Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 17 juni 2025
Nu had Nellie alle dagen de bosschen bij zich; maar 't was net, of ze niet meer zag, hoe groen de boomen waren. Neen en dan haar eigen verjaardag in de Meimaand, als Clara haar 's morgens in bed een' krans van madeliefjes opzette en allen, allen met bloemen en een klein cadeautje kwamen aandragen, tot zelfs de kleine Wim.
Kom nu hier, Wim, dan mag je nog een oogenblik met ons aan de tafel zitten. Zullen we eens een prentenboek kijken?" "Neen," zegt Wim, "weet u wat ik wou?...." Zij hangen aan zijne lippen. "Dat ik eens een mooie speelgoeddoos had." "Maar je heb er immers wel drie!" "Ja, maar een geheel nieuwe, zoo een als ik nog nooit gehad heb." Zij wisselen een blik.
Hij vond het heerlijk. Vaak improviseerde ik er een in verband met iets, dat met Wim was voorgevallen. Zoo ook nu. Meer beducht voor critiek dan bij Wim, zal ik hier den inhoud van de fabel, die Wim te hooren kreeg, slechts in proza laten volgen. Ik vertelde hem van een vierjarig berenzoontje, dat zoo flink was, dat hij, wanneer Moeder Berin boodschappen deed, op zich zelf en op alles kon passen.
We zouden ieder artikelen over ons vak kunnen schrijven; medische, etymologische, rechts-kwesties; Hoefman voor 't kunstgedeelte, " "En jij voor de rubriek: kinderkamer," zei Han zacht tegen Else, en streek even ongemerkt over haar haar. "Nee, 't beste, verreweg 't beste zou zijn, als we 'n variété vormden," pleitte Wim met toewijding.
Zo lang houden we het nu niet meer uit. 23 mei: Dinsdag moeten de jongens zich melden die in '22 en '23 geboren zijn. Nu is eindelijk een van onze jongens de klos n.l. Wim. Natuurlijk zal bij zich niet gaan melden. Dat wordt onderduiken. Zoals reeds in het vorige hoofdstuk vermeld, werd per 14 mei 1943 aan alle Joden het verblijf in Amsterdam verboden tenzij men een speciale vrijstelling had.
Wat zij haar zoontje ook zou laten worden, zeî zij in zich zelve, geen kantoorbediende! en toen dat afgepraat was, liep ze eene reeks van beroepen door, en hare verbeelding schoot wieken aan, als hij eens een man in bonis wierd, als oom! Ja, die zou in staat zijn, als hij wilde, het jongske voort te helpen: was hij niet een oud vrijer, was Wim niet zijn petekind?
Verdrietig dronk ze hare melk, die koud geworden was, keek de broers, die haar uitlachten, zwart aan, stiet kleinen Wim, die ook van haar zijn "boôm" wou hebben, weg en bromde tegen Clara: "Naar kind, waarom heb je me niet geroepen!" En niets zag Nellie er van, dat de ontbijttafel gezellig leek. Ze was wat blij, toen ze de boterham op had. Nu naar school. Maar waar was haar tasch?
"Nu, Wim, het bedje is weer klaar." "Maar ik wou nog even naar buiten kijken," zegt Wim op bevelenden toon. Ja, ze heeft hem wel wat bedorven in den laatsten tijd; ze heeft gevlogen op zijne wenken, hem iederen wensch van de lippen gelezen. Hoe kon ze anders! Meende ze toen niet dat het de laatste teederheden waren, welke ze hem nog zou kunnen bewijzen?
Zij zou het hem willen beletten, maar zij durft niet.... Gelukkig, Wim ontwaakt er niet door. Als hij terugkeert, ziet ze hem gespannen aan, als wil ze hem in de ziel lezen. Maar hij zegt niet veel; dokters zijn voorzichtig met hunne gelukwenschen. "Heeft hij niet meer gehoest?" "Sedert van nacht niet. Hoe vindt u hem?" "Hm! Het gaat goed zoo. Uitstekend. Nu maar voorzichtig met eten.
En Wim ook. Tot straks." Zij glimlacht. Wat zal hij straks zeggen, als hij hoort, dat Wim nog altijd slaapt? Tot elf uur ten minste. Neen, tot kwartier over elven.... Dus is hij in de kamer geweest. En zij heeft het niet eens gehoord! Misschien heeft ook de meid in huis gestommeld en de brievenbesteller hard aangescheld, evenals na hem de melkboer, de bakker, de vleeschhouwer, de groenteboer.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek