Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 14 juni 2025
Zij, die nog niet met elkander bekend waren, maakten thans kennis, en het duurde niet lang of allen waren met elkander op den gemeenzaamsten voet. Daarvan waren Firehand, Shatterhand, Winnetou, de lord en de ingenieur natuurlijk uitgesloten. De troep van Old Firehand had leeftocht bij zich gehad, en er werd allereerst gegeten. Daarna moest over het lot der Roodhuiden beslist worden.
"Kent gij dan deze engte?" vroeg Old Firehand verwonderd. "Winnetou kent alle bergen, dalen, ravijnen en spelonken nauwkeurig; gij weet, dat hij zich nooit vergist." "Dat is waar. Maar dat gij juist deze plaats kent, en er van beweert dat hier het begin is van een weg, dat is opmerkelijk. Kent gij dan ook de streek, waar die weg naar toe loopt? "Ja.
Winnetou hoorde die woorden, en merkte aan: "Mijn broeder kan gelijk hebben, maar het is beter goed te doen dan kwaad. Wij blijven van nacht hier, en ik zal nu de Utahs volgen, om hen te beluisteren." Hij verdween in de rotsspleet, niet te paard; want te voet kon hij gemakkelijker volbrengen wat hij te doen had. Eigenlijk was het nu allen veel beter en vrijer te moede, dan te voren.
Gij allen, zooals gij hier zit, als gij een misdaad op uw geweten hadt, zoudt óók alles in den steek laten om hem te ontkomen; want het was niemand anders dan Winnetou." "Winnetou, de Apache? Good lack! Ja, d
Zij werden eenigszins onrustig, toen zij de blanken zagen aankomen; doch dat zij hun kameraden aan het hoofd van den stoet zagen, stelde hen spoedig gerust. De blanken hadden de hutten nog niet geheel bereikt, of op het eilandje traden twee mannelijke gestalten uit de hut te voorschijn. De Apache bracht zijn hand aan den mond, en riep: "Nientropan-homosj! Winnetou is aangekomen!"
"De boodschappers, die afgezonden zijn om onze komst te melden, zullen er zijn, maar de Yampa-Utahs nog niet," zei Winnetou als zijn gevoelen. "Neen, die zijn er nog niet. Het heeft stellig wel eenige uren geduurd, eer zij het gewaagd hebben onze rustplaats over te steken, en de rots-engte binnen te dringen.
Daar leverden zij de nieuwe gevangenen af, lieten die binden en hun een prop in den mond steken, en keerden toen naar Winnetou terug, doch niet zonder eerst bevel te geven, dat niemand uit deze schuilplaats mocht komen, er gebeurde wat er gebeurde, voordat zij terugkeerden. Winnetou stond nog op dezelfde plaats.
Hij nam er een bij den halster en bracht het in de schuilplaats. Daar zat Old Firehand achter het voorhangsel, en die nam het paard in ontvangst. Op die manier werden er nog drie andere naar binnen geloodst; zij snoven wel een weinig, doch werden door Winnetou gemakkelijk tot bedaren gebracht. Binnen in de schuilplaats viel de tijd aan niemand te lang.
Doch de handen, die dit werk voltooid hadden, waren reeds lang tot stof vergaan, want op den dijk stonden boomen, die minstens honderdvijftig jaar oud moesten zijn. Met welk doel had men dien dijk dan opgeworpen? Was er nu nog iemand in staat om deze vraag te beantwoorden? Het detachement, dat door Winnetou was afgezonden, reed den dijk over, waarachter de canon begon.
Als gij een verstandig man zijt, zullen wij, zoodra zij met u gesproken hebben, kunnen raden wat zij in hun schild voeren." "Zij zullen mij toch niet willen vermoorden?" zei Charoy schertsend, met een lachje. "Misschien ook dat wel," antwoordde Winnetou ernstig. "En niet alleen u, maar nog anderen ook. Ik houd hen voor tramps." "Voor tramps?" vroeg de ingenieur schielijk. "O, dat verandert.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek