demi was als een echt Yankee van onderzoekenden aard; hij verlangde alles te weten, en werd dikwijls boos, omdat hij niet altijd een voldoend antwoord kon krijgen op zijn aanhoudend: "Waarom?"
Indien er ooit twee menschen van tegenovergestelde natuur bijeen zijn geweest, dan waren het de Franschman Michel Ardan en de Yankee Barbicane; en toch kwamen zij daarin overeen, dat beiden ondernemend, volhardend, stoutmoedig waren, elk op zijne wijs.
Een groote buil kwam oogenblikkelijk te voorschijn onder den zijden hoed van den detective welke in een pet veranderd was. "Yankee!" zeide Fogg, een verachtelijken blik op zijn tegenpartij werpende. "Engelschman!" antwoordde de ander. "Wij zullen elkaar weervinden!" "Wanneer het u goeddunkt. Uw naam?" "Phileas Fogg; en de uwe?" "Kolonel Stamp Proctor." Daarop trok de menigte voorbij.
Voor mijn part moge het te gronde gaan!!!" Wij gingen met het vervolgen van schepen door, en tegen den nacht had het fregat acht prijzen genomen; op een daarvan, een brik die slechts ballast inhad, werden alle gevangenen overgebracht, mijn Yankee vriend niet uitgezonderd, en het vaartuig daarop losgelaten, vrij om den weg naar huis te volgen.
"Wat doet gij dan dat geweer mee te sleepen?" "Dat heb ik meegenomen om roode of blanke vagebonden af te schrikken." De Yankee keek hem uitvorschend aan, en zei toen: "Hoor eens master! het is niet pluis met u, de dingen zijn niet in den haak. Gij schijnt op de vlucht te zijn, en toch houd ik u voor een onschadelijken sukkel. Waar wilt gij eigenlijk naar toe? "Naar Sheridan, aan den spoorweg."
Zijn het ook die drie mannen geweest, die uw arm gekwetst hebben?" De vriendelijke toon, waarop die vragen gedaan werden, was voor den Yankee een bewijs, dat de Roodhuid welgezind jegens hem was en geen argwaan tegen hem koesterde. Hij beantwoordde de aan hem gedane vragen.
Er bevond zich een loslendige Napolitiaan in met lange zwarte haren, met een echt perkament-gezicht, met oogen om bang van te worden, en die vertelde dat hij Hannibal Pantalucci heette; verder een Portugeesche jood, wiens naam Nathan was, een echte diamant-kenner, die zich in zijn hoekje zeer stil hield en het menschelijk gewriemel met wijsgeerigheid beschouwde; dan nog een mijnwerker van Lancashire, Thomas Steel genaamd, een lange lummel met rooden baard en stevige heupbeenderen, die de steenkolen-mijnen ontvlucht was om zijn gelukkig gesternte in Grikwaland te beproeven; verder een Duitscher, Herr Friedel, die steeds machtspreukig als een orakel sprak, en altijd alles wist wat op de ontginning der diamanthoudende terreinen betrekking had, hoewel hij nimmer een enkelen diamant gezien, veel minder bezeten had; ook nog een Yankee met fijn gevormde lippen, die slechts samenspraken hield met zijne lederen veldflesch en die waarschijnlijk in de ontginningsvelden een drankwinkeltje kwam openen, waarin de meeste verdiensten van den mijnwerker zouden verdwijnen; dan nog een pachter afkomstig van de boorden van de Hart-rivier, een Boer van den Oranje-Vrijstaat; een ivoorhandelaar, die naar het land der Namakken trok; twee kolonisten uit de Transvaal, en een Chinees, die Li heette, zooals een achtenswaardig Chinees betaamt.
Reeds hief het rijpaard weer een der voorbeenen op, om nog verder door te dringen, toen het eensklaps begon te steigeren, en met een vervaarlijk gesnuif achteruitsprong. Het had een van den Yankee of van den doode uitgaande lucht geroken. De Indiaan deed in een oogwenk een waren panter-sprong zijwaarts en verdween, en met hem ook het tweede paard. Hartley kon hem niet meer zien.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek