Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 20 mei 2025
Toen hij op dien bewusten avond thuis kwam, trof hij er behalve dokter Middleton ook een zekeren kapitein Wilson aan, een verren neef die slechts zelden Boschlust bezocht, omdat hij nog al veraf woonde. Bovendien had de man vrij wat moeite om in het onderhoud van zijn groot gezin te voorzien, zoodat er van snoepreisjes niet veel sprake kon zijn.
En in zijner ijver spuwde de brave paardenkooper nog eens zoo forsch in het vuur. "Ik geloof dat gij volkomen gelijk hebt, vriend," zeide Mr. Wilson; "en de jongen die hier beschreven wordt, is een knappe kerel dat is zeker. Hij heeft zes jaren in mijne fabriek gewerkt en hij was mijn beste arbeider, Mijnheer. Hij is een vernuftige kerel ook.
"Geen wonder dat ze zich hier zoo weinig om elkaar bekommeren; maar dit weet ik wel, als ik ooit weer voet aan wal zet, dan gun ik den drommel mijn portie van de zee, ik heb er al meer dan genoeg van." Kapitein Wilson en meneer Sawbridge hadden beiden aan Jack gedurende zijn ziekte meer rust gegund dan gewoonlijk aan adelborsten werd toegestaan.
Wilson trachtte een Ivoorsnavel in gevangenschap te houden, maar vond, dat dit bezwaren oplevert. De bedoelde Specht was een oude Vogel, die, na gewond te zijn, gegrepen werd. Hij schreeuwde als een klein kind en maakte daardoor Wilson's Paard zoo schichtig, dat het zijn berijder in levensgevaar bracht.
Toen het ontbijt afgeloopen, was, merkte kapitein Wilson op: "Mijnheer Rustig, gewoonlijk hebt ge bij uw terugkomst eenige avonturen te verhalen, zoudt ge den gouverneur en mij niet het een en ander willen meedeelen van wat er op uw laatsten tocht is voorgevallen?"
Kapitein Wilson en meneer Sawbridge betreurden het verlies van onzen held innig, omdat ze, als eenmaal de wilde haren er uit zouden zijn, veel van hem verwacht hadden, Ook meneer Asper speet het zeer, vooral omdat met Jack ook zijn beurs verdwenen was, en de kleine Gossett beklaagde zich het meest, omdat hij nu van Vigors geen genade meer te wachten had. Enkele echter waren blij, dat hij weg was.
"Mijn beste jongen, mijn Jack aan den honger kan ik veel vergeven, maar waarlijk je bent veel te heftig. De beginselen...." "Och wat, met uw beginselen, 't is onzin anders niet, vader!" riep Jack driftig uit. "Hoe, Jack! mijn zoon wat moet ik hooren? En nog wel van jou onzin! Maar, Jack, wat heeft kapitein Wilson toch wel met je uitgevoerd?" "Mij weer bij mijn verstand gebracht."
Kapitein Wilson kwam aan boord en hoorde nu van Sawbridge al de bijzonderheden die Jack onvermeld had gelaten; en nadat zij den brief van Gascoigne in de kajuit nog eens overgelezen hadden en meneer Tallboys in verhoor genomen en in arrest gezonden was, maakten zij zich vroolijk over het gebeurde. "Er komt maar geen einde aan de dwaasheden van dien Rustig," zei de kapitein.
Gewoonlijk ziet men ze boven op de toppen der boomen. Hoewel zij nergens veelvuldig zijn, treft men ze overal aan: de Vuurroode Tangara is door geheel Amerika bekend. Wilson deelt een merkwaardig staaltje mede van de liefde dezer Vogels voor hun kroost: "Eens ving ik," zegt hij, "een jonge Karmijn-tangara, die slechts weinige dagen geleden het nest verlaten had.
Deze pendules, deze gordijnen en tapijten drukken iemand als de nachtmerrie. Ik denk aan Wosdwijenskoje als aan het beloofde land. Zendt je de paarden nog niet weg?" "Neen, zij zullen nakomen. Wil je uitrijden?" "Ik wilde naar Wilson en haar eenige japonnen brengen. Dus bepaald morgen?" zeide zij met opgeruimde stem; maar plotseling veranderde haar gelaat.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek