Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 20 mei 2025
George sloot de deur gelijk te voren en bleef toen een oogenblik besluitloos staan. Eindelijk zeide hij, als met inspanning: "Mijnheer Wilson, gij hebt u door uwe manier van handelen met mij een christen getoond ik wilde een laatste daad van christelijke liefde van u vragen." "Wel, George?" "Wel, Mijnheer, wat gij zegt is de waarheid. Ik loop een verschrikkelijk gevaar.
In dit merkwaardige jaar '95 hadden verscheidene vreemdsoortige en uiteenloopende gevallen zijn aandacht gevraagd, waaronder de arrestatie van Wilson, den bekenden kanariefokker, welke een waar pesthol uit het East End van Londen verwijderde. Kort na dit geval kwamen het drama van Woodman's Lee en de zeer geheimzinnige omstandigheden, waarin de dood van kapitein Peter Carey was gehuld.
Jack keek deemoedig naar kapitein Wilson op, erkende het verkeerde zijner handeling en beloofde in het vervolg beter te zullen oppassen, als kapitein Wilson het ditmaal door de vingers wilde zien. "Vergun me, kapitein, dat ik een woordje ten gunste van het jongemensch in het midden breng," zei de gouverneur; ik ben overtuigd dat het enkel een gevolg is geweest van gebrek aan oordeel."
Het bezoek van kapitein Wilson gold thans een poging om van meneer Rustig geldelijken bijstand te krijgen. Hij was pas aangesteld als gezagvoerder over een oorlogschip, en daar zijn uitrusting nog al veel kostte, kon hij zijn vrouw geen voldoende som tot onderhoud van het gezin achterlaten.
Wilson, die tegen het vallen van den avond van den Girnar daalde, de opschriften, nog steeds onontcijferbaar geacht, ofschoon ze reeds de aandacht van de geleerde wereld hadden getrokken. Hij liet er afdrukken van nemen in 1837 en trachtte tot het begrip er van te komen, maar Prinsep was hem in 1838 voor met het vinden van den sleutel tot het nieuwe letterschrift.
"Jawel, meneer," antwoordde Jack weifelend, "maar ik heb 't toch enkel uit dienstijver gedaan." "Vergun me dan op te merken," hernam kapitein Wilson, terwijl hij zich op de lippen beet, "dat uw ijver in dit geval erg misplaatst was, en zich naar ik hoop, niet weer, op die wijze zal uiten."
Ja, Phileas Fogg was er in eigen persoon. Men herinnert zich dat 's avonds vijf minuten over achten omstreeks vier en twintig uur na zijn aankomst te Londen Passepartout door zijn meester belast was om den eerwaarden Samuel Wilson te waarschuwen, ten einde een zeker huwelijk, dat den anderen morgen zou plaats hebben, te sluiten.
Passepartout begreep alles en zijn breed gelaat schitterde als de zon in het zenith in de tropische gewesten. Fogg vroeg hem of het niet te laat zou zijn om den eerwaarden Samuel Wilson van de Sint-Stephaan-parochie te halen. Passepartout lachte allervriendelijkst. "Nooit is het te laat," zeide hij. "Het is nog pas vijf minuten over achten."
Kapitein Wilson hield behoorlijk uit den wal, totdat de wind veranderde en, nadat hij aan de schepen den tijd had gegund om den afstand tusschen Tarragona en Rosas af te leggen, legde hij 't er in den avond op aan om ze weer in te halen.
"Wel, Jack, mijn jongen heb je weer het een en ander te verhalen?" vroeg de goeverneur. "Ja, meneer," antwoordde Jack, "ik weet een paar heel aardige gevallen." "Best, na tafel zullen we er wel van hooren," hernam de goeverneur. "Ga nu eerst maar eens kijken of je kamer je aanstaat, en of je 't er een poos zult kunnen uithouden." "Dat kan niet lang wezen, goeverneur," merkte kapitein Wilson op.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek