Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 15 mei 2025
Van 't begin tot 't einde?" "Meent u dat ook van de lagere school, Mevrouw?" vroeg meester Klausen. "Die ken ik niet; maar ik ben er zeker van, dat als de school voor de kinderen van de welgestelden zoo slecht is, die voor de kinderen van de armen natuurlijk nog slechter moet zijn." 't Waren harde woorden, die Mevrouw Wenche dien avond sprak; harder nog dan gewoonlijk.
En vooral toen er een leegte in zijn gezellige conversatie kwam, na den dood van Mevrouw Wenche, voelde hij meer en meer behoefte zijn leven met iets te vullen. Toen kreeg hij smaak in 't financieele leven en liet er zich geheel door meesleepen.
In werkelijkheid waren er veel heeren binnengekomen, zoodat er niet alleen een groep om Mevrouw Wenche heen stond, maar 't werd langzamerhand bijna vol in de kamer; en velen van de kleine kooplieden, menschen, die niet gewend waren op groote partijen te komen, slopen naar binnen en namen plaats langs de muren.
Hij beloofde alles en liep vlug weg om zijn hoed te halen. Hij hield zijn woord tot haar groote verwondering. Hij sprak vroolijk en natuurlijk zonder ook maar op eenige manier ergens den nadruk op te leggen; zelfs in zijn oogen was niets, dat pijnlijk voor haar zou kunnen zijn, toen zij afscheid namen. Mevrouw Wenche was heel tevreden over zich zelf.
Haar nerveuse angst was nu zekerheid geworden, en die zekerheid vervulde haar met een smart, waarover zij zich schaamde en die zij zocht te bestrijden. Mevrouw Wenche kon het zich namelijk niet langer ontveinzen, dat zij weer moeder worden zou. Er waren eenige dagen voorbijgegaan, zonder dat Mevrouw Wenche iets van Mordtmann gemerkt had.
"Nu goed, laat hem kiezen!" riep Mevrouw Wenche; maar dadelijk liet zij er op volgen: "Ach neen, wat geeft dat? zoo'n jongen! hij kiest natuurlijk te zijn als alle anderen om rust te hebben. Neen, neen Carsten! 't is zonde om hem met open oogen in leugen en knoeierij te zenden." "Zeg eens, Wenche! Hoe lang heb je je voorgesteld voor je zoon te kiezen?
Er was in zijn stem zóóveel verlichting, toen hij hoorde, dat het niet zoo ernstig was alleen maar een hevige scène met haar man dat het op eens Mevrouw Wenche duidelijk werd, dat ze op het punt stond zich zelf te vergooien van lafhartigheid en huichelarij in de meest valsche valschheid te vervallen. Ze stond op en zag hem in de oogen.
Er ontstond een sterke beweging en algemeene verontwaardiging; zelfs Mevrouw Wenche keek bedenkelijk. Maar boven alles uit schreeuwde de blinde darm in de hoogste discant: "Neen, maar...! God beware ons! Watte? Zullen we nu ook nog de scènes beleven, dat kleine jongens over politiek debatteeren, alsof ze volwassenen waren."
Ze ging weer terug in de slaapkamer, maar in de deur sloeg ze de handen in elkaar en riep vol vreugd: "O Goddank! nu ben je zeker veel beter, lieve Marius! Je lacht zoo tevreden!" "Mensa rotunda," antwoordde kleine Marius en stierf. Michal Mordtmann had zich aangewend even bij Mevrouw Wenche binnen te loopen als hij om twaalf uur uit de fabriek kwam.
"Zijn moeder heeft een sterk oppositioneel karakter," bracht Aalbom voorzichtig in het midden; hij wist hoe hoog Mevrouw Wenche bij den rector stond aangeschreven. Maar de ander wendde de oogen af en antwoordde niet. Hem kwam het laatste gesprek op dien avond bij professor Lövdahl in de gedachte.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek