Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 15 mei 2025
"Laten we nu eens probeeren over deze ernstige zaak te spreken zonder heftig te worden, lieve Wenche! want uit heftigheid komt nooit iets goed voort. Denk er nu eens over na, of je 't recht hebt je zoon in een heel anderen toestand te brengen dan alle anderen, wat hem in zijn leven bemoeilijken en aan alle kanten belemmeren kan."
"Jawel," antwoordde Mevrouw Wenche in gedachten en keek voor zich uit. "Daar heb ik dikwijls over gedacht. En je moet niet denken; dat ik dat zou tegengaan, of het als een ongeluk beschouwen voor hem of voor ons. Dat is het juist. Oprechtheid is alles voor me. Halfheid, leugen en huichelarij d
En toch was er iets anders, dat langzamerhand hem liever werd dan al het andere; dat waren de bezoeken bij Mevrouw Wenche.
"Och ja! mij scheelt wat, niet veel, maar een kleinigheid, waar ik met je over spreken wou. Maar mijn God! wat zie je er uit, Wenche!" Op eens kreeg ze den inval te doen, alsof ze niet begreep, dat hij haar beschreid en ongelukkig gezicht bedoelde, en ze greep de gelegenheid aan om het hem te zeggen. "Hoe ik er uitzie? Ik dacht, dat je het wist." "Het wist?...... wist?...... Wat?"
"Dat is juist de groote weldaad, die ik mijn zoon bewijzen wil: hem tot een uitzondering te maken tusschen al die huichelaars en leugenaars." "Groote woorden Wenche! 't Is alsof je meent dat je zoon niet anders kan zijn en nooit wat anders worden, dan wat je zelf bent." "Wat bedoel je?" "Heb je nooit over de mogelijkheid gedacht, dat Abraham een christen kon worden?
Dat zou 't hoofd van een school eenvoudig 't leven onmogelijk maken." "Dat kan me heelemaal niet schelen," antwoordde Mevrouw Wenche droog. "Moeders hebben het recht en den plicht hun kinderen op den voet te volgen, zoover ze maar kunnen; en God gave, dat ze 't allen deden, al zouden dan ook ontelbare schoolmeesters sterven. Met uw welnemen, Mijnheer Klausen."
De andere heeren dachten in stilte, dat, als Professor Lövdahl het gesprek gevolgd had, hij zeker anders zou hebben geantwoord. Maar Mevrouw Wenche was op eens ernstig geworden: "Ja zie je, daar heb je 't weer!
Maar toen de herfstregens doorzetten was 't niet zoo prettig daar iederen dag heen te gaan. Daarom richtte hij in de stad een kantoor in voor de fabriek "Fortuna." Over zijn verhouding met Mevrouw Wenche was hij niet recht tevreden; die ging al te langzaam vooruit, misschien wel heelemaal niet.
"Ja, juist," riep Mevrouw Wenche, "d
"Vindt u ze zooveel beter, de scènes, die niet zoo zeldzaam zijn, dat volwassenen over politiek debatteeren, alsof ze kleine jongens zijn?" Mevrouw Wenche zag den jongen man aan en glimlachte; toen haastte ze zich naar haar zoon.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek