Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 17 juni 2025
"Ik denk eer, dat de dochters van je juffrouw er naar toe zullen gaan." "Maar jij komt toch," drong Wim, "Rolands gaat ook, dan zijn we met z'n vieren." Eduard zag Go even kijken, met vragen, met angst; ze begreep niet, waarmee ze zich zouden vermaken, in 'n tuin met 'n paar kramen en.... de dochters van hun hospita's.
Ze trachtten Gerard over te halen om 's avonds mee te gaan naar de kermis op Zomerzorg, maar terwijl Eduard er kalm over praatte, riep Wim de meisjes bij 't raam, weer schaterlachend om 'n vuurrooden kerel, die het vaandel van 'n aanrukkende muziek-bende torste. "Kijk, nou gaan die óók spelen, tegen elkaar in! Toe dan jongens, mooi zoo, blaas d'r maar op los! Wie 't maar 't hardste kan!
Ik liet den vierjarigen Wim even in de achterkamer van de woonsuite alleen, om in de voorkamer den pianostemmer eenige inlichtingen te geven. Wim wist niet, dat ik hem in het oog hield. Even te voren had het dienstmeisje een mandje met appelen binnengebracht. Wim had me een gevraagd. Ik had hem gezegd, dat Moeder wilde, dat de appelen bewaard bleven.
"Zie je wel wat een prachtige lucht, Wim?" vraagt ze, gewoon als zij is hem de natuur te leeren liefhebben. "Ja," antwoordt Wim bewonderend, "net of er glijbanen in de lucht zijn." Ze ziet even met een knipoogje naar "pa", die met vroolijken spot aanmerkt dat Wim reeds diep gevoel voor natuurschoon krijgt en dan oprijst om het gas aan te steken. "Het is te frisch bij het raam," waarschuwt hij.
Enfin! troost jelui je maar, zei ik, drie gekken kunnen meer vragen dan één verstandig mensch beantwoorden kan. Ik lekker, dat vat je! En m'n broer had er deeg van; hij liep in zijn laatste schoenen, dat zag ik wel en den avond voor we hem dood in zijn bed vonden zei hij nog tegen me: Wim! dat hebben we 'm nog net gelapt, ouwe jongen!
'k Had een broer in Indië, ook al dokter, dien 't naar den vleesche ging. 'k Had hem geschreven: Jan, mijn eene poot is voor goed opgetrokken en heeft mijn carriére in de war geschopt, kun jij me ook in je apeland gebruiken? Jan was een goeie, hartelijke kerel en schreef me dadelijk terug: "Wim kom maar over, 'n aap meer of minder hindert hier niet.
"Drie maatjes, vrouw Hendriksz! dat weet je wel bah Wim! je zult je vingertjes blaauw verwen; wat zeg je van mijn' jongen, vrouw Hendriksz? mijn man is zoo gek met den guit!" Het viel der gelukkige moeder te vergeven, dat zij niet opmerkte, hoe weinig vrouw Hendriksz op haar gemak was; hoe hortend de laatste woorden van haar antwoord er uitkwamen. "Je eerste was eene dochter, niet waar?"
Zij kan het bijna niet meer vereenzelvigen met de ronde wangen en schitterende oogen, die zij zich van vroeger herinnert.... Maar hij is toch haar dierbare kleine Wim nog.... Ach, zooals hij daar nu ligt, ziet hij er uit, als ware hij reeds gestorven. Welk een verschrikkelijk gezicht! Een traan welt haar in de oogen, maar zij wischt dien haastig af en klemt de lippen opeen. Niet schreien!
De meid van de buren aan de overzijde ze houdt zooveel van Wim is op de stoep aan het werk en ziet verrast naar boven. "Weer beter?" vragen duidelijk haar mond en oogen, terwijl ze over haar emmer gebogen staat en haar dweil uitwringt. En daar de moeder slechts keuze heeft tusschen ontkennen en bevestigen, doet zij het laatste met een blijden knik.
En toen had ze hoofdpijn en was verplicht naar bed te gaan en kleinen Wim aan anderen over te laten.... O neen, niet meer schreien! Ze heeft grooten Wim om middernacht, nadat zij eenige uren gerust had, naar de logeerkamer gezonden, om daar den slaap te genieten, waaraan hij na den vermoeienden arbeid van den dag behoefte heeft, en kan nu ongestoord den kleinen zieke verplegen.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek