Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 17 juni 2025
"Even dan," zegt hij, en zij zet zich verheugd met Wim aan het venster neer, waar hij zien kan hoe zijn juichende vriendjes elkaar met sneeuwballen werpen. "Kijk, daar heb je Piet!" zegt hij en zijn ingevallen gezichtje wordt verhelderd door een lach van genoegen. "En Karel en Jan.... Nou, die is raak! Zag u 't pa?"
Maar heden leunt haar dierbare last niet mat en lusteloos aan haar schouder. Met gretigen blik ziet hij naar zijn voedsel en wacht ongeduldig tot zij hem het eerste hapje toereikt. O, hoe smaakt het hem! Hij wendt er zijne oogen niet af.... En zij slaan hem gade, blikken wisselend vol geheime verstandhouding. Nu willen zij het ook nog uit zijn mond hooren. "Wel, hoe smaakt het, Wim?"
Wim, wiens oogjes het waren sprekend die van haren Gerrit de verdenking logenstraften; Wim, die zoo veel van zijn zusje, zooveel van haar hield. Eer zij het wist waren hare handen gevouwen, zij bad voor haar gezin, zij bad tot voor het ongeboren kind toe. Het sloeg half tien ure! Helaas, de vraag: "wie weet waarom het geld uitblijft?" kwam weder bij haar op.
"Jao-e, mar mar 't kupke koffie was van Moeke, mar de kastanjes zain van m'n eige," verdedigt hij zich uit de eerlijkheid van zijn hart. Het was de kleine, nog ongevormde paedagoog, die rechtte. En gaat het dan zeer vele Opvoeders niet als onzen kleinen Wim? Zoodra eigenbelang in het spel komt, laten ze elke juiste theorie varen, en wegen lang niet voldoende de belangen van hunne pupillen.
Hans en Wim waren aan 't ver-springen over de sloot, zonder stok; en Eduard ging aan den kant zitten om 'n fluitje van het riet te maken, dat schallende klank gaf over den stillen weg. Hij moest er toen ook een voor Go maken en voor Else en voor alle meisjes, behalve voor Frieda, die 't "afschuwelijk" vond, toen ze toeterend en krijschend naar 't hôtel terugkuierden.
"Och, een uurtje maar!" fluistert zij, als capituleerende met zichzelf. Zij schijnt zich zoo zelfzuchtig. En dan rijst de verlangende gedachte: "Als het eens twee uur was! Als de brievenbesteller eens voorbijging, die altijd zoo hard aanschelt, en de meid zich eens versliep, en Wim niet wakker werd!...." De matte oogleden vallen reeds toe. Zij denkt niet meer.
Ik geloof, dat je twee en een' halven cent weêrom krijgt; daar zijn ze groet den baas van me, ik kom nog weleens weêr aan." "Wim! jongen als eene wolk! kraai het blaauwbessenvrouwtje eens goeden dag." Maar vrouw Hendriksz wachtte het niet af; vrouw Hendriksz ging verder nog minder opgeruimd, dewijl ze juist getuige was geweest van dat tooneeltje van geluk.
De spiegel zeide haar dikwerf reeds dat hare eerste schoonheid voorbij was; haar voorhoofd werd minder glad, haar teint grover, hare tanden begonnen hunne witheid te verliezen en haar figuurtje zijne gratie. Maar behalve grooten Wim had ze toch altijd nog één aanbidder: dat was kleine Wim. "Ik kijk zoo graag naar u. Ik vind u zoo mooi," zeide hij soms, haar in stille verrukking aanstarend.
"Maar Wim; je doet toch erg dwaze dingen, geloof ik," berispte Go, die 't toch eigenlijk alleen maar grappig vond, terwijl ze moest denken, wat moeder daar wel van zeggen zou, vechten met 'n agent, in den nacht op straat. "Maar die fakkeltocht zou ik dol-graag hebben meegemaakt." "Ja, hoe jullie dat uithouden, zonder feesten, begrijp ik niet.
"En je zoudt uitgaan?" "Och, morgen dan. Ik wou.... er zoo graag bij zijn, als hij wakker wordt." Hij schudt het hoofd, maar spreekt haar niet meer tegen; en terwijl hij zijne sigaar geniet, ruimt ze onhoorbaar op. De meid kan zoo onstuimig zijn, zoo overhaast. Zij denkt aan haar werk, maar Wim's moeder denkt aan Wim alleen. "Stil!" Ze zeggen het beiden tegelijk. Wim heeft gehoest.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek